ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 751

หลังจากตัดสายโทรศัพท์ เธอก็ไม่ได้รออยู่นอกห้องผ่าตัดแต่กลับหมุนตัวออกจากโรงพยาบาลโดยไม่หันกลับไปอีก กลับถึงโรงแรม

ราชายังอุ้มคังซีน้อยอยู่ก็เห็นเธอเดินเข้ามา นัยน์ตาดอกท้อยิ้มอ่อนมีความสุขมากๆและกล่าวพูด “ใบหย่าเซ็นแล้วหรือยัง？”

“ยังเลย เกิดเหตุการณ์นิดหน่อยระหว่างทาง” นาโนไม่ได้อธิบายมากเกินไป

คิ้วราชาขมวดขึ้น “ผู้หญิงเวลาทำเรื่องอะไรต้องเป็นระเบียบเรียบร้อย จะเยิ่นเย้ออืดอาดได้อย่างไรกัน คุณเปลี่ยนไปแล้ว นี่ไม่ใช่คุณ！”

นาโนกำลังถอดรองเท้าส้นสูงบนเท้าของเธอ พอได้ยินคำพูดของเขา ก็ยกเท้าขึ้น จากนั้นเท้าทั้งสองข้างของเธอก็เตะตรงไปที่ก้นของเขา "จิ๊จ๊ะอะไรไม่หยุด ก็บอกไปแล้วว่าเป็นเหตุเกิดกะทันหัน มา เอาคังซีมาให้ฉัน"

“ผมให้คุณทำอะไร？ทั้งตัวของเธอล้วนเป็นกลิ่นของผู้ชายคนนั้น ผมดมจนวิงเวียนคลื่นไส้ คังซีน้อยจะดมจนชินได้ยังไง？ถ้าเขาอาเจียนแล้วจะทำยังไง？” ริมฝีปากใบเมเปิ้ลของราชาเม้มแน่นและพ่นลมหายใจอย่างดูถูกถากถาง

นาโน “......”

จะมีวันไหนที่เขาจะปกติสักหน่อยไหม？ทำไมดูปัญญาอ่อนตลอดเลย

ราชาไม่สนใจเธอ หมุนตัวและอุ้มคังซีน้อยกลับห้องนอน เขาและคังซีห้ามถูกกลิ่นอายของผู้ชายคนนั้นเข้ามาข่มเหง ยังคงเป็นคำพูดนั้นที่พูดได้ดีที่ว่า ศัตรูเจอกันยิ่งโกรธเคืองกันและกันมากขึ้น！

นาโนส่ายหัว เธอเห็นจนไม่แปลกใจแล้ว จากนั้นเธอก็เปลี่ยนเสื้อผ้า ในตอนที่เธอกำลังดื่มน้ำ เชอร์รีนก็โทรศัพท์เข้ามาบอกว่ายู่ยี่กับฉันทัชกลับมาจากฮ่องกงแล้ว ตอนกลางคืนไปรวมตัวกันหน่อย

เธอพยักหน้าและออกเสียงตอบกลับบ่งบอกว่าเธอรับรู้แล้ว

ท่อนล่างก็สวมกางเกงหนังรัดรูปไปแบบนั้น ส่วนด้านนอกก็คลุมด้วยเสื้อโค้ตสบายๆ นาโนเดินไปทางด้านนอกห้อง แต่มือเธอเพิ่งได้สัมผัสกับลูกบิดประตู จู่ๆก็มีเสียงเรียกดังต่ำขึ้นมา “จะไปไหน？”

เสียงดังขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ทำเอานาโนตกอกตกใจมาก หัวใจที่หน้าอกเต้นไม่หยุด เธอบอกตัวเอง

“ไอคนลับๆล่อๆ！” ราชาตำหนิเธออยู่ด้านหลัง “ตอนนี้เธอนับวันยิ่งออกนอกลู่นอกทางแล้วจริงๆนะ ออกไปข้างนอกทั้งวัน ไม่เอาถ่านสักนิด！”

“อย่าทำให้คนตกใจแบบนี้จะได้ไหม？ฉันออกไปเพราะมีธุระ เพื่อนสนิทกว่าจะกลับมาจากฮ่องกงไม่ง่ายเลย ฉันก็ไม่ได้เจอกับหล่อนมาตั้งปีหนึ่งแล้วนะ”

ราชานั่งบนโซฟา สองขายาวห่ออยู่ใต้กางเกงสูททับกันแบบคุณปู่ “ต้องกลับมาก่อนหนึ่งทุ่ม！”

“อันไหน——”

จากนั้น ก็ไม่รอให้เธอได้พูดจบ ราชาก็เปิดปากพูดอีกครั้งแล้วว่า “ไม่มีการเจรจาต่อรอง ต้องหนึ่งทุ่ม ไม่นั้นก็พาคังซีไปด้วย”

คังซีเป็นหวัดเพิ่งจะหายดี วันเย็นๆแบบนี้ นาโนจะพาคังซีไปด้วยได้อย่างไร เธอจ้องราชาพร้อมพูดตอบ “เข้าใจแล้ว！”

“จ้องตาก็ไม่มีประโยชน์ จำเป็นต้องกลับมาก่อนหนึ่งทุ่ม” ในที่สุดมุมปากของราชาก็เผยยิ้มออกมาอย่างพอใจ “เดินทางปลอดภัยล่ะที่รัก”

สถานที่นัดกันแล้วคือร้านอาหาร เพราะเชอร์รีนพาลูกหมีมาด้วยสองตัว นาโนเพิ่งจะก้าวเท้าเดินเข้ามานั่งลง ยู่ยี่กับฉันทัชก็ก้าวเท้าตามเข้ามา

ฉันทัชสวมเสื้อกันลมยาวคลุมเข่าสีดำกำลังอุ้มกิ่งทอง เด็กน้อยนอนคว่ำหน้าอยู่บนไหล่อันกว้างหนาอบอุ่นของเขาพร้อมร้องตะโกน อุแว้ อุแว้……

เขาเป็นผู้ชายที่เซ็กซี่อบอุ่น ทั้งตัวกระจายกลิ่นอายของชายที่เป็นผู้ใหญ่ กำลังอุ้มเด็กน้อยน่ารักแบบนั้นอยู่ในอ้อมแขนของเขา มันช่างสะดุดตาจริงๆ

หลังจากกล่าวทักทาย ฉันทัชก็ไม่ได้คิดจะอยู่ที่ห้องส่วนตัวต่อ เขาพูดด้วยเสียงอบอุ่น “ตอนนี้เป็นโลกของสาวๆอย่างพวกคุณ เด็กๆก็ปล่อยให้ผมดูแลทั้งหมดเลยครับ”

นาโนกำลังมองกิ่งทอง “นิสัยแบบนี้บ้าพอแล้ว คุณฉันทัชเป็นผู้ชายที่มั่นคงและเป็นผู้ใหญ่อย่างนั้น จะมีลูกชายที่ซนและเกเรแบบนี้ได้อย่างไรกัน!”

“ซนและเกเรสักหน่อยถึงจะดี ยังไงเขาก็เป็นเด็กนะ เด็กก็ควรจะมีลักษณะของเด็ก……” ฉันทัชยิ้มอ่อนพูดกับกิ่งทอง “กิ่งทอง มานี่มา มาโชว์กินลูกอมให้ป้าเขาดูหน่อยครับ”

นาโนและเชอร์รีนยังคงงุนงง แต่กลับเห็นกิ่งทองเอาลูกอมก้อนหนึ่งใส่เข้าไปในปากแล้ว

จากนั้น เขาก็กะพริบตา แลบลิ้นสีชมพูออกมาและตกลงไปในอ้อมกอดของแด๊ดดี้ของเขา

“นาโนเหรอ？หลังจากพาคุณมาส่งโรงพยาบาล เธอก็กลับไปแล้ว แม้แต่เฝ้าก็ไม่เฝ้าเลย”

นีรดาเต็มไปด้วยความไม่เต็มใจ

ดนัยหายใจถี่ ไม่พูดอะไร

หากเป็นแต่ก่อน เธอจะต้องคอยเฝ้าดูแลอยู่หน้าเตียงผู้ป่วยตลอดเวลาแน่นอน

“อีกอย่างนะ รอให้เธอร่างกายหายดีแล้ว ก็รีบเซ็นใบหย่าซะ” นีรดาพูด

ปีนี้ดนัยก็อายุ 32 แล้ว คนอื่นได้อุ้มหลานชายหลานสาวในอ้อมกอดกันตั้งนานแล้ว แต่เธอแม้แต่เงาก็ยังมองไม่เห็นเลย

ดนัยไม่พูดอะไร เห็นได้ชัดว่าไม่อยากคุยหัวข้อนี้ต่อ แต่เป็นบาร์บี้ที่พูดกล่าว “คุณป้าคะ คุณป้ากลับไปพักผ่อนก่อนเถอะค่ะ ท่านประธานก็ให้ดิฉันเฝ้าให้นะคะ”

เธออายุมากแล้วจริงๆ จากนั้นนีรดาก็ถอนหายใจและลุกขึ้นเดินจากไป

บาร์บี้ดูแลดนัย ป้อนน้ำและป้อนโจ๊กให้เขา กระทำอย่างระมัดระวัง

แค่อยู่ข้างกายเขาไปแบบนี้ จะต้องมีสักวันที่เขาจะเคยชินกับมัน รอจนเขาชินแล้ว เช่นนั้นเธอก็อาจจะ……

ไม่ว่าจะพูดอย่างไร ตอนนี้เธอก็ได้รับการยอมรับจากนีรดาแล้ว มันก็เท่ากับว่าสำเร็จไปแล้วครึ่งหนึ่ง ความหวังของผู้หญิงอื่นก็จะน้อยลงไปอีก

ตอนนี้บาร์บี้รู้แล้วว่ากลืนหมั่นโถวทั้งก้อนลงไปในคำเดียวไม่ได้ อีกทั้งหากทำไม่ดียังจะสำลักได้อีกด้วย

ดังนั้น เธอก็ต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไปทีละนิด