ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 721

เพราะถึงอย่างไรฐานะอย่างตระกูลเตชะโสภาแบบนี้ เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ต้องการเด็ก

ตอนนี้ดนัยปกป้องเธอ และต่อต้านนีรดา

แต่รอจนถึงวันนึงที่ยืนหยัดต่อไปไม่ได้แล้ว บางทีทั้งสองคนก็จะต้องมาเผชิญหน้ากับสภาพที่เป็นอยู่ที่ต้องหย่าร้างกัน

แต่สิ่งเดียวที่คิดไม่ถึงเลยก็คือ ตอนนี้สาเหตุของการหย่าร้างก็คือเธอมีความรู้สึกดีๆกับผู้หญิงคนอื่น!

เมื่อคิดขึ้นมาอีกครั้ง หรือบางที ความหมายของพระเจ้าก็คือจะทำให้เธอต้องหย่ากัน

มิเช่นนั้นแล้ว ก็คงจะไม่ทำให้เธอต้องมาพบว่าตัวเองท้องหลังจากที่หย่ากันแล้ว

แท้ที่จริงแล้ว ก็มีการจัดการเอาไว้ทุกอย่างแล้วโดยที่ใครๆก็ไม่คาดคิด ไม่อยากจะให้เธอต้องเสียใจ ดังนั้นจึงให้ลูกกับเธอมา

สำหรับที่ว่าจะเอาเด็กคนนี้ไว้หรือเปล่านั้น ไม่จำเป็นต้องใช้เวลาในการคิดพิจารณานานเลย

เธอต้องการเด็กคนนี้!

เมื่อก่อนก็อยากได้เต็มแก่ ตอนนี้มีโอกาสแล้ว ไม่มีทางที่จะทอดทิ้งอยู่แล้ว อีกทั้งเธอเองก็กลัว กลัวว่าต่อไปตัวเองจะไม่สามารถตั้งท้องได้อีก

ถึงอย่างไรเธอตั้งท้องได้ยากขนาดนี้ ความเสี่ยงแบบนี้ เธอทนแบกรับไม่ไหว!

ความสามารถอย่างเธอ นาโน เลี้ยงดูลูกหนึ่งคนไม่เป็นปัญหาอยู่แล้ว

เด็กคนนี้จะไม่มีความสัมพันธ์ใดๆกับดนัยทั้งสิ้น เขานามสกุลภูษาธร ไม่ใช่นามสกุลเตชะโสภา นี่คือลูกของเธอ!

เธอเดินอยู่บนรองเท้าส้นสูง5-6เซ็น นาโนไปยังร้านค้าที่อยู่บริเวณใกล้ๆ

ต่อไปรองเท้าส้นสูงก็ใส่ไม่ได้แล้ว จะต้องใส่รองเท้าส้นเตี้ยพื้นเรียบ

แล้วเธอก็ซื้อรองเท้าพื้นเรียบมาสองสามคู่ในทีเดียว หลังจากนั้นเธอก็กลับไปที่โรงแรมอีกครั้ง

ปารีสสวยงามมากจริงๆ แล้วก็โรแมนติกมาอีกด้วย เพียงแต่กลับไม่เหมาะกับเธอในตอนนี้

สภาพหัวใจของเธอในตอนนี้ อยู่ที่นี่ต่อก็คงไม่เหมาะสมนัก รอจนถึงวันนั้นหลังจากที่เธอจิตใจสงบลงได้ เธอจะสามารถอยู่ที่นี่ได้

ตอนนี้เธอยังคิดอยากจะไปเที่ยว ไปเที่ยวอย่างอิสระ ไปเที่ยวคนเดียวเพียงลำพัง.....

ข่าวเรื่องท้องนั้น ตอนนี้เธอยังไม่อยากบอกคนอื่น รอให้หลังจากนั้นอยากจะบอกแล้วถึงค่อยบอก

นาโนทำตามอำเภอใจตัวเองมาโดยตลอด เริ่มต้นชีวิตการแต่งงาน เธอไม่เคยคิดที่จะสิ้นสุดมันลง แต่สุดท้ายแล้วก็สิ้นสุดลงแล้ว......

เมืองs

ดนัยคิดว่าที่นีรดาให้เขาไปที่ร้านอาหารนั้นเป็นการล้อเล่น แต่คิดไม่ถึงว่าเธอจะเอาจริง ไม่ได้ล้อเล่นเลย

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น

นีรดาโทรหาดนัยให้เขาไปที่ร้านอาหาร

ดนัยเอ่ยขึ้น : “พรุ่งนี้แล้วกันครับ ที่ร้านอาหารปิดไปก่อนอีกหนึ่งวัน วันนี้ที่บริษัทมีประชุมสำคัญด้วย”

“บริษัทแกมีตั้งหลายคน นอกจากแกแล้วก็ยังมีรองประธาน ผู้จัดการใหญ่อีก หรือว่าจะไม่ให้พวกเขาทำงานกันเลยเหรอ?”

นีรดาเอ่ยขึ้น : “จะต้องไป ร้านอาหารปิดนานเกินไปก็ไม่เหมาะสมเท่าไหร่นักหรอกนะ คนจะคิดว่าปิดกิจการไปแล้ว”

ดวงตาหรี่ลง ในใจของดนัยนั้นกำลังดิ้นรนอย่างรุนแรง

เขาเป็นประธานของเตชะโสภากรุ๊ป ตอนนี้กลับไปทำอยู่หลังครัวที่ร้านอาหาร ถ้าหากเรื่องนี้แพร่ออกไป แล้วศักดิ์ศรีของเขาจะอยู่ตรงไหนกัน?

แต่คำพูดของนีรดานั้นเด็ดขาดเป็นอย่างมาก ไม่ได้มีช่องทางที่เหลืออยู่ให้สามารถปรึกษาได้เลย นอกเสียจากว่าเขาอยากจะทำให้นีรดาโมโหเสียจนป่วยไปเลยจริงๆ

ไม่มีวิธีอื่น ดนัยจำต้องใส่ชุดสูทที่รีดจนเรียบไปที่ร้านอาหารแบบนั้น

พนักงานที่ร้านเห็นเขาแล้วใบหน้าก็เผยถึงสีหน้าท่าทางที่ตกตะลึงและประหลาดใจ แต่สีหน้าท่าทางของดนัยนั้นเย็นชา เดินเข้าไปในครัวนิ่งๆโดยไม่ได้มีอารมณ์ที่ขึ้นๆลงๆเลย

นีรดาเอาสูตรเฉพาะให้เขา แล้วบอกว่าเดี๋ยวอีกซักพักเธอจะนั่งวีล์แชร์มาชี้แนะเขา

และเป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆ หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมงกว่า พยาบาลรับจ้างเข็นนีรดาเข้ามา

ดนัยถอดชุดสูทที่อยู่บนร่างออก ใส่เพียงแค่เสื้อแขนสั้น

นีรดานั่งข้างๆ แล้วพูดถึงการผสมวัตถุดิบตามอัตราส่วนแต่ละอย่าง ให้ดนัยหยิบออกมา หลังจากนั้นชั่งปริมาณอีกครั้ง และเทลงไปในหม้อเหล็ก เริ่มคลุกให้เข้ากัน

กำลังความเข้าใจของดนัยนั้นมีอยู่ไม่น้อย ตอนที่ทำเรื่องพวกนี้นั้นไม่ได้มือไม้อ่อนจนทำอะไรไม่ถูกมากมายนัก แต่กลับนิ่งและมีความเป็นระเบียบอีกด้วย