ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 722

“ฟ้ายังไม่สว่างเลยก็ต้องไปที่ร้าน รอตอนที่ออกมาจากร้านก็กลางคืนแล้ว กลับมาถึงคฤหาสน์ตระกูลเตชะโสภาก็รีบจัดการเอกสาร แม้แต่เวลาที่จะไปบริษัทยังไม่มีเลย อย่าพูดถึงว่าจะมาดื่มมาหาความบันเทิงเลย”

เมื่อเขายกมือขึ้น หัสดินก็เห็นฝ่ามือที่บวมแดง : “โดนมาจากตอนผสมวัตถุดิบ?”

ดนัยส่งเสียงไม่พอใจออกมาเบาๆ : “นายคิดว่าคืนนี้ให้ฉันพักผ่อนได้อย่างเต็มที่สิ!”

ออกัสยังคงรักษาความเงียบเอาไว้อยู่ตั้งแต่แรก

สำหรับความลำบากนี้ของดนัยเขาจะไม่แสดงความคิดเห็น ถ้าหากอยากจะให้แสดงความเห็นออกมาเช่นนั้นเขาก็จะพูดว่าสมน้ำหน้า!

นิสัยของนาโนนั้นทุกคนก็รู้ เธอเป็นคนอารมณ์ร้อน แล้วก็ชอบเที่ยว และยิ่งชอบชีวิตตอนกลางคืนในเมือง ตั้งแต่เด็กไม่ต้องทำงานบ้านอะไรเลย

คนแบบเธอ ไม่คิดว่าจะสามารถอดทนได้ ควบคุมอารมณ์และนิสัยของตัวเองเอาไว้อยู่ทำงานที่ร้านอาหารได้เป็นเวลาเดือนกว่า เธอทำเพื่ออะไรกัน?

ตอนที่เจอกันครั้งสุดท้าย เขาเคยเห็นผิวหนังที่ฝ่ามือของเธอกระด้างอีกด้วย

เธอดูแลรักษามือของตัวเองเป็นอย่างดี ผิวกระด้างขึ้นมานั่นก็เป็นเพราะเกี่ยวข้องกับการบดส่วนผสมให้ละเอียดอยู่แล้ว

แต่ใครก็ไม่เคยได้ยินคำพูดที่คับแค้นใจของเธอเลยซักประโยคเดียว

ดังนั้นหลังจากที่เชอร์รีนเห็นแล้ว กลับไปในใจก็รู้สึกไม่สบายใจมาก เธอรู้สึกว่านาโนนั้นผ่านมาอย่างยากลำบากและทั้งไม่มีความสุข

เป็นเพราะว่าไม่สามารถมีลูกได้ ท่าทางที่แม่ของดนัยมีต่อเธอนั้นทุกคนเห็นกันอยู่แล้ว

แต่นาโนก็เลือกที่จะมองข้าม ไม่มีคำพูดก็หาคำพูดคอยรับมือ ประกอบกับไปทำงานหนักที่ร้านอาหารทุกวัน ทำให้ไม่รู้สึกสงสารเธอไม่ได้เลย

ออกัสเพียงแค่อยากบอกกับเขาประโยคหนึ่ง สถานการณ์แบบนี้เขาเป็นคนทิ้งเอาไว้ให้ตัวเอง แต่จำเป็นที่จะต้องไปพูดด้วยเหรอ?

ดนัยมีความรู้สึกดีกับผู้หญิงคนอื่น และเขาไม่เห็นค่าของนาโน

เมื่อก่อนตอนที่ทั้งสองคนอยู่ด้วยกัน ออกัสไม่ได้ชอบนาโนนัก

เธออารมณ์ร้อน อีกทั้งยังบ้ามากเกินไป ดูเหมือนกับถูกตามใจมาตั้งแต่เด็ก ไม่สามารถเจอความลำบากได้ แต่ต่อมาการแสดงออกของนาโนนั้นกลับทำให้เขาต้องเปลี่ยนมุมมองความคิดที่มีต่อเธอ

เธอเป็นผู้หญิงที่ดีมากคนหนึ่ง คนที่ไม่คู่ควรกับเธอนั่นก็คือดนัยต่างหาก!

ถึงแม้ดนัยจะไม่ได้นอกใจ หลังจากที่มีใจให้กับผู้หญิงคนอื่น และเยือกเย็นกับนาโน และให้ความเคารพที่ควรมีในเรื่องของการแต่งงาน

แต่ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นนี้กลับทำให้นาโนเจ็บปวดถึงขั้นสุด มีรอยบาดแผลทั่วทั้งร่างกาย

ออกัสลุกขึ้นยืนพลางเอ่ยขึ้น : “มีธุระ ฉันไปก่อน”

หลังจากนั้นก็ออกจากผับไป ไม่ได้อยู่ดื่มเป็นเพื่อนทั้งสองคนอีก

ดนัยกับหัสดินนั้นไม่เหมือนกัน หัสดินในตอนนั้นคือร่างกาย แต่ในใจมีความรู้สึกต่อยู่ยี่

แต่เขากลับเป็นฝ่ายแสดงออกมาอย่างชัดเจนว่ามีความรู้สึกดีกับผู้หญิงคนอื่น นี่คือสิ่งที่อยู่ในใจ

ในเมื่อเขามีความรู้สึกอีกความรู้สึกหนึ่งที่อยากจะไปเสาะหา เขาไม่จำเป็นจะต้องพูดมากมายอีก พูดมากไปก็มีแต่จะทำให้นาโนยิ่งดูน่าสงสารมากขึ้นเท่านั้น

ถึงที่สุดแล้วก็เป็นความรักของคนอื่น เขาจะไม่พอใจอย่างไร ก็ไม่สามารถไปมีส่วนร่วมได้อยู่แล้วเช่นกัน

หัสดินมองไปยังดนัย : “พรุ่งนี้ไปตีกอล์ฟกันเป็นไง?”

“ไม่มีเวลา ไม่มีอารมณ์ ไม่มีแรงด้วย”

ดนัยโบกมืออย่างไม่มีความสนใจ ตอนนี้เขาไม่รู้สึกสนใจอะไรทั้งนั้น

“แขนกับมือปวดระบมไปหมด มีเวลาไปตีกอล์ฟ ฉันเพียงแค่อยากจะพักผ่อน”

หัสดินยักไหล่ขึ้น รู้สึกว่าเขาดูไม่มีเรี่ยวแรงจริงๆ!

บ้านตระกูลสิริไพบูรณ์ เชอร์รีนกำลังเปิดอีเมล์ดู

ออกัสที่เดินผ่านมายืนอยู่ทางด้านหลังของเธอด้วยความสงสัย