ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 479

เธอไปที่ออฟฟิศ แต่หัสดินกลับไม่อยู่ เลขาบอกว่าเขามาที่นี่ เธอเลยไม่ไว้วางใจทันที ดังนั้นเธอจึงตามมา จากนั้นก็เห็นฉากนี้อยู่ตรงหน้าเธอ

เรนนี่สวมรองเท้าส้นสูง ค่อยๆก้าวเดินไปข้างหน้า บนหินอ่อนที่แวววาวมีเสียงดังเกิดขึ้นอย่างชัดเจน โดยเธอเดินไป คว้าแขนยู่ยี่ไว้ทันที “คุณมาทำอะไรที่นี่”

ยู่ยี่หันกลับไป โดยโดนสองสามีภรรยาจับแขนไว้คนละข้าง นี่มันเกิดอะไรขึ้น

“ทำไมต้องถามฉันแบบนี้ด้วย คุณควรถามคุณสามีของคุณ ไม่ใช่ฉัน เข้าใจไหม”

เรนนี่เยาะเย้ย “สามีของฉันทำไมเหรอคะ สามีของฉันดีมาก ก็มีเพียงสุนัขจิ้งจอกสะบัดหางออกมายั่ว จนทำผู้ชายคลั่งเท่านั้นแหละ”

“ต่อหน้าฉันกรุณาระวังคำพูดด้วยนะคะ” ยู่ยี่ทำหน้าเย็นชา และพูดตักเตือน

“คุณสามารถทำเรื่องอื้อฉาวได้ แล้วทำไมฉันจะพูดอะไรที่น่าเกลียดไม่ได้ล่ะ มายั่วผู้ชายที่มีภรรยาแล้วในที่นี้ คุณยังไม่อายคนอื่น หรือละอายใจเลย” เรนนี่รู้สึกเพียงว่าการที่หัสดินจับแขนของยู่ยี่ไว้นั้นมันระคายเคืองตามาก ด้านหนึ่งปล่อย ด้านหนึ่งก็ค่อยพูดเสียงดัง

รอบๆมีผู้คนอยู่มากมาย สายตาทั้งหมดกับจับจ้องมา ลองดู การลากดึงไปมา และการด่าทอเสียงดังของทั้งสามคน

ตอนนี้ข้อมือของยู่ยี่ถูกปล่อยออกแล้ว ถือว่าเป็นความดีความชอบของเรนนี่ เธอยืนขึ้น และจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยอย่างสง่า แล้วพูดกับหัสดิน “รบกวนสั่งสอนภรรยาของคุณให้ดีหน่อยนะคะ อย่าปล่อยให้เธอกัดคนอื่นไปทั่วเหมือนสุนัขบ้า”

เมื่อพูดจบ ก็เดินจากไป เรนนี่ตะโกนใส่หลังเธอ “ใครกัดคนอื่นไปทั่วเหมือนสุนัขบ้า คุณต่างหากที่มันทุเรศ ยั่วสามีฉันยังไม่รู้จักอาย แถมตอนนี้ยังมาโทษแต่คนอื่น”

สายตาจับจ้องมากขึ้นเรื่อย ๆ หัสดินหงุดหงิดใจ พูดอย่างเย็นชา“บ้าพอหรือยัง”

เรนนี่เลิกมอง“คุณมาทำอะไรที่นี่คะ”

“แล้วคุณล่ะ มาทำเพื่ออะไรที่นี่ ที่ทำให้ตัวเองเป็นจุดความสนใจของผู้คนแบบตอนนี้ได้ คงรู้สึกเป็นเกียรติมาสินะ” หัสดินชี้ไปที่สายตาที่อยากรู้อยากเห็นด้วยความสงสัยของผู้คนรอบข้าง

แม้ว่าเสียงของเธอจะอ่อนโยน แต่มันกลับมีความแหลมเกินไปเบาๆ ดังนั้นคนส่วนใหญ่จึงได้ยิน กันหมด

ความโกรธของเขา เรนนี่รับรู้ได้ แต่ในตอนนี้ เขามีสิทธิ์ที่จะโกรธเธอเหรอ

“ตอนนี้คุณรังเกียจฉันที่ทำให้คุณเป็นจุดสนใจของผู้คนรอบๆเหรอคะ” เรนนี่พูด ด้วยน้ำเสียงดุดัน ไปด้วยเปลวเพลิงที่เดือดพล่าน

ตอนนี้หัสดินไม่อยากจะสนใจเธอแม้แต่หน่อย จึงหันหลัง เดินออกไปข้างนอกบริษัททันที

เรนนี่ยอมปล่อยให้เขาจากไปสักที่ไหนล่ะ จึงเอื้อมมือ คว้าข้อมือของเขาไว้ “เมื่อกี้เธอยั่วคุณใช่ไหมคะ”

เธอที่พูดถึง คือยู่ยี่อย่างแน่นอน

คำพูดนี้ทำให้หัสดินขมวดคิ้วขึ้น และรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย“ปล่อย กลับบริษัทเดี๋ยวนี้”

“ฉันรู้อยู่แล้วว่าเธอต้องดื้อรั้นไม่ยอมเปลี่ยนความคิดง่ายๆแน่ แต่ว่า คุณมาทำอะไรที่นี่คะ” เรนนี่ยังคงจี้ถามคำถามเหล่านั้นไม่เลิก

หัสดินถือเป็นบุคคลที่มีตำแหน่งชื่อเสียงในเมืองSคนหนึ่ง แถมเขาก็มักจะออกทีวีบ่อ นิตยสาร บ่อยๆ จึงทำให้คนในบริษัทมักจะรู้จักคุ้นเคยกับเขาอยู่แล้ว

ในเวลานี้พนักงานที่ผ่านไปมาในบริษัทมากมายก็หยุดเดิน จ้องมองทั้งสอง และเหมือนกำลังชี้ซุบซิบนินทาอะไรบางอย่างไม่ยอมเลิก แถมมีบางคนยังยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปไว้ด้วย

สุดท้ายก็เกิดความโมโหขึ้นมา หัสดินจึงเดินด้วยความเร็ว ไปแย่งโทรศัพท์ของพนักงานหญิงพร้อมกับปิดหน้าปิดตา “ถ่ายอะไรกัน”

สีหน้าของเขาเคร่งขรึมและเย็นชามาก ทำให้ผู้คนหนาวสั่นอย่างไม่รู้ตัว พนักงานหญิงรู้สึกกลัว จนไม่กล้าพูดอะไร

อารมณ์ที่ดื้อรั้นของเรนนี่เผยออกมาในเวลานี้ โดยดึงมือหัสดินไว้แน่นๆไม่ยอมปล่อย ยังคงไม่หยุดถามหาความผิดโดยไม่สนใจใดๆ

ในตอนนี้ความอดทนของหัสดินถูกทำลายลงไปจนหมดแล้ว แค่เพียงแขนที่มากพลังสะบัดออก ก็สามารถทำให้เรนนี่ที่ทรงตัวไม่นิ่งอยู่แล้วล้มลงกับพื้นได้ทันที

เขาขมวดคิ้ว ก้าวเท้าเดิน จากไป

เรนนี่ในตอนนี้ ทำให้เขารู้สึกเบื่อหน่ายเป็นอย่างมาก แถมยังรังเกียจเล็กน้อย