ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 360

ได้ยินดังนั้น แต่ยู่ยี่ก็ยังไม่ตอบ เธอไม่เห็นด้วยกับความคิดของแม่บ้าน และไม่อาจทนได้ด้วย

“ประเด็นสำคัญคือสังคมสมัยนี้เปลี่ยนไปเยอะมากค่ะ ผู้ชายสมัยนี้แทบจะมีผู้หญิงข้างนอกกันหมดเลยค่ะ ไม่ว่าจะมีเงินหรือไม่ก็ตาม……”

ภายในบาร์

ด้านบนโต๊ะมีเหล้ากองไว้ และมีคนกลุ่มหนึ่งนั่งล้อมโต๊ะ หัสดินนั่งอยู่กึ่งกลางของโต๊ะ และดื่มเหล้าไม่หยุด

พวกเพื่อน ๆ ผู้ชายคิดว่าการนอกใจไม่ใช่เรื่องน่าประหลาดใจหรือใหญ่โตอะไร มันเป็นเรื่องปกติสำหรับพวกเขา

ทั้งยังรู้สึกยู่ยี่ทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ จึงพากันเชียร์ให้หัสดินดื่มเหล้าเพื่อผ่อนคลาย เมื่อแอลกอฮอล์ลงท้องก็สามารถทำให้ผ่อนคลายได้จริง ๆ

“ผมก็คิดว่ายู่ยี่คนนี้ทำเกินไป เธอตบหน้าประธานหัสดินต่อหน้าผู้คนแบบนี้ มันทำให้ประธานหัสดินขายหน้ามาก ถ้าเป็นผม เมื่อเลือดขึ้นหน้า ผมคงจะตบกลับไปสองทีแน่ ……”

“เธอคิดว่าตัวเองเป็นใคร ประธานหัสดินชอบเธอ นั่นเป็นโชคดีของเธอแล้ว ไม่รู้จักรักษา แถมยังทำตัวได้คืบจะเอาศอก ได้ศอกจะเอาวาอีก……”

“ผมว่า ยู่ยี่เทียบเรนนี่ไม่ได้เลย……”

“สมัยมหาลัยยู่ยี่สวยจริง ๆ และตอนนั้นเรนนี่ก็ขี้เหร่มากจริง ๆ เหมือนกัน แต่ตอนนี้หน้ายู่ยี่เต็มไปด้วยกระ ร่างกายยังบวมโตอีก ไม่เพียงเท่านี้ ยังทำตัวเอาแต่ใจอีกต่างหาก ส่วนเรนนี่นั้น ตอนนี้ทั้งสาวทั้งสวย หุ่นดีมาก ใบหน้ารูปไข่ด้วย แถมยังรู้จักถอยรู้จักเข้า ดีกว่ายู่ยี่เป็นไหน ๆ ประธานหัสดินครับ คุณไม่สู้เลือกเรนนี่ซะเลย ตอนนี้มีผู้ชายหลายคนอยากแย่งไปนะครับ ……”

“หลายปีมานี้เรนนี่สวยขึ้นจริง ๆ ส่วนยู่ยี่นั้นเดินลงเหวไปแล้ว……”

หัสดินยังคงดื่มเหล้าต่อ เขารู้สึกอึดอัดใจมานาน ตอนนี้คิดผ่อนคลายอย่างเดียว คนรอบข้างนั้นล้วนหัวเราะเสียงดังอย่างครื้นเครง

ตอนที่ร่างสูงโปร่งเดินผ่านด้านหลังพวกเขา ฝีเท้าหยุดอยู่ด้านหลังพวกเขาคล้ายกับมีคล้ายไม่มี ทว่าพวกเขาไม่ได้สังเกตเห็น

ร้านบายามราตรีตกแต่งใหม่ มุมหนึ่งของห้องโถงเป็นห้องวีไอพีที่มีโมบายลูกปัดโปร่งใสแขวนอยู่ หน้าประตูมีกระถางดอกไม้สีเขียวตั้งตระหง่านไว้อย่างสง่างาม

ฉันทัชนั่งลงแล้วดื่มน้ำอุ่นก่อนจะยกไวน์แดงขึ้นมา ผู้จัดการร้านช่วยเขาเก็บเสื้อกันหนาวสีดำไว้

“คุณฉันทัช มีอะไรสั่งอีกไหมครับ”ผู้จัดการร้านมีท่าทีเคารพยำเกรง

“ไม่มี……”เสียงทุ้มต่ำที่แหบพร่าของเขาเปล่งออกมา คล้ายกับนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงเอ่ยปากพูดว่า “เดี๋ยวก่อน”

“คุณฉันทัช”

“เชิญพวกที่นั่งตรงข้ามผมออกไป……”ฉันทัชเอ่ยเสียงเรียบเฉย

ผู้จัดการอึ้ง โต๊ะตรงข้ามเป็นคุณชายแห่งตระกูลภูษาธร เขาทำให้เคืองใจไม่ได้ แต่เมื่อชั่งน้ำหนักกันแล้ว ย่อมต้องขัดใจผู้ที่มีฐานะต่ำกว่า

ผู้จัดการร้านพยักหน้า จากนั้นก็เดินออกไป ไม่รู้ว่าคุณชายหัสดินทำให้คุณฉันทัชไม่พอใจตรงไหน

อาคิระพูดเสียงตัดตลก“พวกเขาคุยกันเรื่องเมียตั้งท้อง ไม่ใช่คุณซะหน่อย คุณฉันทัชใส่ใจทำไมครับ？”

“ผมเห็นเธอเป็นเพื่อน และคนที่ผมเห็นเป็นเพื่อนนั่นมีไม่เยอะ……”ฉันทัชจิบไวน์แดงอย่างเฉยเมย “ถ้ามีคนวิจารณ์คุณลับหลังแบบนี้ ผมก็ไม่ชอบใจเหมือนกัน……”

ผู้จัดการร้านเสนอให้พวกเขาออกจากร้าน พวกเขามองหน้ากันแล้ว ไม่ยอมออกไป

“พวกเราเสียเงินเพื่อมาใช้บริการ มีอย่างที่ไหนถึงไล่แขกออกจากร้าน”พวกเขาไม่ยอมออกไปแต่โดยดี

“ถ้าทุกท่านยังยืนกรานเช่นนี้ต่อไป พวกเราก็ต้องเรียกรปภ.มาแล้วครับ เบื้องหลังของร้าน ทุกท่านคงบาดหมางไม่ได้ ต้องโทษที่ทุกท่านทำให้บุคคลระดับสูงไม่พอใจครับ”