ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 698

นาโนยกยิ้มแล้วพยักหน้า จากนั้นก็พูดคุยกันอีกไม่กี่คำ ก็ไปดูนีรดาที่นอนอยู่บนเตียง

อาการของนีรดาไม่ดีขึ้นเลย ร่างกายยังคงเหมือนเดิม นอนนิ่งไม่รู้สึกตัว

เมื่อมองไปยังใบหน้าที่ซูบผอมของเธอ นาโนก็รู้สึกผิด หากตอนนั้นเธอตอบตกลงไปช่วยที่ร้านอาหาร เหตุการณ์จะเป็นอย่างตอนนี้ไหม ?

แต่เธอคิด ไม่ว่าจะเป็นยังไง ก็คงไม่เป็นแบบในตอนนี้แน่

ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับดนัยคงไม่มีสภาพแบบนี้ หรือไม่ใช่？

เลิกคิ้วขึ้น นาโนไม่เก็บเรื่องนี้มาคิดอีก เธอเก็บข้าวของ แจกแจงข้อควรระวังให้พยาบาลได้รับทราบ จากนั้นก็ไปที่ร้านอาหาร

วัตถุดิบของทั้งสองร้าน จำต้องจัดเตรียมให้พร้อม นอกจากนั้น ส่วนผสมทั้งหมดต้องได้รับการตรวจสอบ จะให้เกิดเรื่องขึ้นมาไม่ได้อีก

ก่อนหน้านั้นตอนที่นีรดายังไม่ล้มป่วย การทำงานของนาโนก็ราวกับแมวเล่นจับหนู

หากนีรดาจับตามอง เธอก็จะทำมันอย่างขะมักเขม้น

แต่เมื่อเธอละสายตาไป หญิงสาวก็จะเอ้อระเหย ปล่อยตามสบาย เอาความรู้สึกว่า

ตอนนี้นีรดาล้มป่วย ในห้องครัวก็ไม่มีใครมาคอยจับตามองเธออีก ว่าเธออู้งานอยู่ไหม หรือกำลังเล่นโทรศัพท์อยู่หรือเปล่า แต่เธอกลับขยันกว่าเมื่อก่อน และตั้งอกตั้งใจกว่าที่ผ่านมา

จัดเตรียมส่วนผสมทุกอย่างจนเรียบร้อยก็เย็นมาแล้ว เกือบหกโมงเย็นได้ เวลานัดของเธอกับออกัสเป็นตอนสองทุ่ม ยังเหลือเวลาอีกสองชั่วโมง

เธอตรวจสอบวัตถุดิบทั้งหมดในร้านอย่างละเอียดอีกรอบ จากนั้นก็กำชับผู้จัดการให้ตรวจสอบอีกครั้ง แล้วขับรถไปที่โรงพยาบาล

เพราะการรักษาเป็นไปอย่างทันท่วงที เพราะฉะนั้นคนไข้ก็จึงไม่ได้มีอาการรุนแรง การรักษาก็เป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ เงินเยียวยาก็ชดเชยให้ทุกคนในทันที

นาโนได้ไปนั่งพูดคุยกับผู้ป่วยทุกๆรายอยู่หลายนาที ถามเกี่ยวกับอาการต่างๆ แล้วพูดคุยเรื่องทั่วไป

หลังจากที่ทำทุกอย่างจนเสร็จเรียบร้อย เวลาก็ดึกมากแล้ว เกือบทุ่มหนึ่งได้ เธอไม่ได้อยู่ต่อ ขับรถแล้วไปยังจุดที่ได้นัดหมายเอาไว้

ตอนที่มาถึงยังห้องรับรองส่วนตัวในผับ ออกัสได้มาถึงแล้ว เชอร์รีนไม่ได้มาด้วย เธอต้องอยู่บ้านเพื่อดูแลลูกๆ และมีหัสดินอีกคน

“มาแล้วเหรอ นั่งก่อนสิ ”

ออกัสกล่าว

นาโนถอดเสื้อคลุมออกอย่างตามแต่ใจ จากนั้นก็แขวนมันไว้ข้างๆ นั่งลง เธอไม่ได้สั่งเหล้ามาดื่ม สั่งเพียงน้ำเปล่ามา

คิ้วของออกัสขมวดขึ้นด้วยความประหลาดใจ“ เปลี่ยนตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่？”

“ใช่ ตอนนี้ฉันเป็นคนดีแล้ว ดื่มแค่น้ำเปล่า ไม่ดื่มแอลกอฮอล์ เพราะฉะนั้นต่อไปไม่ต้องเอาเหล้ามาหลอกล่อฉันอีก！”

ได้ยินดังนั้น หัสดินอดไม่ได้ที่จะกระแอมไอออกมา ตั้งแต่เมื่อไร ที่แม่มดสาวคนนี้เปลี่ยนไปได้ขนาดนี้？

ทั้งสามคนนั่งกันได้ไม่นาน ประตูห้องก็ถูกเปิดออก จากนั้นดนัยก็เดินเข้ามา ในตอนที่สายตาสบเข้ากับนาโน หัวคิ้วก็ขมวดกันเล็กน้อย

แน่นอนว่า การแสดงออกเพียงน้อยนิดนี้ไม่อาจจะรอดพ้นสายตาของนาโนไปได้ เธอเห็นมันอย่างชัดเจน

นั่งลงข้างๆหัสดิน ดนัยหยิบแก้วเหล้าขึ้นมา ยกดื่มมันแก้วแล้วแก้วเล่า

นาโนเอ่ยปาก และพูดห้าม“ เหล้าไม่ดีต่อสุขภาพ คุณดื่มให้มันน้อยๆหน่อยเถอะ ก่อนหน้านั้นพูดเองว่าจะเลิกเหล้าเลิกบุหรี่ไม่ใช่เหรอ？”

ดนัยไม่สนใจเธอ ยังคงยกแก้วเหล้าดื่มอย่างต่อเนื่อง ราวกับไม่ได้ยินในสิ่งที่เธอพูด

หากเป็นเมื่อก่อน ความอารมณ์ร้ายของนาโนคงได้สำแดงฤทธิ์ออกมาแล้ว ไม่พูดพร่ำทำเพลงปรี่เข้าหา แล้วแย่งแก้วเหล้านั้นมา

หรือหากประจวบเหมาะกับเธออารมณ์ไม่ดี ก็ยิ่งจะเล่นงานดนัยหนักเข้าไปอีก

และออกัสกับหัสดินก็คิดแบบนั้น คิดว่านาโนไม่ยอมหยุดอยู่แค่นี้แน่ ด้วยเพราะเป็นคนอารมณ์โมโหร้าย

แต่ใครจะคิด ว่าสิ่งที่พวกเขาทั้งสองคนคิดนั้นมันผิด นาโนนั่งเงียบ ไม่ได้พูดอะไร

สถานการณ์แบบนี้ เป็นอะไรที่หาดูได้ยากยิ่ง

ดนัยไม่ได้พูดอะไร นั่งดื่มอยู่อย่างนั้น นาโนเองก็นั่งเงียบเช่นกัน บรรยากาศภายในห้องก็ดูแปลกไปทันที