ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 728

อเมริกา

สองสามวันนี้นาโนอยู่กับราชา เธอไม่มีเงิน ไม่มีบัตร จึงทำได้เพียงต้องพึ่งพาอาศัยเขาแล้ว

ราชาเองก็ไม่เห็นด้วยอย่างเห็นได้ชัด

ทุกๆวันทั้งสองคนจะไปยังสถานที่ที่งดงาม หลังจากนั้นก็ไปทานอาหารอร่อยๆหลากหลายด้วยกัน ซื้อของพวกที่เป็นงานฝีมือละเอียดอ่อนและสวยงามเหล่านั้น

ตอนที่นาโนอาเจียนออกมาอีกครั้ง หลังจากที่ราชาพาเธอไปส่งโรงพยาบาลด้วยท่าทางที่ไม่ยอมอ่อนให้แล้ว ถึงได้รู้สึกตกใจที่รู้ว่าเธอตั้งครรภ์ได้สองเดือนกว่าแล้ว!

นาโนยังกำลังรับการกำชับจากหมอ ราชาที่สวมใส่เสื้อโค้ทสีเทาอ่อนยืนพิงขอบประตู สองมือกอดอกจ้องมองมาที่เธอ

“มองอะไร?”นาโนหรี่ตาลงอย่างเฉื่อยชา สามารถรับรู้ได้ถึงความร้อนที่แผดเผาในแววตาของชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ

“คุณตั้งครรภ์มานานขนาดนี้แล้ว ทำไมตอนแรกไม่บอกผม? ผมคิดว่าคุณโสดซะอีก คุณรังแกความรู้สึกผม คนหลอกลวง!” ราชารู้สึกว่าตัวเองติดกับแล้ว คิ้วหนาหล่อเหลายกขึ้น

“เดิมทีคุณคิดว่านี่จะเป็นการพบกันโดยบังเอิญที่สวยงามเหรอ แต่ตอนนี้รู้แล้วก็ไม่นับว่าสายเกินไปนะคะ คุณสามารถปลีกตัวออกไปได้นะ”นาโนเองก็ไม่แคร์อยู่แล้ว

ราชาส่งเสียงออกมาอย่างไม่พอใจ : “ไม่ คุณพักอยู่กับผม กินอยู่กับผม ใช้เงินผม ผมจะให้คุณหนีหนี้ไปแบบนี้ไม่ได้ ผมจะต้องตามคุณไปต่อ”

มุมปากของนาโนยกยิ้มขึ้นมา เธอกำลังยิ้ม คำพูดเหล่านี้ที่เขาพูดมานั้นเห็นได้ใจว่าเป็นคำพูดที่ฝืนใจ ตามเธอต่อ ไม่ใช่ว่าจะให้เธอได้ใช้จ่ายมากขึ้นกว่าเดิมหรอกเหรอ?

“ถ้าหากตอนแรกที่คุณอยู่บนเครื่องบินรู้ว่าฉันท้อง หลังจากนั้นเห็นว่ากระเป๋าเดินทางของฉันโดนขโมยไป คุณจะทำยังไง?”

คิดแล้วนั้นดวงตาที่ดูลึกซึ้งผิดปกติของราชาก็หรี่ลง : “โทรช่วยแจ้งตำรวจ หลังจากนั้นก็แยกย้าย”

“จุ๊ๆ ผู้ชายนี่เป็นพวกที่คิดแต่เรื่องครึ่งล่างของร่างกายจริงๆ ท้องกับไม่ท้องนี่แตกต่างกันขนาดนี้เลย!”นาโนยิ้มอย่างดีใจเป็นพิเศษ

“คุณนี่ใช้วิธีหลอกกันนี่!”คิดอยู่พักหนึ่งแล้ว ราชาก็นึกถึงสำนวนนี้

“คุณนี่นับว่าเป็นคนจีนครึ่งนึง แต่พูดภาษาจีนได้ไม่เลวเลยนี่ เด็กมีอนาคตสอนได้ ยังมีอีกประโยคนึงที่เรียกว่าควบคุมให้ได้อย่าโลภนัก คุณไม่ได้สัมผัสความอร่อยจากร่างกายของฉันหรอก เพราะฉะนั้นเอาบัตรธนาคารมาให้ฉัน ถึงตอนนั้นฉันจะเอาค่าใช้จ่ายนี่โอนเข้าบัญชีของคุณ คุณไปหาเหยื่อใหม่ พวกเราก็แยกกันทางใครทางมัน”

“จืดชืดใจดำ!” ราชาว่าเขาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ : “ใช้ประโยชน์ผมมาตั้งนานขนาดนี้ ก็ให้คำว่าแยกกันทางใครทางมันกับผมเนี่ยนะ!”

“นี่ไม่ใช่ว่าฉันกลัวจะหลอกใช้คุณมากไปกว่านี้หรอกเหรอ?” นาโนยกกล้องถ่ายรูปในมือขึ้น แล้วถ่ายทิวทัศน์บริเวณรอบๆ ได้กลิ่นหอมของแป้งม้วน เธอหันหน้ามา หลังจากนั้นก็ชี้ไปยังร้านแป้งม้วนที่อยู่ไม่ไกล : “ฉันอยากกินแป้งม้วน”

ราชาทำมือโอเค แล้วก็เดินไปที่ร้านแป้งม้วนโดยไม่ได้เอ่ยพูดอีก

นาโนยิ้ม จากการได้มาอยู่ด้วยกันในช่วงสองสามวันนี้พบว่า เขานิสัยไม่เลวเลยจริงๆ ทำให้เธอรู้สึกชอบขึ้นมา

รอจนตอนที่ราชากลับมาอีกครั้ง นาโนก็กัดแป้งม้วน พลางบอกว่า สองวันนี้เธออยากจะไปที่ทะเลอีเจียน

ราชาแสดงความคิดของตัวเองออกมา เขาจะไปด้วย

มีคนที่สามารถใช้ประโยชน์ได้ นาโนไม่มีเหตุผลให้ต้องปฏิเสธ ตีลงบนเสื้อโค้ดของเขา แล้วปัดผมลอนไปทางด้านหลัง : “มา ถ่ายรูปให้นายแบบอย่างคุณซักสองสามรูป”

เดินไปบนถนนด้วยท่าทางสบายๆ เธอหรี่ดวงตาสีเอพริคอตที่น่าหลงใหลนั่นมองราชา : “มองผู้หญิง คุณมองตรงไหนก่อน?”

“รูปร่าง” ราชาตอบอย่างตรงไปตรงมา : “จากนั้นก็เป็นหน้า แล้วค่อยนิสัย สามารถทนได้กับเรื่องหน้าตาที่ดูธรรมดา แต่ผมรับไม่ได้กับรูปร่าง”