ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 619

นิสัยของเขาก็เป็นแบบนี้ บนโลกใบนี้คงไม่มีใครรู้จักนิสัยเขาดีไปกว่าเธอแล้ว

พนาวันละสายตามา พลางยิ้ม

บรรยากาศทั้งสองไม่ได้อบอุ่นเกินไป แต่ก็ไม่ได้จืดชืดเกินลิมิต มีการสนทนาเรียบง่ายตลอด

ทั้งสองกำลังเล่าเรื่องในอดีต ไม่ได้เงียบกริบจนเกินไป และไม่ได้เฮฮามากด้วย

เวลาค่อย ๆ ล่วงเลยไป ท้องฟ้าที่ปลอดโปร่งเริ่มมีฝนตกขึ้นมา

ฝนไม่ได้ตกหนัก แต่ก็ไม่ใช่ตกปรอย ๆ ปริมาณน้ำฝนกำลังพอดี

ไม่อาจปิ้งย่างต่อไปได้ มนตรีเริ่มเก็บอุปกรณ์

พนาวันก็คิดจะช่วย ทว่าเขากลับห้ามเธอ“เรื่องแบบนี้ให้ผู้ชายทำดีกว่า”

ไม่มีทางเลือก พนาวันจึงได้แต่นั่งเงียบ ๆ อยู่ด้านข้าง

ท่าทางเขากระฉับกระเฉง เก็บเสร็จในเวลาอันรวดเร็ว

ส่วนอีกฝั่งหนึ่ง อาคิระกับหมีพูลต่ออุปกรณ์สำเร็จด้วยความยากลำบาก

ยากนักที่จะเห็นใบหน้าหล่อของเขาเผยรอยยิ้ม

หมีพูลก็ตื่นเต้นดีใจมาก“คุณพ่อ ผมก็มีความดีความชอบด้วยครึ่งหนึ่งใช่ไหมครับ？ผมก็ได้แสดงความคิดเห็นอยู่นะครับ”

อาคิระเลิกคิ้ว อารมณ์ดีขึ้นมาทันที“แน่นอน”

และเวลานี้ มนตรีกับพนาวันก็เดินเข้ามา ซึ่งไม่ได้กล่าวทักทายเขาแต่อย่างใด แต่มองไปยังหมีพูล “หมีพูล ตอนนี้จะไปดูหนังบ้านอามนตรีนะ จะไปด้วยกันไหม？”

ระหว่างที่พูด เขากวาดสายตามองอาคิระโดยคล้ายจะเจตนาและไม่เจตนา

หมีพูลมองไปยังคุณแม่ จากนั้นก็มองไปยังคุณพ่อปราดหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยปากพูดว่า“ผมไม่ไปครับ ผมจะอยู่ย่างเนื้อกับพ่อต่อครับ”

“โอเค ช่วงนี้ยังไม่ต้องมาพักกับแม่นะ แม่มีธุระต้องไปทำงานต่างจังหวัด”

พนาวันกล่าว

“ออกไปทำงานกี่วัน?” อาคิระหรี่ตามถาม

พนาวันไม่ได้ตอบ

“ครับ ผมรู้แล้ว” หมีพูลพยักหน้าตอบ

สายตาอาคิระยิ่งเฉียบคมมากขึ้น คล้ายกับจะบาดทั้งสองคนเป็นสองส่วนก็ไม่ปาน

จากนั้นมนตรีเชิญพนาวันไปขึ้นรถ ก่อนจะจากไป

หน้าอกอาคิระกระเพื่อมขึ้นลง เขาดูออกว่าผู้ชายคนนั้นจงใจทำ

เลือกสถานที่ดูหนังได้มากมาย แต่กลับเลือกบ้านของเขาเอง？

คงจะไม่อยากเจอหน้าเขาและไม่อยากให้เขารบกวนสิท่า

ความโกรธถาโถมกลางใจ คิกคิก มนตรีไม่อยากถูกรบกวน เขายิ่งต้องไปรบกวน

อาคิระเก็บอุปกรณ์โยนใส่ท้ายรถ จากนั้นก็พูดกับหมีพูลว่า“ไป”

หมีพูลกล่าวว่า“คุณพ่อไม่ย่างเนื้อแล้วเหรอครับ？มันต่อยากมากเลย พวกเราลองใช้ดูว่าจะเวิร์คไหม”

ได้ยินดังนั้น อาคิระหมุนกาย พลางกวาดสายตามองผู้เป็นลูก กล่าวว่า“เหตุการณ์คับขันแบบนี้ยังมีอารมณ์ย่างเนื้ออีก ลูกเป็นสายลับภาษาอะไร？”

“สถานการณ์คับขัน？คุณแม่ก็แค่ไปดูหนังบ้านคุณอามนตรีเท่านั้น ทำไมถึงอยู่ในสถานการณ์คับขันล่ะครับ？”นัยน์ตาหมีพูลเกิดความงวยงง ไม่เข้าใจเลยสักนิด

“เรื่องผู้ใหญ่ เรื่องชายหญิง ลูกจะไปเข้าใจอะไร?”

ใบหน้าคมคายของอาคิระขมวดคิ้วแน่นเป็นปม ก้าวเข้าไปจับแขนหมีพูล จากนั้นก็อุ้มขึ้นรถ

แค่ไปดูหนังเหรอ？

ถ้าเกิดฉากเลิฟซีนพาไป เกิดจูบกันขึ้นมาล่ะ เด็กอายุแปดขวบอย่างลูกจะไปเข้าใจอะไร？

ดังนั้น อุปกรณ์ปิ้งย่างที่ใช้เวลาต่อตลอดช่วงเช้าก็ไม่ได้นำมาใช้ประโยชน์

......

พนาวันคิดไม่ถึงเลยว่าอาคิระจะตามมา

เธอเห็นรถอาคิระโดยบังเอิญ ตอนแรกคิดว่าดูผิด จึงได้มองโดยละเอียด ก่อนจะมั่นใจว่าตัวเองไม่ได้ดูผิด

ทว่าอาคิระตามมาทางนี้ทำไม？

เธอขมวดคิ้วมุ่น

มนตรีก็เห็นด้วย จึงกล่าวว่า“งั้นไปที่บ้านผมจริง ๆเลยนะ รอพวกเขาไปแล้ว ผมจะส่งคุณกลับบ้านเอง เล่นละครก็ต้องเล่นให้สมจริงหน่อย ยังไงบ้านผมก็ใกล้บ้านคุณอยู่แล้ว”

พนาวันครุ่นคิดดูแล้วก็บอกว่า ค่ะ

มนตรีก็รีบปิดคัตเอาท์แล้วพาพนาวันออกจากห้อง

สวนหย่อมด้านล่างคอนโดมีความรวมตัวกันไม่น้อย เห็นได้ชัดว่าล้วนได้ยินเสียงเตือนภัย บางคนไม่ได้ใส่เสื้อเลยด้วยซ้ำ บางคนยังใส่แต่กางเกงชั้นในตัวเดียว

“โรคจิตหรือเปล่า ไฟไหม้ที่ไหนกัน?” มีคนเริ่มด่าทอขึ้นมา

“ใช่สิ ไม่มีวี่แววจะไฟไหม้เลย หรือว่ามีคนจงใจป่วน？”

“น่าเกลียดชะมัด หลอกกันแบบนี้เลยหรือ”

“……”

พนาวันก็รู้สึกใจหายใจคว่ำเหมือนกัน พลางถามอย่างมึนงง“เกิดอะไรขึ้นกันแน่？”

“ผมก็ไม่แน่ใจ รอเดี๋ยวก่อน อีกไม่นานคงได้รู้” มนตรีกล่าว

และเวลานี้มีรปภ.ประจำคอนโดเดินเข้ามาบอกว่า“ไม่ได้ไฟไหม้ครับ ผมตรวจสอบดีแล้ว แต่จับความป่วนได้หนึ่งคนครับ ไม่มีอะไรแล้วทุกท่านเชิญขึ้นไปได้ครับ”

“ไอ้บ้าเอ้ย ป่วนไม่ใช่เรื่องเลย” คนกลุ่มนี้ต่างส่งเสียงก่นด่าไม่หยุด

ขณะนั้นมีรปภ.หลายคนนำตัวอาคิระมา

ส่วนหมีพูลอยู่ในอ้อมแขนเขา และกำลังเอามือบังหน้าอยู่

ขายหน้าแล้ว ขายหน้าใหญ่แล้ว

“หน้าตาก็ดูดี เหมือนดาราเลยด้วยซ้ำ แต่ทำไมถึงก่อเรื่องแบบนี้ได้?โรคจิตหรือเปล่า？”

“ฉันว่าใช่นะ เด็กที่เขาอุ้มกำลังเอามือบังหน้า ไม่รู้ว่าจะถูกหลอกไปขายหรือเปล่า ตอนนี้พวกคุณจะพาสองคนนี้ไปไหนคะ？”

รปภ.ส่งเสียงไม่สบอารมณ์ในขณะที่เอามือกุมใบหน้าที่โดนชก กล่าวว่า

“ก่อกวนประชาชนแบบนี้ ไม่รู้ว่ามีเจตนาอะไร และเสียมารยาทมากด้วย ผมต้องนำตัวไปโรงพักแล้วครับ”

หมีพูลเกาะอยู่บนไหล่อาคิระ

ทว่าเมื่อเทียบกับอาคิระแล้ว อาคิระกลับทำหน้าเอ้อระเหยลอยชาย ไม่รู้สึกอับอายเลยสักนิด

สายตาของอาคิระคล้ายกับเรดาร์ ส่องผ่านตัวพนาวันและมนตรี

เสื้อผ้าเธอเรียบร้อยดี ทรงผมก็ไม่ได้ยุ่งเหยิง ริมฝีปากไม่ได้เลอะและไม่ได้ชื่น

ดีมาก！