ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 477

มันรู้สึกว่าแปลกๆ เรนนี่เอียงตัวเล็กน้อย สายตามองไป เห็นผู้ชายที่ใส่กางเกงสูทสีดำพอดี

รอบๆทั้งโต๊ะ มีเพียงรัดเกล้าที่เป็นผู้ชายคนเดียว ขาของเขา ไม่พูดไม่ได้เลยว่ามันยืดยาวเกินไปหน่อยแล้ว

เมื่อสังเกตเห็นถึงท่าทีของเรนนี่ รัดเกล้าเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย แล้ายิ้มให้เธอเบาๆ รอยยิ้มนั้นแฝงไปด้วยจุดประสงค์อื่น

เรนนี่ขมวดคิ้ว ไม่สนใจเขา แล้วทานโจ๊กต่อ หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ เธอยังต้องไปทำงานในบริษัท

พูดสรุปง่ายๆคือ วันนี้เป็นวันแรกที่เธอจะเข้าทำงานในภูษาธรกรุ๊ป

ในอีกด้านหนึ่ง

วันนี้นัดพบคุณท่านประเสริฐ ที่โรงแรม โดยที่ยู่ยี่ตื่น ตั้งแต่เช้าตรู่

เธอไปล้างหน้า แล้วเช็ดหน้า แต่ไม่ได้แต่งหน้า สวมเสื้อขนเป็ดสีแดง กางเกงขายาวสีดำ และรองเท้าบู๊ทส้นเตี้ย

อันที่จริง เธอเองก็อยากแต่งหน้าแต่งตัวเหมือนกัน แต่ตอนนี้เธอกำลังตั้งท้อง สถานการณ์มันเปลี่ยนไปจากเดิมแล้ว

“ใส่แบบนี้ โอเคไหมคะ ปู่เขาจะคิดว่าฉันไม่มีมารยาทไหมคะ” ยู่ยี่กางมือออก พลางถามความคิดเห็นจากชายหนุ่มที่อยู่ข้างหลัง

ฉันทัชเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวคอปกตั้งตรง คอเสื้อมีลายสีมืด โดยมีเสื้อโค้ทสีน้ำเงินเข้มคลุมไว้ด้านนอก ที่ยาวถึงเข่า ยาวถึงเข่า กางเกงสูทสีเทาที่มีความแวววาวเล็กน้อย และผ้าพันคอสีเทาพันอยู่รอบคอ สง่าและโดดเด่นอย่างชัดเจน

“ไม่หรอก สวยมาก......” เขาขยับริมฝีปาก อ้างปากพูด

ยู่ยี่นั่งอยู่ในรถ จิตใจล่องลอย ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

เขา เป็นคนรู้สึกไวอยู่เสมอ “กำลังตื่นเต้นเหรอ”

“นิดหน่อยค่ะ แต่ไม่มาก ฉันคิดว่าฉันต้องรีบกลับเมืองSก่อนพรุ่งนี้ เพราะพรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงานแล้วค่ะ” เธอพูด “ฉันเป็นคนไม่คิดเยอะ จะตื่นเต้นมากได้ยังไงคะ”

“ดีมาก ตอนนี้ลงจะจากรถกัน มาถึงโรงแรมแล้วนะ......” ฉันทัชเผยรอยยิ้มออกมา เมื่อจอดรถ แล้ว ก็พูดกับเธอด้วยเสียงอ่อนโยน

ทันใดนั้น ยู่ยี่ก็เริ่มหายใจเข้าลึก ๆ เพราะต้องการเตรียมตัวเตรียมใจก่อน

ฉันทัชเอนตัว ไปจัดมุมเสื้อผ้าให้เธอ การหัวเราะอย่างไงก็ไม่สามารถซ่อนความอยากหยอกล้อนั้นไว้ได้ “ไม่ตื่นเต้นไม่ใช่เหรอ”

ทันใดนั้นก็เข้าใจขึ้นมาทันที ยู่ยี่อารมณ์เสียที่ถูกหัวเราะ “คุณโกหกฉันเหรอคะ ไม่คิดว่าคุณจะใช้เล่ห์เหลี่ยมแบบนี้เป็นด้วยนะคะ”

“ไม่จำเป็นต้องตื่นเต้นหรอกนะ ปู่เขาก็เป็นคนธรรมดา กินคนไม่ได้ และกัดคนไม่ได้ด้วย ทำตัวเหมือนปกติก็พอแล้ว ผมก็อยู่ข้างคุณ......” เขาพูด ให้ความมั่นใจกับเธอ

ยู่ยี่มองที่เขา แล้วพยักหน้า กระตุกมุมปาก เผยรอยยิ้มออกมาอีกครั้ง

เดินเข้าไปในโรงแรม โดยมือซ้ายของฉันทัชจับเธอมาโอบไว้ในอ้อมแขน และมือซ้ายผลักประตูห้องส่วนตัว ข้างในมีเพียงคุณท่านประเสริฐที่นั่งอยู่

“ปู่ครับ” ฉันทัชเรียกเบาๆ และปิดประตูห้องส่วนตัว

“สวัสดีค่ะ” ยู่ยี่กล่าวด้วยความเคารพ โค้งตัวเล็กน้อย คำนับอย่างมีมารยาท

แม้ว่าอายุจะมากแล้ว แต่ชายชราก็ไม่ได้ตาพร่ามัว หูก็ไม่ได้หนวก แถมดูกระฉับกระเฉงมากด้วย เมื่อให้ทั้งสองนั่งลง ก็จ้องประเมินยู่ยี่

แก้มของเธอสีชมพูอ่อนๆ ท่าทีเธอไม่แข็งกร้าวจนดูเย่อหยิ่ง และไม่ถ่อมตัวจนดูต่ำต้อย ตาใสแวววาว และนั่งตัวตรง ราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่าง เธอหันไปมองฉันทัช “ของขวัญของฉันยังอยู่ในรถ คุณช่วยไปเอาให้ฉันหน่อยนะคะ และฉันอยากที่จะดื่มนมแล้วค่ะ”

“ได้เลย” ฉันทัชยิ้มอ่อนๆ ตอบ แล้วเดินออกไป