ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 750

หลังจากผ่านไปไม่นาน นาโนก็ขับรถเข้ามา

มองปราดเดียวเธอก็เห็นรถเบนลีย์คันสีดำจอดอยู่ไม่ไกล เธอจอดรถ และเปิดประตูลงมา

ในเวลาเดียวกัน ดนัยก็เปิดประตูรถเดินลงมา เขาถือซองสีน้ำตาลลงมา

คนทั้งสองมองหน้ากัน แต่นาโนแค่กวาดสายตาผ่านๆ หลังจากนั้นก็เดินนำหน้าเข้าไปข้างในอำเภอ

จับจ้องมองภาพด้านหลังของเธอ ดนัยตามเดินไปติดๆ

เดินเข้าไปด้านในห้องทำงานได้มีพนักงานของอำเภอรออยู่แล้ว นาโนนั่งลงบนโซฟาพูดว่า “เริ่มกันได้เลย”

ได้ยินดังนั้นดนัยกลับนั่งที่ด้านตรงข้ามเธอ มือใหญ่เรียวยาวยื่นซองสีน้ำตาลมาให้ที่ด้านหน้าเธอ “ก่อนจะถึงเวลานั้น คุณดูใบหย่าก่อนนะ”

ใบหน้าที่สวยงามไม่ได้มีอารมณ์ความรู้สึกมากนัก ตัวโค้งไปข้างหน้า นิ้วมือของนาโนหนีบเอกสารพลิกดูทีละแผ่น

ตอนที่พลิกดูแผ่นสุดท้าย เธอได้สังเกตเห็นส่วนที่เพิ่มเติมขึ้นมา

ดนัยได้เอาหุ้นหกสิบเปอร์เซ็นต์ที่อยู่ในการดูแลโอนให้กับนาโน ในนี้ยังรวมไปถึงโรงแรมห้าดาวหกแห่งและอสังหาอีกหกที่

มองดูตรงนี้ นาโนให้ขมวดคิ้วขึ้นมา

หุ้นหกสิบเปร์เซ็นต์ของเตชะโสภากรุ๊ปที่อยู่ในการดูแลของเขา นับเป็นตัวเลขที่ไม่น้อยจริงๆ

มอบหุ้นหกสิบเปอร์เซ็นต์ให้กับเธอ งั้นในมือของดนัยได้ครอบครองหุ้นสี่สิบเปอร์เซ็นต์ ว่ากันตามหลักแล้วถ้าจะกลายเป็นผู้ถือหุ้นอันดับหนึ่งของตระกูลเตชะโสภา

กลายเป็นผู้ถือหุ้นอันดับหนึ่งของตระกูลเตชะโสภา รู้มั้ยมันหมายถึงว่าอะไร?

ในเงื่อนไขของมติคือเธอสามารถให้ดนัยลงจากตำแหน่งประธานได้!

ตาที่สวยงามนั้นกะพริบปริบๆ นาโนรวบรวมเอกสารใบหย่าเข้าด้วยกัน “ให้ฉันเยอะขนาดนี้ แม่คุณรู้มั้ยเนี่ย?”

“นี่เป็นเรื่องของผมเอง ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องคุยกับแม่” ดนัยเอ่ยปากพูด

“อันนี้ช่างมันเถอะ เรื่องนี้ให้แม่คุณรู้ดีกว่า ไม่งั้นจะไปกันใหญ่ ทรัพย์สินของคุณฉันไม่สนใจแม้แต่นิดเดียว ยกเลิกอันนี้ไปให้หมด”

ดนัยกลับเอ่ยปากพูดขึ้นว่า “ผมยืนยันคำเดิม!”

นัยน์ตาของนาโนมาตกอยู่ที่ร่างของเขา “แต่ฉันไม่อยากได้ แค่เป็นของของคุณ ฉันไม่อยากได้ทั้งนั้น!”

เธอไม่ได้ขาดเงิน เงินที่มีอยู่ในมือมากพอที่จะกินใช้ไปตลอดชีวิต

เงินของดนัย เธอไม่ได้รู้สึกเสียดายแม้แต่น้อย!

“ถ้าคุณไม่เอา ผมจะไม่เซ็นชื่อหย่าเด็ดขาด!”

ดนัยก็จ้องมองเธอเหมือนกันและบอกการตัดสินใจของตัวเอง

ได้ยินดังนั้น พนักงานที่นั่งอยู่ด้านข้างกำลังรอที่จะดำเนินการเรื่องให้รู้สึกแปลกประหลาด

เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นอีกคนนึงให้สมบัติ แต่อีกคนนึงกลับไม่เอา!

จะว่าไปทรัพย์สินพวกนั้นรวมๆแล้วก็จำนวนไม่น้อย มีทั้งโรงแรม ทั้งบ้าน ทั้งหุ้น ไม่ได้มากันขำๆ

ดังนั้นพูดได้ว่าบนโลกใบนี้ที่ไม่มีความยุติธรรม เหมือนพวกเขาที่ทำงานหาเช้ากินค่ำ ทำงานแทบตายกันตลอดชีวิตก็หามีโรงแรมกับเขาไม่

แต่หญิงสาวสวยที่อยู่ตรงหน้านี่แค่นอนสลัดผ้าทิ้ง เพลิดเพลินกับร่างที่กำยำล่ำสันของท่านประธานดนัยก็ได้ทุกสิ่งทุกอย่างที่ว่ามานี่!

เฮ้อ ไม่มีที่ติ ชาติหน้าขอเกิดเป็นผู้หญิงกับเขาบ้าง!

วัตถุประสงค์ของนาโนคืออยากที่จะหย่า

ในเมื่อเขาอยากที่จะให้ ทำไมเธอยังต้องผลักไสอีก ใครก็หาเงินเยอะไม่ได้

เขาไม่ได้พูดอะไร แค่งอตัว

เขาที่ท่าทางตัวตั้งตรงมาดฮีโร่มาเสมอในตอนนี้กลับดูเหมือนอ่อนแอและหมดมาดเอามากๆ

แต่พนักงานที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้นให้รู้สึกว่านาโนโหดเหี้ยมเหลือเกิน ท่านประธานดนัยเอาทรัพย์สินให้เธอมากมายขนาดนั้น เธอยังกล้าพูดแบบนี้!

“ไม่ได้ยินหรือไง รีบเซ็นชื่อเข้า ฉันไม่มีเวลาที่จะมาเสียเวลาที่นี่หรอกนะ!”

นาโนยังคงไม่ขยับเขยื้อน รู้สึกว่าเขากำลังเล่นละคร

ท้องทำไมไม่ปวดเร็วหรือช้ากว่านี้ ทำไมต้องมาปวดตอนเซ็นชื่อนี้ด้วย แล้วยังปวดแบบเขียนไม่ได้นั้นอีก นี่กำลังโกหกใครอยู่?

“คุณนาโน ผมไม่คิดว่าคุณดนัยกำลังเล่นละครนะครับ เวลานี้ซีดปากของเขาซีดไม่เห็นเลือด ผมโทรหาโรงพยาบาลก่อนดีกว่า เรื่องเซ็นจะเซ็นเมื่อไหร่ก็ได้ ไม่ต้องรีบเซ็นเวลานี้ ถึงอย่างไรชีวิตคนก็สำคัญกว่า!”

พนักงานคิ้วขมวด สายตาที่มองทางนาโนเต็มไปด้วยการตำหนิต่อว่า

นาโนมองไปที่อาการของเขา ยืนไม่ขยับ เธอกำลังสังเกตดูว่าปวดจริงหรือแกล้งปวด

ดนัยกลับยืนไม่อยู่เอาจริงๆ เท้าของเขาซวนเซ ถ้าไม่ใช่พนักงานชายสองคนประคองไว้อยู่ เขาคงล้มลงไปนอนกับพื้น

นาโนมองอย่างเยือกเย็นแล้วเดินออกไปก่อน แล้วพูดทิ้งท้ายให้กับพนักงานทั้งสองคนว่าให้ประคองเขาออกมา

นั่งบนรถแล้ว เธอสตาร์ทเครื่อง แล้วขับไปยังโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด

เอาดนัยเข้าไปด้านใน หมอเจ้าของไข้ยื่นมือไปกดที่บริเวณหน้าท้องนั้น ดนัยปวดจนตัวงอ เสียงบ่นออกมาจากลำคอว่าปวด

“เป็นไส้ติ่งอักเสบ ต้องพาตัดเดี๋ยวนี้ลากเข้าห้องผ่าตัดเลย” หลังจากที่วินิจฉัยอาหารแล้ว หมอเจ้าของไข้ก็เอ่ยปากขึ้นทันที

ดนัยถูกลากเข้าไปในห้อง นาโนกลับกำลังคิดว่าที่แท้เขาไม่ได้กำลังเล่นละคร แต่ป่วยจริงๆ ถึงยังไงก็ต้องบอกว่าโรคนี้ช่างมาได้เวลาเสียจริง!

หลังจากนั้นเธอเลยโทรหาตระกูลเตชะโสภา “ดนัยอยู่ในห้องผ่าตัด ฝากบอกแม่เขาด้วย”