ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 669

หลังจากนั้นเขาเดินตามออกมา แขนกางอยู่ที่ขอบนอกรถ “พาฉันไปด้วยสักท่อนทาง เป็นอย่างไร？”

ไม่ได้เกรงใจสักนิด นาโนเปิดปาก “รถMaybachของคุณไม่ได้จอดอยู่ด้านข้างนี่เหรอ？”

“ขับรถกลับคนเดียวค่อนข้างเงียบเหงา ข้าง ๆ มีพวกคุณสองคนก็ทำให้ผมครึกครื้นดี” หัสดินพูดทีเล่นทีจริง

ใช่สิ ดูเหงาจริง ๆ

คนหนึ่งขับรถ คนหนึ่งกินขนม คนหนึ่งกลับคอนโด คนหนึ่งหลับ ช่างเงียบเหงาจริง ๆ

“อันนี้จัดการได้ง่ายเลย คุณมาขับรถคันเดียวกับเขา ให้ฉันไปขับMaybachของคุณ เรีบนรู้ประสบการณ์หน่อย เป็นอย่างไร？” นาโนที่เมื่อกี้ที่ไม่มีความสุขในห้องรับแขกทั้งหมดจะโยนทิ้งไปหลังสมอง เปี่ยมล้นไปด้วยอารมณ์ที่ชื่นชอบ

“งั้นจะมีปัญหาอะไร”

ระหว่างที่พูด หัสดินก็เปิดประตูรถเข้าไปนั่ง และนาโนก็ย่างรองเท้าส้นสูงมุ่งไปทางMaybach

ในเวลาเดียวกัน รถทั้งสองคันก็เริ่มออกตัวพร้อมกัน ขับรถแซงหน้าแซงหลังกัน

นาโนเหยียบคันเร่งสูงมากขับไล่ ราวกับลูกธนูที่พุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ความเร็วราวกับบินพุ่งไปด้านหน้า

งึมงึม สมรรถนะของรถคันนี้ไม่เลวเลยจริง ๆ

ห้องรับแขกตระกูลเตชะโสภา แขกเหรื่อค่อยค่อยทยอยกลับไป สายทิพย์วุ่นอยู่กับการพาโตโต้ไปกล่าวอำลา

คิดถึงเรื่องเมื่อกี้อีกครั้ง ในใจของหล่อนก็ไม่สบายใจเป็นอย่างยิ่ง

ถ้าไม่ใช่ดนัยที่พูดแบบนั้นออกมา ในงานเลี้ยงเวลานั้น นาโนคงลงจากเวทีไม่ได้อย่างทันทีทันใด

อารมณ์ของนีรดาไม่ดี จ้องมองลูกชายตัวเองย้ายออกไป จิตใจของคนเป็นแม่จะยังดีอยู่ได้เหรอ？

ในใจทั้งสองต่างอยู่ในความคิดของตัวเอง ล้วนค่อนข้างนิ่งเงียบ

......

สถานที่ใหม่ที่ย้ายมาเป็นคอนโด

ตระกูลเตชะโสภามีบ้านพักส่วนตัวอยู่ที่เขาอัมญาหนึ่งหลัง ดนัยต้องการย้ายไปที่นั่น แต่นาโนไม่เห็นด้วย

บ้านพักส่วนตัวระยะห่างจากในเมืองค่อนข้างมาก อีกทั้งบ้านพักค่อนข้างใหญ่มาก หากอยู่ในบ้านคนเดียวอาจจะรู้สึกเงียบเหงาได้ คอนโดไม่เล็กไม่ใหญ่ อาศัยอยู่สองคนกำลังดี

แนวคิดการตกแต่งคอนโดทำตามรูปแบบความชอบของดนัยมาตกแต่ง สีส่วนใหญ่จึงเป็นดำกับขาว ผสมผสานเข้าด้วยกัน

กระเป๋าเดินทางทิ้งไว้ด้านข้าง นาโนเหนื่อยจนไปนอนตะแคงอยู่บนเตียงใหญ่ ดนัยพูดเบา ๆ “ถ้าหากจะอาศัยอยู่เอง ก็อย่าทำท่าเหนื่อยหน่าย เอาของจากกระเป๋าเดินทางออกมาจัดก่อน”

“พักผ่อนสักแป๊บค่อยไปจัดการก็ไม่เสียหาย” นาโนไม่ยอมลุกขึ้น

“งั้นคุณนอนไปก่อน ผมไปเซ็นเอกสารสักหน่อยที่ห้องหนังสือ”

ความรู้สึกอิสระสบายมากจริง ๆ หน้าของนาโนถูอยู่บนผ้าห่มครู่หนึ่ง แล้วก็ไปอุ่นนมมาสองแก้ว ถือเดินเข้าไปห้องหนังสือ

เอวบางเล็กย้ายสะโพกของเธอไปนั่งบนตักดนัย สองมือประคองโอบคอเขา

ดนัยถูกรบกวนระหว่างทำงาน เขาเงยหน้ามือซ้ายวางไว้ที่ช่วงเอวของเธอ ตามองที่ไอร้อนที่พุ่งขึ้นของนม “วันนี้พระอาทิตย์คงขึ้นจากทิศตะวันตกแล้ว ทำไมถึงคิดที่จะไม่ดื่มกาแฟ แต่กลับดื่มนม？”

“ดื่มกาแฟทำให้ร่างกายไม่ดี ดังนั้นเริ่มตั้งแต่เมื่อวาน ฉันก็เลิกเหล้า กาแฟแล้ว โดยเฉพาะสิ่งที่ส่งผลร้ายต่อร่างกายทั้งหมดเลิกขาด ยังคิดอยากจะเตรียมตัวตั้งท้อง”

ลูกตาเรียวยาวของดนัยขยับเล็กน้อย ถอนหายใจเบา ๆ นิ้วยาวอุ่นลูบปลายคางเธอ “ในเมื่อคุณพยายามแบบนี้แล้ว ผมจะตามหลังได้ยังไง？”

นาโนยิ้มตาหยี “งั้นบุหรี่ล่ะ จะเลิกหรือไม่เลิก？”

“เลิก” ดนัยคิดแล้ว “บุหรี่ เหล้า กาแฟ จะเลิกให้หมดเลย！”

“ยังมีประเภทนั้นที่ชอบเป็นพิเศษก็เลิกให้ฉัน”

“ประเภทนั้นที่ชอบเป็นพิเศษ？” ดนัยไม่เข้าใจ “ประเภทไหน？”

“หนังนั่นในคอมพิวเตอร์คุณลบให้ฉันทั้งหมด เก็บไว้คุณก็ไม่มีพลังชีวิต” นาโนเลือกใช้น้ำเสียงสุดท้ายที่เต็มไปด้วยความเซ็กซี่และหยาดเยิ้มเป็นพิเศษ