ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 730

เพียงแต่ เขากลับไม่ได้พูดประโยคที่ว่าสุขสันต์วันเกิดกับเธอเลย นี่คือสิ่งที่ทำให้เธอนอนไม่หลับ ความจริงแล้วรูปวันเกิดนั้นคือการแคร์ใส่ใจ ไม่ใช่ของขวัญ

คิดแล้วนั้น เธอก็ยังคงนอนไม่หลับ จึงลุกขึ้นมานั่งจากผ้าห่ม หยิบโทรศัพท์ออกมา หาเบอร์เขาแล้วกดโทรออก

หลังจากนั้นเป็นเวลานาน ทางฝ่ายนั้นก็รับสาย ดนัยดูเหมือนกับจะหลับไปแล้ว เสียงของเขาทุ้มและต่ำมาก : “หืม?”

“คุณยังติดประโยคสุขสันต์วันเกิดฉันอยู่นะคะ”

บาร์บี้เอ่ยพูดออกมาอย่างใจกล้า เนื่องจากว่าผ่านทางโทรศัพท์ มองไม่เห็นอีกฝ่าย ดังนั้นเธอถึงได้กล้าขนาดนี้

“สุขสันต์วันเกิด.....”

ริมฝีปากบางของเขากระตุก พลางเอ่ยขึ้นอีกครั้ง : “ถ้าหากไม่มีเรื่องอื่นแล้วผมวางแล้วนะ ตอนนี้จะเช้ามืด....”

“ยังมีอีกค่ะ ตอนนี้ระหว่างเราเป็นความสัมพันธ์แบบคนรัก เราจะคบกันอย่างอิสระกว่านี้ไม่ได้เลยเหรอคะ?”

คำพูดที่ดูกล้าหาญแบบนี้ บาร์บี้กล้าพูดได้แค่ในโทรศัพท์เท่านั้น

“ทุกๆวันแม้แต่เวลาที่พวกเราจะได้ไปมาหาสู่กันก็ไม่มีแล้ว คุณเองก็ไม่โทรหาหรือว่าส่งข้อความมา แล้วก็ไม่มีแบบ.....สรุปแล้วฉันรู้สึกถึงระยะห่างแบบหนึ่ง”

เดิมทีเธออยากจะพูดว่า ไม่มีอากับกิริยาที่ใกล้ชิดกันแบบนั้นเหมือนที่เป็นระหว่างคู่รักทำกันเลย แต่ด้วยความที่หน้าบาง จึงไม่ได้เอ่ยพูดออกมา

“ต่อไปค่อยคุยกันนะ กลางดึกแบบนี้ไม่ใช่ว่าจะมาคุยกันเรื่องนี้ ตอนนี้เป็นเวลาพักผ่อน ฝันดีครับ”

ดนัยทำงานยุ่งอยู่ที่ร้านมาทั้งวัน ตอนค่ำก็ยังไปดูหนังที่น่าเบื่อและแสนจะยาวนานเป็นเพื่อนเธออีก ตอนนี้ก็หลับตาฟังโทรศัพท์แล้ว ส่วนในใจก็ยังเกิดความรู้สึกหงุดหงิดมากอีกด้วย

เขา เกลียดที่สุดก็คือการถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาจากการหลับสนิท โดยเฉพาะในสถานการณ์ที่เหน็ดเหนื่อยเพลียมากขนาดนี้ ความโมโหก็ยิ่งมากขึ้นด้วย!

จากนั้น โทรศัพท์มือถือก็ถูกวางสายไป

บาร์บี้ได้ยินเสียงตู๊ดๆตัดสายไปแล้วนั้น ในใจของเธอก็อยู่ในภาวะขึ้นๆลงๆ ไม่อยากนอนอีกแล้ว

ประเทศอเมริกา

ประสิทธิภาพในการจัดการของตำรวจนั้นนับว่าใช้ได้ กระเป๋าเดินทางหาเจอแล้ว นาโนไปรับที่สถานีตำรวจ ราชาก็ตามไปด้วย

พาสปอร์ต บัตรธนาคาร บัตรประชาชนล้วนอยู่ในนั้น นาโนที่เพิ่งตรวจเช็คดูอย่างละเอียด รู้สึกว่าตัวเองโชคดี

เดินออกมาจากสถานีตำรวจ ราชาก้าวไปทางด้านหน้าสองก้าว แล้วดึงกระเป๋าเดินทางในมือเธอมา

เสื้อโค้ดถูกลมพัดพลิ้วไหว นาโนเดินอยู่ทางด้านหลัง ชุดกระโปรงยาวสีน้ำเงินขับให้เธอดูขาวและสวยเตะตา เธอเอ่ยขึ้น : “นี่ พวกเราแยกไปทางใครทางมันตรงนี้เถอะ!”

“คุณคิดว่าเป็นไปได้ไหม?” ราชาเหลือบตามองไปด้วยสายตาที่แหลมคม : “รบกวนผมมาตั้งนานขนาดนี้ ตอนนี้หาของเจอแล้ว ก็คิดจะสะบัดหน้าหนีกันเลยเหรอ?”

“ไม่ใช่การสะบัดหน้าหนี แต่เป็นการสะบัดก้นหนีต่างหาก มาออกเสียงตามฉันนะ สะบัดก้นหนี!”

นาโนเหมือนกับคุณครู ดวงตาสีเอพริคอตที่สวยงามนั้นหรี่ลง

“คุณรบกวนผมมาตั้งนานขนาดนี้ กินก็กินของผม ดื่มก็ดื่มของผม ใช้ก็ใช้ของผม ตอนนี้พวกเรามาเปลี่ยนบทบาทกันบ้างสิ”

นาโนมองเขา แล้วเอ่ยพูดขึ้น : “ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะไปอิตาลี คุณจะตามฉันไปไหม?”

ราชาพยักเพยิดคางลงเล็กน้อย แล้วย้อนถาม : “ทำไมจะไม่ตามล่ะ?”

เห็นแบบนี้แล้ว นาโนเองก็ไม่ได้เอ่ยพูดอะไรอีก

แล้วแต่เขาแล้วกัน บางทีช่วงเวลานี้มีเขาอยู่เป็นเพื่อน อารมณ์ของเธอก็ดีขึ้นมามากแล้ว

ตอนกลางคืนที่โรงแรม นาโนอาบน้ำเสร็จ กำลังขยับคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊ค ในนั้นมีภาพเครื่องประดับที่เธอออกแบบเอาไว้

เวลานี้ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา เธอคิดว่าเป็นราชา แล้วจึงเดินไปเปิดประตู และความจริงก็พิสูจน์ว่าเธอไม่ได้เดาผิด เป็นเขาจริงๆ

ตอนที่เชอร์รีนกำลังป้อนข้าวลูกอยู่นั้น ทนายก็โทรมา เขากลับมาจากไปทำงานนอกสถานที่แล้ว พรุ่งนี้ช่วงบ่ายสามารถเอาข้อตกลงการหย่ามาให้เธอได้

ได้ยินแล้วเชอร์รีนก็พยักหน้าลง

ตอนบ่ายเธอจะรออยู่ที่บ้านตระกูลสิริไพบูรณ์ ตอนนั้นมีอะไรที่จะกำชับ ก็ให้เขากำชับมาทีเดียวเลย

อย่างเช่นบางที่ในข้อตกลงการหย่า พรุ่งนี้ตอนที่เธอเอาไปให้ดนัย จะได้ค่อนข้างพูดได้ง่าย อีกทั้งอยู่ในด้านที่สมเหตุสมผล ทำให้เขาไม่แม้แต่จะสามารถแทรกคำพูดเข้ามาได้เลย!

ไม่มีวิธีอื่น ใครให้ดนัยทำให้เรื่องราวต้องมาถึงขั้นนี้ เธอไม่สามารถปล่อยผ่านเขาไปได้อยู่แล้ว

คิดแล้วใบหน้าของเชอร์รีนก็ปรากฏรอยยิ้มที่เย็นชาออกมา จะว่าไปแล้ว นาโนก็ไม่ได้ส่งอีเมล์ให้เธอมานานแล้วเหมือนกัน

แต่จะว่าไป หัวใจของเธอก็โหดจริงๆ ไปต่างประเทศอย่างโผงผางและเด็ดขาดแบบนั้น แม้แต่เบอร์โทรก็เปลี่ยนด้วยเช่นกัน ตอนนี้ระหว่างพวกเธอสองคนก็มีช่องทางการติดต่อเดียวคืออีเมล์เท่านั้น

เงื่อนไขแรกคือตอนที่เธอล็อคอินเข้าอีเมล์ หรือตอนที่นึกขึ้นมาได้ ถึงจะส่งอีเมล์หาเธอ ไม่อย่างนั้นก็คงจะไม่สามารถติดต่อเธอได้อย่างแน่นอน!

รอตอนที่นาโนมาปรากฏตัวตรงหน้าเธออีกครั้ง ทางที่ดีที่สุดคุณจะต้องเตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้!

บาร์บี้เข้าบริษัทแต่เช้าตรู่

เนื่องจากว่าเมื่อคืนนอนไม่หลับ ดังนั้นขอบตาคล้ำอย่างชัดเจน ถึงแม้ว่าจะแต่งหน้ามา แต่ก็กลบไม่มิด

เพื่อนร่วมงานที่มีความสัมพันธ์ค่อนข้างดีกับเธอเมื่อเห็นเธอดูอ่อนเพลียแบบนี้จึงเอ่ยถามขึ้น : “เมื่อคืนนั้นไม่หลับเหรอ?”

บาร์บี้ยื่นมือออกมาสัมผัสใบหน้าตัวเองโดยสัญชาตญาณ : “ชัดมากเลยเหรอ?”

“เธอคิดว่าไงล่ะ ตอนนี้หน้าบวมอยู่นิดหน่อยด้วยนะ แต่ว่าดูแล้วสถานการณ์ของเธอตอนนี้คงจะมีปัญหาเรื่องความรักสินะ ได้ยินมาว่าช่วงนี้เธอมีแฟนแล้ว?”

บาร์บี้ไม่ได้ปฏิเสธ แล้วก็ไม่ได้พยักหน้าด้วยเช่นกัน เพียงแค่หน้าแดงไม่ได้เอ่ยพูดอะไรออกมา