ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 442

“ยังค่ะ ฉันเพิ่งจัดการอะไรเสร็จ แล้วก็เห็นว่ามีสายที่ไม่ได้รับพอดี” เธอยืนอยู่หน้าหน้าต่าง แสงจันทร์สุกสว่าง สาดส่องผืนดินเป็นสีขาวเงิน

เสียงหัวเราะหลุดออกมาเบาๆ ผ่านทางคลื่นเสียงโทรศัพท์ รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาเล็กน้อย ฉันทัชพูดขึ้น “อาบน้ำหรือยังครับ?”

แก้มยู่ยี่แดงระเรื่อขึ้นมาเล็กน้อย มือขยับวาดวงกลมอยู่บนระเบียงอย่างไม่รู้จะทำอย่างไร “ยังค่ะ”

“งั้นก็ ไปอาบน้ำ หลังจากนั้นก็นอนหลับให้สบาย ถ้านอนไม่หลับก็โทรหาผม แต่ถ้านอนหลับก็พักผ่อนให้เต็มที่ ตอนนี้ดึกมากแล้ว…………” จริงอย่างที่เขาว่า จะเที่ยงคืนแล้ว ยู่ยี่มองเวลา ตอบรับคำเสร็จ ก็ถึงเวลาที่ต้องวางสาย เขาถามมาอีกครั้ง “พรุ่งนี้คุณมีแพลนอะไรไหม?”

“พรุ่งนี้ฉันต้องไปบริษัททำงาน” เธอกล่าว

“งั้นรอวันเสาร์ก็ได้ครับ เวลาของคุณ ผมควรนัดไว้ล่วงหน้าได้…..”เขากล่าวอย่างอ่อนโยน

ยู่ยี่มุมปากยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย เป็นเพียงแค่สายโทรศัพท์

ธรรมดาๆ สายหนึ่ง กลับทำให้เธอที่ยากจะรู้สึกอะไรทั้งทางร่างกายและจิตใจมีความสุขได้ ไม่ต้องการคำพูดที่ชัดเจนมากมายแต่อย่างใด เพียงแค่ค่ำคืนที่งดงามเช่นนี้ บางเบาและนุ่มนวล

วันต่อมา เธอไปบริษัท เวลานั้นเร่งรีบมาก จึงไม่ทันได้ทานอาหารเช้า ทว่าโก๋ได้ซื้ออาหารเช้ามาให้เธอเรียบร้อยแล้ว บอกว่าคุณฉันทัชให้เขามาส่ง

ยู่ยี่ยังไม่หยุด และถามอีกคำ คุณฉันทัชล่ะ?

โก๋ยิ้มอย่างเบิกบานใจ และบอกว่าคุณฉันทัชไปประชุมแล้วครับ อีกทั้งยังถึงขั้นซักถามเธออีกว่า มีคำพูดอะไรอยากฝากไปบอกคุณฉันทัชไหมครับ?

ท่าทีเช่นนั้น ดูเต็มอกเต็มใจที่จะเป็นตัวฝากส่งข้อความ

ตาและคิ้วของยู่ยี่กระตุกขี้นเล็กน้อย จากนั้นก็ส่ายศีรษะ แม้ว่าโก๋จะจากไปแล้ว แต่เธอนั้นก็ยังส่ายหัวอย่างอดไม่อยู่

วันนี้ทั้งวัน เขาดูเหมือนยุ่งมาก ส่งข้อความมาหาเธอไม่กี่ข้อความ และเธอก็ตอบทีละข้อความจนหมดแล้ว

วันถัดไปนั้นเป็นวันเสาร์ ยู่ยี่ไม่ต้องไปทำงาน เธอคิดที่จะนอนจนตื่นด้วยตัวเอง นานมากแล้วที่เธอไม่ได้นอนหลับอย่างสุขสงบและเกียจคร้าน

เพียงแต่ว่า เวลา 9 โมงกว่า ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น เธอยังนอนหลับสนิท ใบหน้าที่ยังดูไม่ตื่นจากความฝัน ถูกฝืนให้ตั้งตรงขึ้น มองไปยังประตู

เป็นเวลา 2 วันแล้วที่ไม่ได้เจอหน้าชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าในขณะนี้

ยู่ยี่ยังใส่ชุดนอน ทั้งยังไม่ได้ล้างหน้า ผมเผ้ายุ่งเหยิง ระบบความคิดนั้นก็ยังไม่กลับมา จ้องมองเขาอย่างมึนงง ถึงขั้นพูดได้ว่า เธอแทบจะไม่เคยปรากฏตัวในสภาพแบบนี้

คิ้วของฉันทัชเลิกขึ้น สายตาจับจ้องไปที่เธออย่างลุ่มลึก มุมปากกระตุกยิ้ม “แบบนี้นับว่าผมทำเซอร์ไพรส์ให้คุณ หรือคุณทำเซอร์ไพรส์ให้ผมกันล่ะ?”

สติกลับคืนมา หน้าของยู่ยี่แดงขึ้นมาเล็กน้อย ภาพลักษณ์ของเธอในยามนี้ ดูเหมือนว่าจะดูแย่ไปแล้ว

ราวกับอ่านความคิดในใจของเธอออก เขาขยับยิ้มมุมปาก กล่าวออกมาว่า “ผมชอบสไตล์แบบนี้ของคุณนะ สบายๆ เป็นธรรมชาติ และก็ยังดูเซ็กซี่ คุณในสไตล์ที่ต่างออกไป ผมนั้นชอบหมด ผมถึงขั้นคิดว่า แท้จริงแล้วคุณมีกี่ด้านกันแน่ ผมไม่เคยรู้เลย ผมอยากจะค้นหาความคิดในใจของคุณ จนแทบรอไม่ไหว……”

ยู่ยี่รู้สึกแก้มร้อนผ่าว และเปลี่ยนเรื่อง “ทำไมถึงได้มาเร็วขนาดนี้?”

นัยน์ตาของฉันทัชล้ำลึกราวกับหมึกสีเข้ม เขาตัดสินใจพูดออกมา 3 คำ “ผมคิดถึงคุณ….”

แม้ว่าจะไม่แสดงออกมาให้เห็น แต่หัวใจของเธอก็ยังคงอดไม่ได้ที่จะเต้นขึ้นมา หัวใจเธอนั้นเต้นกระหน่ำ อย่างไม่หยุดหย่อน คำพูดของเขา ดูเหมือนจีบเธออยู่ตลอดเวลา

เขายื่นมือออกมา มือซ้ายจับเธอเข้ามาในอ้อมแขน กอดเธอไว้แน่น จากนั้น เขาก็พูดว่า “ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าครับ วันนี้ ผมจะพาคุณไปเดท…….”

เธอเปลี่ยนเสื้อผ้า ล้างหน้าแปรงฟัน และหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็เข้ามานั่งในรถของเขา

ที่จริงแล้ว 2 วันที่ไม่ได้เจอกัน เธอเองก็ค่อนข้างคิดถึงเขา ภายในใจที่ตำหนิเขานั้น ค่อยๆ หายไปพร้อมกับความอบอุ่นของเขาที่เข้ามาแทน