ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้ยู่ยี่จะหน้าแดง แต่กลับไม่ได้บ่อยขนาดนี้ แต่การอยู่กับเขานั้นหน้าแดงเกือบจะทุกวัน
ไม่รู้ว่าผิวหน้าของตัวเองจะบางเกินไปหรือเปล่าตอนอยู่ต่อหน้าเขา หรือว่าเขาพูดหวานๆแบบนี้เป็นมากเกินไป
ความจริงแล้ว เขาก็ไม่ได้พูดคำพูดหวานๆอะไรเลย แต่ตอนที่คำพูดธรรมดาออกมาจากปากเขานั้น ก็มักจะมีความลึกซึ้ง ปลุกปั่น เหมือนกับเป็นคำพูดรักๆใคร่ๆ
ไม่นานรถก็ขับมาจอดอยู่ด้านล่างของคอนโด ยู่ยี่ลงจากรถ แล้วยื่นส่งเสื้อคลุมสีเทาให้กับเขา
เวลาดึกมากแล้ว นี่ก็เกือบจะสี่ทุ่มแล้ว พรุ่งนี้เช้ายังต้องไปทำงาน แล้วอีกอย่าง คำพูดที่ชวนเขาให้ขึ้นไปข้างบน เธอเองก็พูดไม่ออกเช่นกัน
ยังดีที่เขาไม่ได้พูดถึง เพียงแค่เอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนว่าเธอทำงานกี่โมง
เธอบอกเขาไปว่าหกโมงสี่สิบ ตอนเช้าจะต้องไปเบียดเสียดในรถไฟฟ้าใต้ดิน ดังนั้นเธอจำเป็นที่จะต้องตื่นเช้า มิเช่นนั้นแล้วจะไปทำงานสาย
เขาพยักหน้าลง ให้เธอรีบไปพักผ่อน และเธอก็กำชับให้เขาขับรถกลับดีๆ ระวังความปลอดภัย
กลับมาถึงห้อง เปิดไฟ หันกลับมา สายตาของยู่ยี่มองไปยังกระจกทางด้านหลังอย่างคาดไม่ถึง ร่างของเธอปรากฏขึ้นมาอย่างชัดเจน
แก้มของเธอขาวอมชมพู เวลานี้ยังคงรู้สึกร้อนผ่าว ริมฝีปากที่ทาสีชมพูเอาไว้ถูกกินไปจนเกือบหมดแล้ว และยังร่องรอยของการถูกจูบอีก เห็นแบบนี้แล้ว แก้มของเธอก็อดที่จะร้อนผ่าวขึ้นมาอีกครั้งไม่ได้
.......
ฉันทัชกลับมาถึงคฤหาสน์ อาคิระนั่งอยู่บนโซฟา ด้านหน้ามีสเต๊กวางเอาไว้ และยังมีไวน์อีกด้วย ใช้ชีวิตได้อย่างมีรสชาติ
ได้ยินเสียงแล้ว เขาก็เงยหน้าขึ้นมามอง หลังจากนั้นเห็นฉันทัชแล้วก็กะพริบตาลง : “ได้ยินว่าคุณไปคบกับผู้หญิงที่ตั้งครรภ์คนนั้นแล้ว?”
“ได้ยินใครพูดครับ?”เสื้อคลุมแขวนลงบนไม้แขวนเสื้อ ฉันทัชนั่งลงบนโซฟา
“โก๋” อาคิระแสดงความไม่เข้าใจของตัวเองออกมา : “ทำไมคุณชอบเธอ ผู้หญิงข้างๆกายคุณอยากได้แบบไหน สวย เซ็กซี่ น่ารัก บริสุทธิ์ เป็นผู้ใหญ่ เพียงแค่คุณต้องการ เพียงแค่คุณอยากได้ ผู้หญิงก็มีแต่จะกระโจนเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย”
มือใหญ่ของฉันทัชสอดอยู่ในกระเป๋ากางเกงสูทอย่างสบายๆ ถือน้ำอุ่นอยู่แก้วหนึ่ง : “พวกเธอไม่ใช่แบบที่ผมต้องการ.....”
“คุณชายฉันทัชอย่างคุณต้องการแบบไหนกันแน่!” อาคิระขมวดคิ้วขึ้น : “คุณชอบเธอจริงๆอย่างนั้นเหรอ?”
“ความรักก็มักจะเริ่มจากความรู้สึกดี”หันหลังไป ฉันทัชเติมน้ำอุ่นลงในแก้วจนเต็ม
“ถ้าอย่างนั้นก็พูดได้ว่าตอนนี้ยังอยู่ในสถานะที่มีความรู้สึกดี” อาคิระยกไวน์ขึ้นมาจิบ : “คุณชายฉันทัช คุณเคยได้ยินประโยคนี้หรือเปล่า บางครั้งเมล็ดของความรู้สึกดีก็ยังไม่ทันได้เติบโตงอกงามเลย นานเข้าก็อาจจะตายได้เพราะเกิดความเกลียดชัง พูดตามความจริงก็คือ เธอไม่คู่ควรกับคุณ!”
“ถ้าอย่างนั้นใครคู่ควรกับผม คุณเหรอ?”หันหลังไป มือขวาของฉันทัชถือแก้วน้ำเอาไว้ มือซ้ายสอดอยู่ในกระเป๋ากางเกง แล้วจ้องมองอาคิระ แววตาลึกซึ้ง จริงจัง : “ตอนนี้เธอคือผู้หญิงของผม ผมไม่ชอบที่จะได้ยินจากปากใครว่าเธอไม่ใช่ โดยเฉพาะคุณอาคิระ จะคู่ควรหรือไม่ มันอยู่ที่ผม”
หัวใจของอาคิระบีบแน่นขึ้น จากนั้นก็ยิ้มออกมา : “โอเคๆ ฉันทราบแล้วล่ะ”
ผับ ห้องวีไอพี
โต๊ะยาวๆมีขวดเหล้า ผลไม้ กล่องบุหรี่ที่ไม่ได้ใช้งานวางอยู่เต็มโต๊ะ
หัสดินกำลังนั่งอยู่ตรงกลาง เรนนี่นั่งอยู่ทางซ้ายมือของเขา แต่งตัวสวยสะอาด
ยังคงเป็นงานรวมตัวของเพื่อนสมัยเรียน ครั้งที่แล้วหัสดินพายู่ยี่มา ครั้งนี้พาเรนนี่มา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง