ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 667

กุญแจของนาโนควงหมุนอยู่บนนิ้วมือไม่หยุด เท้าที่เหยียบอยู่บนรองเท้าส้นสูงมุงเดินออกไปจากร้านอาหาร

นาโนเพิ่งจะถึงด้านนอกคฤหาสน์ตระกูลเตชะโสภา ดนัยก็ขับรถมาพอดิบพอดี สองคนพบกันโดยบังเอิญ

“ควบคุมเวลาได้ดีมาก” นาโนพูด

ดนัยยิ้มบางเบาแล้วทิ้งประโยคที่เหมือนกัน

คฤหาสน์ตระกูลเตชะโสภานับว่าคึกคักมาก ด้านนอกจอดรถหรูหราไว้เต็ม ล้วนเป็นชนิดที่มีชื่อเสียงโดดเด่นพวกนั้น

ตระกูลเตชะโสภาที่มีที่จอดรถใหญ่โตถูกยึดครองไปเต็มพื้นที่ มองท่าทางนี้ เกรงแค่ว่าเมืองsคนที่มีชื่อเสียงบรามีล้วนถูกเชิญมาทั้งสิ้น

เพื่อหลานบุญธรรมของเธอ นีรดาก็ค่อนข้างสู้กลับเต็มที่เลย！

นาโนกำลังยิ้มเย็น

หนึ่งในจำนวนนั้น เธอเห็นรถของหัสดิน ดูท่าคนที่คุ้นเคยกันก็มาไม่น้อยเลย

เป็นดังที่ได้คาดเอาไว้ หลังจากเดินเข้าไป ห้องรับแรกของคฤหาสน์ตระกูลเตชะโสภาเป็นภาพของการชนแก้วดื่มเหล้าแสดงความยินดีกัน คนที่มาล้วนใส่เสื้อผ้าสวยหรูดูแพง และสง่าผ่าเผย

หัสดินดื่มเหล้าอยู่ เห็นทั้งสองเข้ามา เลยยกแก้วเหล้าทักทาย

นาโนเดินเข้าไป “คุณก็มาด้วยเหรอ？”

“ก็เป็นแม่สามีคุณเชิญมานะสิ เดิมทียังเชิญคุณชายออกัส แต่คุณครูเชอร์รีนไม่ยอมให้มา ยังพูดอีกว่าสถานที่ที่บรรยากาศสังคมอึมครึมเต็มไปด้วยพิษร้ายแบบนี้เหมาะกับผมที่จะมา คุณมาตัดสินเลย คำพูดนี้ของเธอคือกำลังด่าผมใช่ไหม？”

หัสดินรู้สึกว่าคำพูดของคุณครูเชอร์รีนทะแม่ง ๆ

ไม่เสียที่เป็นเพื่อนรักของเธอ กับในใจของเธอช่างเหมือนกัน เธอแย้มยิ้มแล้วพูด “คำพูดนี้หากไม่ด่าคุณ หรือคุณคิดว่ากำลังชมคุณอยู่ล่ะ？”

หัสดินขมวดคิ้ว “สุภาพบุรุษไม่ต่อสู้กับผู้หญิง ผมไปหาที่สงบ ๆ ดื่มเหล้าสักแก้ว”

“ใช่แล้ว ยู่ยี่ฝากผมบอกคุณ ของขวัญของเด็กน้อยคุณไม่ต้องส่งไปให้ทุกเดือนหรอก คฤหาสน์ตระกูลหฤทัยไพรุณมีเยอะมากแล้วจนเด็กไม่ทันแล้ว ทุกวันเล่นไม่ซ้ำกันเลยล่ะ”

ค่อนข้างประหลาดใจ แผ่นหลังของหัสดินตึงขึ้นอย่างไม่รู้ตัว แล้วก็แข็งขึ้นอีก

ริมฝีปากบางค่อย ๆ ขมุบขมิบ สุดท้ายก็ไม่พูดอะไรอีก เพียงแค่หันหลังให้เธอ ยกส่ายแก้วที่อยู่ในมือ

นาโนเดินผ่านผู้คนขึ้นไปข้างบน ในห้องของเธอมีชุดราตรีสวยงามมากมาย เธอเลือกชุดเดรสพู่ระย้าสีน้ำเงินเข้มชุดหนึ่ง อยู่ในพื้นที่อ่อนไหว ทุกทุกที่เต็มไปด้วยประเพณี

แล้วค่อยแต่งหน้า เลือกรองเท้าที่เหมาะสมเข้ากันชุดราตรี เครื่องประดับทุกชิ้นบนร่างกายเธอล้วนเลือกอย่างพิถีพิถัน จำเป็นต้องละเอียดและงดงาม

ทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอก็รื้อกระเป๋าเดินทางออกมา ของที่นำไปทั้งเสื้อผ้า รองเท้า และโน้ตบุ๊คทั้งหมดถูกเก็บเข้าไป อีกทั้งของดนัยเองก็รวมไปด้วย

ในเวลานี้ห้องรับแขกกำลังแสดงถึงสิ่งสวยมากที่สุด

ภายใต้การจับจ้องของผู้คน สายทิพย์ที่สวมใส่เสื้อผ้าชุดที่สวยหรูพาโตโต้ที่สวมใส่ชุดสูทเด็กสีขาวเดินลงมา

“เด็กชายคนนี้โดดเด่นงดงามจริง ๆ เธอมองใบหน้ารูปไข่นั่นสิ ขาวสะอาดสะอ้านแถมยังสีแดงระเรื่อ！”

“เป็นเด็กผู้ชายที่น่ารักมาก ดึงดูดคนให้ชื่นชอบ มิน่าล่ะคุณหญิงรุจาเลยชื่นชอบมาก”

“……”

ด้านล่างพูดชมเชยเกี่ยวกับโตโต้กันคึกคักไม่ขาด นีรดาได้ยินก็ปลื้มใจมาก อารมณ์ก็ค่อนข้างดีมาก

ถึงอย่างไรใคร ๆ ต่างก็ชอบฟังคำพูดเยินยอ！

แต่ว่า ในเวลานี้ในใจผู้คนก็มีความจริงบางอย่างคร่าว ๆ

ตระกูลเตชะโสภาก็มีลูกชาย ปัจจุบันก็แต่งภรรยาแล้ว ทำไมคุณหญิงรุจายังต้องรับหลานบุญธรรมอีก？

หรือว่าคุณนายน้อยของตระกูลเตชะโสภามีลูกไม่ได้？

คิดไปแล้วก็เป็นแบบนี้ ความคิดเช่นนี้ในใจของแขกเหรื่อทั้งหมดก็ยิ่งชัดเจน

ในขณะนั้น มีเสียงรองเท้าส้นสูงที่เหยียบบนพื้นดังมา แล้วก็ลากกระเป๋าเดินทาง นาโนที่สวยงามฉูดฉาดผิดปกติปรากฏตัวต่อหน้าผู้คน

ความสวยงามสูงศักดิ์ของเธอดุจเทพธิดากรีซ การแต่งตัวในคืนนี้คล้ายกับออดรีย์ เฮปเบิร์น สุภาพเยือกเย็น สวยและล้ำค่า บุคลิกดีเลิศ