ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 610
สรุปบท บทที่ 610 สถานการณ์ยิ่งอยู่ยิ่งยุ่งเหยิง: ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง
สรุปเนื้อหา บทที่ 610 สถานการณ์ยิ่งอยู่ยิ่งยุ่งเหยิง – ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง โดย candy cat
บท บทที่ 610 สถานการณ์ยิ่งอยู่ยิ่งยุ่งเหยิง ของ ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง ในหมวดนิยายโรแมนซ์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย candy cat อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
พนาวันได้ยินชัดเจน
ทีแรกเธอคิดว่าจะปล่อยให้เขาแบกต่อ
แต่หลังจากได้ยินถ้อยคำเหล่านี้ เธอกลับลังเลและอยากจะลงมา
เธอไม่ต้องการยอมรับความใจดีของเขา และเธอก็ไม่ต้องการเกี่ยวพันกันอีกต่อไป
อาคิระรู้ว่าเขากำลังสร้างปัญหาอีกครั้ง
เธอแค่ไม่อยากแต่งงานใหม่ เธอต้องการทำตัวห่างเหินจากเขา
เขาไม่เพียงแค่ไม่ปล่อยเธอ กลับยังเขาสาวเท้าก้าวใหญ่ไปด้านหน้า
พนาวันไม่มีความสุขและเริ่มดิ้นรนไปมาบนหลังของเขา
“นักท่องเที่ยวมากันเยอะมาก ถ้าไม่กลัวว่าตัวอย่างจะอาย ก็บิดตัวบนหลังของผมให้เต็มที่ไปเลย ผมไม่กลัวว่าจะมีภาพลักษณ์ไม่ดี และไม่กลัวว่ารู้สึกจะขบขัน”
ตรงกันข้าม พนาวันกำลังดิ้นรน หอบและโกรธมาก ยกมือขึ้นตบหลังอย่างแรง ระบายความโกรธในใจ
ใช้เวลา 20 นาทีในการนั่งกระเช้าลอยฟ้าไปที่ด้านล่างของภูเขา แต่เดินต้องใช้เวลานานถึงสามชั่วโมงแล้ว ผู้คนรอบๆ ตัวก็กำลังมองดูอยู่
เธอรู้สึกปวดที่หน้าอกอีก และก็กัดริมฝีปากล่างโดยไม่ส่งเสียง
ดูเหมือนว่าโรคจะยิ่งอยู่ยิ่งหนักขึ้นแล้ว
ถ้าไม่รักษาด้วยเคมีบำบัด ก็คงไม่ไหวแล้ว
ที่ด้านล่างของภูเขา อาคิระไม่ได้ขึ้นรถ แต่ไปที่ร้านอาหารใกล้เคียง สั่งอาหารสองสามจาน และขอข้าวเปล่าด้วย
พนาวันจ้องเขม็งเขา เขาหันหน้ากลับมา “หลังจากเดินมานาน คุณไม่หิวแต่หมีพูลยังหิวอยู่นิดหน่อย ปล่อยให้เขากินก่อนค่อยเดินต่อ ยังต้องเดินทางอีกหนึ่งชั่วโมง”
แต่เธอไม่ได้คิดให้รอบคอบ หมีพูล กินแต่ขนมปัง ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงแล้ว เจาคงหิวแล้ว
เถ้าแก่เห็นอาคิระสกปรกไปทั้งร่างกาย และมีสีเขียวเลอะที่กางเกงของเขา
คิ้วของเขาขมวด ดวงตาของเขาแปลกประหลาดไป
อาคิระกำลังดื่มชา ถามหมีพูลว่าอยากกินอะไรอีก และเขาไม่ได้สนใจทั้งร่างที่สกปรกและย่ำแย่แบบนี้เลย
เถ้าแก่จ้องมองเขาอย่างเงียบๆ ไปสักพัก เธอดื่มชาและมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยสายตานิ่งสงบ
หลังจากกลับคอนโด ดวงอาทิตย์ก็เคลื่อนไปทางฝั่งตะวันตกแล้ว
หลังจากปล่อยเธอลงบนเตียง อาคิระก็พาหมีพูลไปห้องน้ำ
และในเวลานี้มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
พนาวันพยายามลุกขึ้นยื่น ยังไม่ทันได้ขนับ ก็มีร่างหนึ่งที่เร็วกว่าเธอ
คืออาคิระ
เขาเห็นมนตรี ก็ขมวดคิ้วเป็นปม “มาทำอะไร?”
มนตรีพูด “พนาวันล่ะ?”
“ไม่อยู่”
อาคิระเพิ่งจะพูดจบ เสียงก็พนาวันก็ดังขึ้น “ใครเหรอ?”
มนตรีเหลือบมองไปที่เขา แล้วหลบเข้าไปในห้องทันที พร้อมพูดด้วยความแปลกใจ “คุณอยู่บ้านเหรอ?”
“ใช่ แต่ขาของฉันได้รับบาดเจ็บหน่อย เลยต้อนรับคุณไม่ได้ คุณตามสบายเถอะ” เธอชี้ไปที่ขาของตัวเอง
มนตรีแสดงทีท่าไม่เป็นไร “เมื่อวานผมมาแล้วไม่เห็นใคร โทรหาคุณก็ไม่มีใครรับสาย”
“เช้าวันนี้ยังมีอีกรอบ ประตูยังคงล็อก มือถือก็โทรไม่ติด ผมนึกว่าคุณเป็นอะไรไป เกือบจะโทรไปแจ้งตำรวจแล้ว”
ได้ยินแบบนี้ พนาวันก็รู้สึกเกรงใจเล็กน้อย “เมื่อวานไปแกรนด์แคนยอนกับลูก ไม่ได้เอามือถือไปด้วย”
“แค่ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ขาเป็นยังไงบ้าง แผลหนักหรือไม่ ผมพาคุณไปตรวจที๋โรงพยาบาลเถอะ”
ได้ยินแบบนี้ มนตรีก็รีบพูดขึ้น
พนาวันไม่เข้าใจว่าตอนนี้เขามาไม้ไหนอยู่ เขาแค่ชี้ไปที่ห้องน้ำแล้วพูดว่า "หมีพูลให้คุณปิดประตูห้องน้ำ"
เวลานี้ยังจะปิดประตูห้องน้ำอะไรอีก?
เขาไม่ว่างเลย!
คิ้วเข้มของเขาขมวดและเขาพูดทีละคำ
“ตอนนี้ผมจริงจังแล้ว ฉันไม่ได้ล้อเล่นนะ! ได้โปรดจริงจังด้วย! ผมรู้ว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นความผิดของผมทั้งหมด และผมเป็นต้นเหตุทั้งหมด ดังนั้นผมไม่มีสิทธิ์พูดอะไรเลย แต่ผมจะทำให้ดีที่สุดเพื่อให้ คุณเชื่อใจผม”
"มีหมีพูลอยู่ระหว่างคุณกับผม ซึ่งไม่มีใครเทียบได้ เมื่อเราแต่งงานกันใหม่ หมีพูลจะเติบโตขึ้นอย่างแข็งแรงและมีความสุข มิฉะนั้น มีเพียงหมีพูลเท่านั้นที่จะได้รับบาดเจ็บ"
"คุณรู้ไหมหมีพูลเคยบอกประโยคหนึ่งให้ผมฟัง เขาบอกว่าถ้าคุณเจอคนที่ใช่ในอนาคต ถ้าได้แต่งงาน เขาจะไม่คัดค้าน เพราะการต่อต้านของเขานั้นไม่มีอำนาจอะไรเลย"
“เขารู้อยู่ในใจว่าคุณจะแต่งงานเสมอในอนาคตและผมก็จะแต่งงานเช่นกัน แต่ละคนจะมีครอบครัวและมีลูกใหม่ คุณจะรักเขาในอนาคต แต่คุณจะไม่รักเขาแบบนี้ และในที่สุดเขาก็จะถูกลืมไปอย่างช้าๆ …”
หมีพูลเอามือปิดหน้า
ได้ยินประโยคนี้จากพ่อ เขาก็รู้สึกอายมาก เขาจะคืนดีและแต่งกับแม่ใหม่ ทำไมต้องดึงเขาเข้าไปเกี่ยวข้องอีกด้วย?
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ตะโกนเสียงดังออกไปนอกที่ห้องนั่งเล่น “อามนตรีเป็นข้อยกเว้น อามนตรีรักผมมากเสมอมา ผมวางใจในอามนตรีมาก!”
“อาบน้ำของนายไป ทำไมถึงพูดจาไร้สาระมากขนาดนั้น!”
อาคิระทนไม่ไหวแล้ว เขาอารมณ์เสีย!
กูพยายามอย่างเต็มที่ที่จะมอบครอบครัวให้เขา แต่ในฐานะลูกชาย เขาได้รื้อเวทีอยู่ด้านหลัง!
โดยใช้สิ่งที่เขาพูดออกมา ไม่ง่ายเลยที่เขาจะสร้างบรรยากาศที่น่าเศร้าและน่าปวดใจขึ้น กำลังรอให้เธอเห็นใจและใจอ่อน
แต่ลูกชายของเขากลับทำดีมาก เขาถ่มน้ำลายออกมา กำลังทำให้ความพยายามทั้งหมดของเขาสูญเปล่า
คิดดูแล้ว อาคิระอยากจะรีบเข้าห้องน้ำและตีเขาสักครั้ง!
ทำไมถึงต้องมีลูกชายแบบนี้ด้วย?
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง