ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 6

เวลานั้นเอง เลือดทั่วกายพลันไหลมากองรวมกันทั่วศีรษะ!

เชอร์รีนริมฝีปากแห้งผาก แก้มเป็นประกายแดงก่ำ มีชีวิตชีวาราวกับหยดเลือด

นี่......นี่......นี่มันเรื่องอะไรกัน......

ได้สติกลับมา ความคิดเดียวที่คิดได้ตอนนี้คือ ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!

ทว่า ตอนที่เธอหันกลับไปไม่ได้ระวังเท้าเลย “ตึง” ถังขยะกระทบพื้นจนเกิดเสียงดัง

เชอร์รีนหน้าถอดสี แข็งเป็นหินอยู่กับที่!

ในเวลานี้ จู่ๆ เสียงของเลอแปงก็ดังมา “พี่ใหญ่ มีของอะไรดังหรือเปล่า”

“ถ้าอยู่เงียบๆ ไม่ได้ ก็ไสหัวออกไปเลย......”

น้ำเสียงที่ดังขึ้นมาในทันทีนั้นทั้งต่ำทั้งหนัก

เมื่อได้ยินดังนั้น เชอร์รีนก็ครุ่นคิดครู่หนึ่งและรู้สึกว่า เหมือน.....เหมือน......เหมือนว่าที่อยู่ข้างในมันไม่ใช่เรื่องแบบนั้น

จากความสงสัยและความอยากรู้อยากเห็น เธอข้ามธรณีประตู ย่างก้าวแผ่วเบาเดินไปข้างหน้า

ทันทีที่เข้ามาในห้องนั่งเล่น จอ LCD ขนาดใหญ่ที่ผนังฝั่งตรงข้ามปรากฏให้เห็นสู่สายตา ชัดเจนแจ่มแจ๋ว

หน้าแดงใจเต้นจนต้องลดสายตาลง เวลานี้เชอร์รีนเพิ่งเห็นสังเกตเห็นคนสองคนบนโซฟา

เลอแปงจ้องหน้าจอตาไม่กะพริบ พร้อมกับแสดงความคิดเห็นของตัวเอง “พี่ใหญ่ คุณดูหน้าอกเธอสิ เพอร์เฟคเลยนะ แถมช่วงขาก็ทั้งตรงทั้งยาว......”

ส่วนออกัสเห็นได้ชัดว่าเพิ่งผ่านการอาบน้ำมา ปลายเส้นผมยังไม่แห้งดี ชุดอยู่บ้านลำลองสบายๆ ถูกเขาสวมใส่จนดูภูมิฐานสง่างาม ดูดีหรูหรา ตรงหน้าเขายังมีกองเอกสารด้วย กำลังอยู่กับการตรวจสอบเอกสาร

ความรู้สึกฉับไวสัมผัสได้ถึงสายตาที่มองมา ปากกาบนปลายนิ้วของเขาหยุดนิ่งเล็กน้อย เงยหน้าขึ้น ดวงตาลึกล้ำจ้องเชอร์รีน

“คุณครูเชอร์รีน”

ทันทีที่ได้ยินคำว่าคุณครูเชอร์รีน เลอแปงที่มีสมาธิจดจ่ออยู่ตรงหน้าจอก็พลันหันหน้าขวับโดยอัตโนมัติ

หลังจากนั้น ใบหน้าหล่อเหลาพลันเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที ส่งเสียงสบถและเด้งตัวขึ้นจากโซฟา มือเท้าวุ่นวายกับการปิดบังหน้าจอ......

ปิดไม่อยู่!

เลอแปงกัดฟันอย่างร้อนรน ทำอะไรไม่ได้แล้วแต่ก็ยังไม่ยอมหยุดพยายาม!

เขารีบหันไปของความช่วยเหลือจากออกัส “พี่ใหญ่ เร็วเข้าสิครับ!”

ออกัสสีหน้าท่าทีสงบนิ่ง ค่อยๆ เกี่ยวหยิบรีโมตคอนโทรลบนโต๊ะกาแฟหินอ่อน แล้วกดปิดหน้าจอ......

เลอแปงปล่อยมือตัวเอง พูดกระอักกระอ่วน “ผมขอตัวไปชงกาแฟก่อนนะครับ”

พอสิ้นเสียง เงาก็หายวับไปทันที

เชอร์รีนเพิ่งนั่งลงบนโซฟา เสียงกระซิบทุ้มต่ำของออกัสก็ดังเข้ามาในหูเธอ “ทำไมคุณครูเชอร์รีนถึงหาที่นี่พบล่ะ”

“เลอแปงเขียนที่อยู่นี้ลงในคอลัมน์ของที่อยู่บ้าน”

ได้ยินแล้วออกัสก็หรี่ตาเล็งตรงไปยังเลอแปงที่เดินเข้ามาพร้อมกับกาแฟ

เลอแปงอดไม่ได้ที่จะตัวสั่น พี่ใหญ่ต้องรู้แน่ว่าเขาเขียนที่อยู่ที่นี่แทนที่จะเป็นบ้าน

ไม่มีการดื่มกาแฟ เชอร์รีนมองเลอแปงตรงๆ “อีกไม่กี่วันจะเป็นการสอบปลายภาค เธอมีแผนจะทำยังไง”

เลอแปงยิ้มเผล่ พูดปดโดยไม่รู้สึกผิด

“ผมยังมีเรื่องต้องทำ ไม่มีเวลาไปโรงเรียนครับ”

“เลอแปง!” เชอร์รีนโกรธจัด ตะคอกทั้งชื่อพ่วงแซ่

“ยังไงครูก็ไม่ตกลงสอนพิเศษ ผมก็จะไม่กลับโรงเรียนไปเข้าสอบปลายภาค ครูก็รู้ ผมพูดจริงทำจริง!”