ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 664
สายทิพย์อึดอัดทำตัวไม่ถูกทันที ไม่รู้จะพูดต่อยังไง
ดนัยขมวดคิ้วขึ้นมา
เมื่อคืนวานสงครามของทั้งสองคนยังไม่สิ้นสุด เธอไม่เพียงไม่เก็บกระบี่ กลับเริ่มใหม่อีกครั้ง
จริง ๆ พูดไปก็ไม่ผิด อารมณ์และนิสัยของเธอ จริง ๆ แล้วควรปรับปรุงแก้ไขให้ดี ๆ ซะแล้ว！
เด็กชายเก็บของบนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว รับยัดใส่ในกระเป๋าหนังสือ “ราตรีสวัสดิ์ครับคุณย่า ผมต้องไปนอนแล้ว คุณย่าก็รีบนอนนะครับ”
“ครับ เด็กดีว่านอนสอนง่ายจริง ๆ ” นีรดาเปิดคิ้วตาก็ยิ้ม สายตาก็อยู่ที่เด็กชาย
มือข้างเดียวของดนัยกำมือของนาโนไว้ เตรียมพาเธอมุ่งไปด้านบน “ต่อไปถ้าเธอจะพูดกับคนอื่น อย่าใช้น้ำเสียงแบบนั้นอีก ใช้ภาษาปกติไม่ได้หรือไง？”
“เมื่อวานไม่ได้โกรธฉันอยู่เหรอ？ วันนี้ยอมพูดกับฉันแต่ก็เพื่อติเตียนฉัน ฉันใช้น้ำเสียงแบบไหนพูดกับหล่อนล่ะ？” นาโนโมโหรุนแรงมากขึ้นอีก
“พูดจาเหน็บแนม มีบางส่วนที่โหดร้าย” ดนัย
“คุณก็ฟังออกสิ？ว่าฉันไม่ชอบหล่อน จะให้ปฏิบัติต่อหล่อนอย่างมีท่าทางก็คงดีด้วยไม่ได้ หล่อนสามารถย้ายออกไปได้เลย ไม่งั้นก็อย่าพูดอะไรกับฉัน！” นาโนสะบัดรองเท้าส้นสูงออกจากเท้า
ดนัยจ้องมองหล่อนอย่างเคร่งขรึม
“เธอต้องปรับปรุงนิสัย！หล่อนเป็นคนที่คุณแม่เชิญมา ก็สามารถอยู่ได้นานเท่าไหร่ ？”
“ช่วงนี้เธออยู่ร่วมกันกับหล่อนอย่างสันติภาพแล้วจะเป็นยังไงกัน？ระยะเวลานี้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับคุณแม่ก็ไม่ง่ายที่ทำให้ผ่อนคลาย แล้วทำไมเพราะเรื่องนี้ถึงจำเป็นต้องแข็งข้อททะเลาะกันอีก！”
“ไม่ปรับปรุง และก็ไม่จำเป็นต้องปรับปรุงด้วย！”
นาโนก็หันกลับไปมองเขา
“ฉันคิดว่าฉันเป็นแบบนี้ก็ดี！แค่หล่อนยังอยู่ที่นี่ต่ออีกวัน ความสัมพันธ์ของพวกเราก็คงไม่ผ่อนคลายหรอก ！”
เธอไม่ใช่คนโง่ ทำไมนีรดาถึงจำเป็นต้องให้สายทิพย์มาอยู่ที่นี่？
นั่นก็เพราะเธอชอบสายทิพย์ไงล่ะ
ในเมื่อชอบสายทิพย์ จะสามารถมองเธออย่างเคยชินได้ยังไง？
“ทำไมเธอดื้อรั้นอย่างนี้？จะพูดดีพูดร้ายก็ไม่ยอมฟัง？”
ดนัยพูด
“นิสัยของทิพย์นับว่าอ่อนโยน อีกทั้งไม่มีโทสะอะไร อยู่ร่วมกับคนแบบนี้ไม่ได้ เธอจะอยู่ร่วมกับคนแบบไหนได้อีก？”
“ทำไมคุณรู้ดีขนาดนี้กันล่ะ？หรือว่าปกป้องเข้าข้างหล่อนอยู่？”
นาโนยิ้มเย็น “หล่อนเป็นคนดี อารมณ์ก็ดี นิสัยก็ดี ส่วนฉันทำไมไม่อยู่ร่วมกับหล่อนไม่ได้ นั่นก็เพราะว่าฉันอารมณ์ร้ายมาก บนโลกนี้ก็ไม่คนที่ฉันอยู่ร่วมได้หรอก กับหล่อนก็คือฉันไม่ชอบ คุณจัดการเองเถอะ！”
……
การถกเถียงระหว่างทั้งสองก็ไม่ได้ผลลัพธ์ใด ๆ โดยสิ้นเชิง ตรงกันข้ามยังก่อให้เกิดความขัดแย้งของการพูดไม่ชัดเจนขึ้นมาอีก
คิ้วและตาที่อ่อนโยนของดนัยขมวดขึ้น รู้สึกว่าเธอก็คล้ายกับหินหนึ่งก้อน จะเคาะตียังไงก็ไม่มีประโยชน์ กลับยังหยาบคายและไม่ยอมฟังเหตุผล เพียงเรื่องง่าย ๆ เรื่องเดียว ทำไมต้องกลายเป็นเรื่องซับซ้อน？
……
เป็นสงครามเย็นอีกคืนหนึ่ง ระหว่างทั้งสองคนต่างฝ่ายต่างไม่สนใจกัน จนกระทั่งร่วมกินมื้อเช้าโต๊ะเดียวกัน ท่ามกลางความสัมพันธ์ราวกับอยู่น้ำแข็งหนาวเหน็บในฤดูหนาว ไม่มีเค้าลางที่จะละลายแม้แต่น้อย
ในเวลานั้น นีรดาเปิดปากพูด “ถึงเวลากินอาหารเช้าแล้ว ฉันมีเรื่องอยากจะพูดกับพวกเธอ”
นาโนไม่ได้สนใจ กินน้ำซุปต่อ
ดนัยเงยหน้าขึ้นมองหล่อน แสดงอาการไม่เข้าใจ
“ฉันชอบโตโต้มาก ดังนั้นฉันเลยตั้งใจจะรับเขาเป็นหลานบุญธรรมของฉัน” นีรดากำลังประกาศเรื่องที่ตัวเองอยากจะพูดออกมา
นาโนตกใจ บีบช้อนในมือแน่นอย่างไม่รู้ตัว
ดนัยก็หยุดไปชั่วขณะ หลังจากนั้นก็มองไปทางเด็กชายทันที
เด็กชายกินน้ำซุปอยู่อย่างน่าเอ็นดู ได้ยินคำนี้ สีหน้าก็เต็มไปด้วยความดีใจและแปลกใจจนเปิดปากพูด “คุณแม่ ผมมีคุณย่าแล้วใช่ไหม？”
เธอไม่สามารถมีลูกได้จริง ๆ แต่เพราะว่าเธอไม่สามารถมีลูกได้ก็ทำให้ใช้ชีวิตอย่างเจ็บปวดทรมานเหรอ？
นาโน เธอไม่มีทางยอมมีชีวิตแบบนี้
เพราะสวรรค์มอบความเจ็บปวดรวดร้าวให้เธอแล้ว เธอไม่สามรถให้ตัวเองเป็นทุกข์ได้อีก
ตรงกันข้าม เธอต้องการชีวิตที่มีความสุข！
“เพราะว่าฉันชอบโตโต้ เด็กคนอื่นฉันก็ไม่รู้จัก และก็ไม่ได้รู้สึกดีด้วย ยิ่งไม่ต้องพูดว่าชอบ อีกทั้งฉันอยากทำยังไงก็เป็นเรื่องของฉัน เป็นสิทธิ์และอำนาจของฉัน”
สายตาของนาโนจ้องมองไปที่เธอ “เรื่องนี้ฉันจะต่อต้านจนถึงที่สุด！”
“การต่อต้านของเธอถ้าให้ฉันบอกคือไม่มีผลอะไร ฉันจัดงานเลี้ยงต้อนรับให้โตโต้ ในวันพรุ่งนี้ตอนค่ำ” นีรดาก็พูดต่อไปเช่นนั้น “เรื่องนี้ไม่มีทางเกลี้ยกล่อมและเปลี่ยนแปลงได้”
หลังจากนั้น เธอก็พูดต่อ
“จะมีลูกได้หรือไม่เป็นเรื่องของเธอ ส่วนจะรับหลานบุญธรรมก็เป็นเรื่องของฉัน ระหว่างพวกเราไม่เกี่ยวข้องกัน！”
ริมฝีปากแดงของนาโนยกยิ้มขึ้นช้าช้า แต่กลับไม่มีความอ่อนโยนเลย
แต่ก่อน เธอล้วนเพราะว่ามีความรับผิดชอบในใจของเธอเลยรีบไปร้านอาหาร แต่วันนี้กลับด้านชามาก
เพื่อคำพูดของนีรดา เธอทุ่มเทความพยายามของตัวเอง
ถึงแม้ไม่เหมาะ ก็พยายามอย่างมากที่จะเอาชนะ
เดิมทีคิดว่าความสัมพันธ์ระหว่างกับนีรดาอยู่ในช่วงผ่อนคลาย ในวันนี้ดูท่ากลับเป็นเพียงฉากตลกฉากหนึ่ง เป็นเธอที่คิดเอาเองฝ่ายเดียว！
หันหลังออกไป นาโนไม่อยากอยู่ร่วมกับคนในห้องรับแขก รีบเดินออกไปทันที
วันนี้กลับไม่ได้ไปร้านอาหารอีก
หลังจากนีรดาพูดแบบนั้นกับเธอ ยังอาศัยความคิดอะไรให้นาโนไปเป็นวัวเป็นม้าให้อีก？
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง