ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 696

ดนัยยังคงหน้าแดงตาเยิ้ม

สายตาของหัสดินจ้องมองไปยังหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า“มีอะไร？”

หญิงสาวรู้สึกเก้อเขิน ใบหน้าเห่อแดงเล็กน้อย จากนั้นก็เกี่ยวปอยผมไปทัดที่ใบหู“ฉันอยากจะขอบคุณ คุณดนัยค่ะ ”

“นี่นายไปเป็นฮีโร่ช่วยสาวงามตั้งแต่ตอนไหน？”

หัสดินไม่เข้าใจ กระแทกไหล่ใส่ดนัยเบาๆ

เห็นชัดว่า เขาได้ลืมเรื่องที่หญิงสาวเคยมานั่งดื่มกินกับเขาไปจนหมดสิ้นแล้ว

เมื่อได้ยินคำนี้ ดวงตาที่หยาดเยิ้มของดนัยก็หรี่ลงแล้วมองตรงไป จากนั้นก็สบเข้ากับดวงตาสุกใสที่มีเงาสะท้อนของหญิงสาว เขาเหมือนพอจะจำได้รางๆ

ภายใต้การจ้องมองมา ใบหน้าของหญิงสาวก็เห่อร้อนมากขึ้น ราวกับดอกไม้แรกแย้ม“เหตุการณ์เมื่อครู่ ต้องขอบคุณคุณดนัยมากๆ ”

มองดูใบหน้าที่อ่อนโยนของหญิงสาว เขาตอบรับเสียงเบา นิ้วมือที่เรียวยาวนวดคลึงไปที่ขมับ ไม่ได้สนใจจะพูดคุยกับหญิงสาวอีกต่อไป ต้นขาเรียวยาวที่ชวนหลงใหล ก้าวเท้ายาวไปข้างหน้า

หัสดินรีบเดินตามหลังไป นี่ยังไง เตะมั่วๆไปสองสามทีก็กลายเป็นฮีโร่ได้ด้วย！

“แต่จะว่าไป การเป็นฮีโร่ของนายแบบนี้ต่อไปห้ามทำอีกนะ นาโนของนายเป็นแม่เสือดุ ยอดหญิงแกร่ง หากเธอรู้เข้า นายกับฉันต้องมีร้อนๆหนาวๆกันบ้างแหละ อีกอย่าง มีบทเรียนจากความล้มเหลวของฉันเป็นตัวอย่างแล้ว นายยัง——”

คำพูดของหัสดินยังไม่ทันจะได้พูดจบ ตะแคงหันมองข้างๆ กลับเห็นดนัยนอนหลับไปแล้ว และยังส่งเสียงกรนเบาๆด้วย

“บ้าเอ๊ย！กว่าจะบิ้วอารมณ์ได้ขนาดนี้ นายไม่ไว้หน้าฉันเลย！”

พูดพร่ำอยู่สักพัก ก็พาดนัยที่นอนหลับเป็นตายขึ้นไปบนรถ จากนั้นก็ขับตรงไปยังโรงพยาบาล

หญิงสาวยังคงยืนอยู่กับที่ ดวงตาที่สุกใสจับจ้องไปที่ร่างนั้น

ความรู้สึกของเธอที่มีต่อเขา แตกต่างกับผู้ชายคนอื่นที่มาเที่ยวหาความสุขสำราญกันที่นี่ ！

“ไปยืนคิดอะไรอยู่ตรงนั้น ！คนอย่างประธานดนัย เธอเอื้อมไม่ถึงหรอก！”

“อยากจะให้ท่าผู้ชายก็ต้องส่องกระจกดูสารรูปตัวเองก่อน อย่าคิดว่ามีคนชมว่าหน้าตาดีแค่ไม่กี่คน ก็จะตัวลอยขึ้นมา！”

“……”

บาร์บี้ไม่ได้พูดอะไร หันหลัง แล้วกลับไปทำงานต่อ

หลังจากที่ขับมาถึงที่โรงพยาบาล หัสดินใช้แรงทั้งหมดที่มีพาตัวดนัยมาถึงยังห้องคนไข้อย่างทุลักทุเลได้ในที่สุด

นาโนเข้ามาช่วยพยุงไปที่ข้างเตียง หัสดินทนไม่ไหวอีกต่อไป ล้มตัวลงในทันที

บ้าชิป ดนัยแม่งตัวหนักจริงๆ！

“ดื่มกันไปเท่าไร？”ผมลอนยาวของนาโนถูกมัดมันอย่างลวกๆ ช่างดูสวยงามมาก

ภายใต้ความงามและมีเสน่ห์แบบนี้ หัสดินรู้สึกราวกับคมมีดเล็งมาที่เขา ร่างกายของเขาสั่นไหว“ไม่ได้ดื่ม”

“แล้วเขาจะเมาแบบนี้ได้เหรอ？”นาโนก็เหล่มองเขาอีกครั้ง

สายตาของผู้หญิงคนนี้ช่างน่ากลัวจริงๆ ！

หัสดินกระแอมไอแล้วพูดว่า“ดื่มจริง แต่ฉันยืนยันได้ ว่าดื่มไปแค่นิดเดียวเท่านั้น！”

แต่สิ่งที่ทำให้หัสดินรู้สึกประหลาดใจก็คือ นาโนไม่ได้เอาเรื่องอะไรกับเขา และไม่ได้ถามอะไรต่อ

“งั้นฉันไปก่อนนะ ”

หัสดินลุกขึ้น และจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่แบบลวกๆ กำลังจะเดินออกจากห้องไป เสียงของนาโนก็ดังขึ้นมา“ตอนที่เขากินเหล้าด้วย ได้บ่น ได้พูดอะไรหรือเปล่า ？”

เมื่อทุกคนต่างรู้สึกค่อยยังชั่วขึ้น นาโนก็จึงไปยืนที่กลางห้อง พูดด้วยสีหน้าท่าทีที่จริงจังว่า

“ช่วงนี้ ทุกคนต่างก็รู้กันเป็นอย่างดีว่าคุณแม่ท่านเป็นลมหมดสติไป ในตอนที่ท่านยังแข็งแรงอยู่ เรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน และตอนนี้ที่ร้านก็มีฉันเข้ามาดูแลให้ชั่วคราว เพราะต้องคอยดูแลที่โรงพยาบาลและร้านอาหารด้วย บางครั้งก็จึงสะเพร่าและดูแลได้ไม่ทั่วถึง ดังนั้นจึงก่อให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา”

“ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน ฉันอยากขอโทษทุกๆคน และฉันสัญญาว่า เรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก เบื้องหลังของร้านอาหารนี้คือเตชะโสภากรุ๊ป ฉันไม่สามารถจะให้เตชะโสภากรุ๊ปต้องมาเสื่อมเสียชื่อเสียงเพราะเรื่องนี้ได้”

“ส่วนเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ฉันจะให้คำอธิบายที่น่าพอใจกับทุกคน รอให้ทุกคนหายดีและออกจากโรงพยาบาล ฉันจะจ่ายเงินชดเชยให้ทุกคนคนละหนึ่งพันหยวน มันคือค่าทำขวัญที่ทุกคนสมควรได้รับ ”

ได้ยินดังนั้น ภายในห้องขนาดใหญ่ก็ไม่มีใครโต้แย้ง ต่างพากันพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

“ฉันเพิ่งเข้ามารับช่วงต่องานร้านอาหาร ต้องขอบคุณสำหรับแรงใจและความมีน้ำใจของทุกๆคนในครั้งนี้ด้วยจริงๆ”

เมื่อพูดจบ นาโนก็โค้งคำนับให้ทุกคนสามครั้ง

ในทางกลับกัน ครั้งนี้เสียงที่ดังขึ้นคือเสียงปรบมือ ทุกคนต่างส่งยิ้มให้ ไม่มีเสียงต่อว่า และเสียงก่นด่าใดๆ

อย่างแรกเลย เพราะในวินาทีแรก ทุกคนต่างถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลในทันที จากนั้นหมอก็เข้ามาทำการรักษา ไม่มีผู้ใดตกหล่นเลยสักคน

ต่อมาคือการยอมรับในความผิดพลาดและการประพฤติปฏิบัติตัวของเธอ ล้วนคิดทุกอย่างมาเป็นอย่างดี

เพราะว่า การกระทำต่างๆเหล่านี้ล้วนเป็นที่พึงพอใจของทุกคน ดังนั้น เสียงตำหนิก็จึงหายไปเองโดยปริยาย

ในตอนที่จัดการเรื่องทุกอย่างเรียบร้อย เวลาก็ได้ล่วงเลยมาถึงตีหนึ่งแล้ว

นาโนรู้สึกเหนื่อย และล้ามาก เธอไม่ได้ขับรถ แต่เรียกแท็กซี่แทน

กลับไปที่ร้านอาหารก่อน ให้ผู้จัดการเก็บตัวอย่างอาหารทั้งหมดที่ทำการเสิร์ฟในวันนี้

จากนั้นให้ผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องเอาไปตรวจสอบ แล้วเธอก็จึงกลับไปที่โรงพยาบาล