ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 774

ประโยคนั้นจี้ใจดำดนัยอย่างจัง เพราะเขาคิดแบบนั้นจริง ๆ

แต่งกับเขาต้องเข้าตระกูลเตชะโสภา แน่นอนว่ากิจการร้านอาหารก็ต้องทุ่มเทด้วย

“ฉันจะพูดเรื่องพวกนี้กับคุณไปทำไมกัน? เปลืองน้ำลาย แต่ฉันต้องการจะบอกว่าการแสดงวันนี้ทำได้ดีเลยนะ ที่น่าเสียดายคือบาร์บี้ไม่มีน้ำตาเลย น่าเสียดายทีเดียว และตอนนี้คุณควรออกไปได้แล้ว เชิญ!!”

ดนัยหลับตาลง หายใจเข้าออกลึก ๆ

เขาอดไม่ได้ที่จะโน้มตัวลงไปจุมพิตริมฝีปากสีแดงระเรื่อของเธอ จูบนั้นรุนแรง และไม่ทันตั้งตัว เขากดจูบราวกับจะพิสูจน์ให้เธอรับรู้ถึงความรู้สึกและความจริงใจของเขา

เขาจูบและแสดงความรู้สึกของตัวเองออกมา

ถ้าเธอยังมองว่านี่เป็นเพียงแค่การแสดงอีก แล้วเมื่อไหร่ความผิดของเขาจะหายไป?

เล่นละคร?

เขาเล่นละครอะไรกับบาร์บี้?

รสจูบที่รุนแรงจนเลยเถิด มุมปากถูกกัดและได้กลิ่นเลือดจาง ๆ…

นาโนคิดว่าแบบนี้ไม่ดีต่อทั้งสองฝ่าย เธอกัดปากเขาและดึงเต็มแรง ไม่สนว่าเขาจะเจ็บไหม!

“ให้โอกาสผมอีกครั้งนะ แค่ครั้งเดียวก็ได้ ครั้งก่อนผมหน้ามืดตามัวเอง แต่ตอนนี้ผมตาสว่างแล้ว ผมเข้าใจทุกอย่างหมดแล้ว!”

“ตบหัวแล้วลูบหลัง คิดว่าจะได้เหรอ?”

นาโนผลักเขาออกพลางหอบหายใจแรง สายตาของเธอจ้องเขม็ง “ไปให้พ้น!”

…

เรื่องของทั้งสองยังไม่มีบทสรุป

การเลือกผู้บริหารใหม่ของเตชะโสภาก็ใกล้เข้ามาทุกวัน

นีรดารู้เรื่องนี้แล้ว เธอกระวนกระวายและกังวลมาก แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้

แต่ดนัยกลับนิ่ง ไม่เป็นเดือดเป็นร้อนสักนิด เหมือนเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับตัวเองเลย

เขาไปดื่มที่บาร์บ้างเป็นครั้งคราว หรือไม่ก็ไปหาคังซีที่โรงแรม

และแน่นอนบางครั้งก็มีของขวัญติดไม้ติดมือไปให้ เป็นของขวัญสุดพิเศษ จนของเล่นที่ห้องของนาโนกำลังจะล้นออกมา...

คังซียังเด็กเกินกว่าจะเล่นของเล่นมากมายพวกนั้น และก็คงเล่นไม่เป็นด้วยนั่นแหละ

ดนัยเหมือนคนไม่มีสติ เขาซื้อของเยอะขึ้น ๆ และซื้อบ่อยขึ้นเรื่อย ๆ

แต่นาโนก็เมินเขาทุกครั้งที่เขามา

การประชุมผู้ถือหุ้นของเตชะโสภามีขึ้นในวันพุธนี้ และนี่ก็เป็นวันจันทร์แล้ว ผู้ถือหุ้นทุกคนในบริษัทตอนนี้ต่างก็กังวล ราวกับว่าไฟกำลังลุกจี้ไหม้ที่ก้น พวกเขากำลังวิ่งวุ่นไปรอบ ๆ ทั้งวันทั้งคืน

ตอนที่นาโนอยู่ห้อง ทุกวันจะมีคนไม่น้อยผลัดเวียนกันมาเคาะประตูขอพบ และมีสายโทรเข้าอีกไม่น้อยไปกว่ากัน จุดประสงค์ก็คงหนีไม่พ้นหุ้นที่เธอถือ

หุ้นจำนวนไม่น้อยที่เธอเป็นคนถือมีบทบาทสำคัญในการประชุมผู้ถือหุ้นครั้งนี้มาก แน่นอนว่าทุกคนกำลังทำงานหนักเพื่อเอาชนะใจเธอ

แต่นาโนไม่ได้สนใจเลย เธอไม่รับโทรศัพท์ และไม่ให้ใครเข้ามาในห้องด้วยเหมือนกัน

ทางดนัยกลับทำตัวชิว คนที่บริษัทเขาเครียดเหมือนจะตาย  แต่เขายังมีเวลามาตกปลา

ผ่านไปไวเหมือนพริบตาเดียว ก็มาถึงวันพุธ

ดนัยและนีรดาขับรถเข้าบริษัทตั้งแต่เช้า และมุ่งตรงไปที่ห้องประชุมทันที

ภาพในห้องประชุมมีผู้คนนั่งอยู่ไม่น้อย ผู้ถือหุ้นทุกคนน่าจะมาถึงกันแล้ว ตอนนี้มีที่นั่งว่างเพียงสองที่ ที่นั่งสำหรับนาโนที่หนึ่งและสำหรับคังซีอีกที่หนึ่ง

บรรยากาศรอบ ๆ ตึงเครียดมากและภายในก็เงียบสนิท ผู้ถือหุ้นต่างทำหน้าตาจริงจัง ยิ่งทำให้ดูตึงเครียดมากขึ้นกว่าเดิม

มีแค่ดนัยคนเดียวที่เรื่องนี้เหมือนไม่มีผลอะไรกับเขาเลย แถมเขายังดื่มด่ำกับรสชาติกาแฟอย่างชิว ๆ

นีรดาที่กระวนกระวายเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว บรรยากาศที่ตึงเครียดแบบนี้ยิ่งทำให้เธอได้ยินแม้กระทั่งเสียงเต้นของหัวใจตัวเอง 

ผู้ถือหุ้นที่นั่งอยู่ในห้องประชุมแห่งนี้ ถึงจะมีจำนวนไม่มาก แต่กลับแบ่งออกเป็นสองฝ่ายอย่างเห็นได้ชัดเจน