ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 748

ได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าที่อยูบนใบหน้าที่หล่อเหลาของดนัยเปลี่ยนไปเล็กน้อย ร่างก็พลอยเปลี่ยนเป็นแข็งทื่อตามไปด้วย

“เอามาหรอ?” มือซ้ายของนาโนเท้าคาง เผยให้เห็นถึงความเหนื่อยหน่ายและความง่ายๆ “หรือไมได้เอามา?”

ดนัยกลืนน้ำลาย ไม่ได้พูดอะไร

“ถ้าคุณไม่ได้เอามาก็ให้คุณบอกเลขาหรือผู้ช่วยให้เอามาให้ พวกเราจะได้เซ็น หลังจากนั้นช่วงบ่ายจะได้ไปอำเภอ”

ครั้งนี้ดนัยเอ่ยปากพูดขึ้นว่า “พวกเราคุยกัน!”

“ได้ คุณอยากคุยอะไรละ ตอนนี้ฉันพอมีเวลา อยู่เป็นเพื่อนคุยกับคุณได้” นาโนเอ่ยปากพูดอย่างไม่แยแส

ดนัยนั่งลงใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเต็มไปด้วยความสุขุม คำพูดที่พูดออกมาเต็มไปด้วยความระมัดระวัง

“ผมรู้ว่าผิดไปแล้วจริงๆ ผมอยากที่จะขอโทษคุณตรงนี้ด้วยใจจริง พวกเราไม่หย่ากันได้มั้ย?”

“รู้อะไรหรือเปล่า…..”

ใบหน้านาโนเอียงไปด้านข้าง ผมหยักศกที่น่าดึงดูดนั้นตกลงมาจากบนไหล่

“ท่าทางที่ระมัดระวังของคุณในตอนนี้เหมือนฉันในตอนนั้นที่เอาใจคุณ เพียงแต่ว่าได้เปลี่ยนตัวผู้เล่นแล้ว”

คำพูดนั้นทำให้เขาชะงักไปนิดนึง

ในความคิดนั้นปรากฏภาพของคนทั้งสองที่กำลังทำสงครามเย็นกัน ให้มีความรู้สึกแหบที่คอ

“ฉันได้ยินเชอร์รีนพูดว่าเธอไปหาคุณและบอกเรื่องนั้นทั้งหมดของฉันที่ได้ปิดบังคุณอยู่เบื้องหลังให้กับคุณฟัง หลังจากนั้นคุณตัดสินใจไม่เซ็นใบหย่า….”

สายตาของนาโนไปอยู่ที่ด้านนอกของหน้าต่าง “ฉันก็เลยคิดว่าถ้าไม่ใช่เชอร์รีนเป็นคนถือใบไปให้ แต่เป็นทนายจรัญที่ถือไปให้ คุณคงเซ็นใบหย่าให้ตั้งแต่ตอนนั้น”

“ทุกๆเรื่องมันมีเหตุผลและลู่ทางที่มันจะต้องเกิด ในเมื่อตอนนั้นคนที่มาให้ใบหย่าไม่ใช่ทนายจรัญ ผมก็เชื่อว่าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นฟ้าที่ลิขิตให้”

ดนัยเอ่ยปากพูด เขาเป็นคนซื่อตรงมาแต่ไหนแต่ไร พูดเท็จหรือพูดจอมปลอมหวานๆไม่เป็น

“หรอคะ” งั้นที่คุณมีความรู้สึกดีต่อเลขาบาร์บี้ก็คงเป็นฟ้าที่ลิขิตเหมือนกันสินะ?”

นาโนยิ้ม รอยยิ้มที่อยูในตาและมุมปากของเธอดูสวยสง่า

“หลังจากที่ฉันไปจากเมืองS ตอนที่ทนายจรัญยังไม่ได้ส่งใบหย่าให้กับคุณ ฉันได้ยินมาว่าคุณได้ตกลงคบหากับเลขาบาร์บี้แล้ว แล้วยังไปโรงหนังด้วยกันซื้อป๊อปคอร์นกับโค้ก ฉันไปต่างประเทศด้วยลำพังเจ็บหนักไปทั้งตัว คุณกลับตกอยู่ในห้วงรักครั้งใหม่ คุณคิดว่าคุณมีสิทธิ์อะไรที่จะพูดคุยกับฉันที่ตรงนี้เพื่อที่จะมาขอไม่ให้ฉันหย่า”

นัยน์ตาของดนัยจับจ้องที่เธอ คิ้วเลิกขึ้นตาม “นาโน”

“ถ้าตอนนั้นไม่ใช่เชอร์รีนที่เอาใบหย่าไปให้และพูดคำพวกนั้น คุณก็คงไม่คิดถึงฉัน….”

นาโนหรี่ตาน้อยๆ

“คุณเข้าใจอารมณ์โกรธของฉัน ตอนนั้นฉันไม่ได้ทำให้คุณลำบากใจ ไม่ได้ทำร้ายคุณอย่างร้ายแรง นี่ก็เป็นความมีเมตตาของฉันที่มีให้กับคุณครั้งสุดท้าย”

“เรื่องพวกนั้นที่เป็นอดีตฉันไม่อยากที่จะพูดถึงอีก เพราะไม่ควรค่าแก่การพูดถึง ใบหย่าคุณเซ็นให้เรียบร้อยพรุ่งนี้แล้วเอามาให้ฉัน ไม่งั้นฉันจะทำเรื่องฟ้องให้ถึงที่สุด!”

พูดจบเธอก็ลุกขึ้นมุ่งหน้าเดินออกไปนอกร้านกาแฟ

ด้วยความรวดเร็วนั้น ดนัยรีบจับที่ข้อมือของเธอ พูดด้วยสีหน้าขื่นขม “นาโน!”

“ปล่อย! ฉันไม่มีเวลามาอยู่กับคุณที่นี่ต่อหรอกนะ ฉันยุ่ง อย่าลืมสิตอนนั้นคุณเป็นคนขอแยกอยู่เอง แล้วยังบอกว่าฉันไม่เหมาะกับคุณ การแต่งงานของพวกเราไม่มีความจำเป็นที่จะต้องคงอยู่ต่อไป ฉันก็เลยจัดให้ตามคำขอแล้วไง ยังไม่พอใจอะไรอีก?”

คำพูดทุกๆคำของเธอนั้นเหมือนมีดที่แหลมคมมาก แหลมคมจนที่ว่าแค่กรีดลงไปเลือดสดคงออกมาแน่ๆ