ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 846

“ฉันเป็นคู่หมั้นของเขา ดีด้า” หล่อนยังคงเพ่งมองผู้หญิงคนนั้น แม้ว่าท่าทีของผู้หญิงจะอ่อนโยนและดูมีมารยาท แต่ไม่ได้ทำให้หล่อนรู้สึกดีด้วยเลย

“คู่หมั้น?” ผู้หญิงคนนั้นกระพริบตาอึ้ง แล้วมุมปากของเธอก็เผยยิ้มสั่นรวบกับดอกซากุระขาว ออกมา: “จริงเหรอ? ฉันไม่เคยได้ยินเขาพูดว่าเขามีคู่หมั้นแล้ว”

ดีด้าไม่ได้เป็นคนโง่ ประโยคนี้ของฝ่ายตรงข้ามแสดงให้เห็นชัดเจนแล้วว่ามีอะไรแอบแฝงอยู่ในประโยคนั้น มันไม่ได้ง่ายอย่างที่เห็น หล่อนกำลังพูดอ้อมๆว่า ตอนที่เซ้นต์อยู่กับหล่อน เขาไม่เคยพูดถึงเธอเลย และไม่เคยยอมรับฐานะของเธอเลย

แต่นี่ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ ที่สำคัญคือวันนี้ที่เธอปรากฏตัวร่วมโต๊ะอาหารกับตระกูลเพอร์ธาในฐานะอะไรต่างหาก

“เซ้นต์ ถ้าจะแนะนำก็แนะนำให้ชัดเจนไปเลย เธอเป็นญาติฝ่ายไหนของตระกูลเหรอ?

สงครามระหว่างผู้หญิงนั้นมองไม่เห็น จัดการในความมืดราวกับฆาตกรล่องหน

ผู้หญิงคนนั้นยิ้มแห้งๆไม่พูดอะไรนั่งอยู่นิ่งๆ เธอคิดว่าตัวเองไม่จำเป็นต้องตอบคำถามแบบนี้ แม่กับเซ้นต์ก็นั่งอยู่ที่นั่นด้วย หากจะต้องตอบก็ให้พวกเขาเป็นคนตอบ

แม่ของเธอนั่งนิ่งๆไม่มีทีท่าว่าจะพูดอะไร

ส่วนเซ้นต์กลับรู้สึกว่าเหตุการณ์ตรงหน้าวุ่นวายเหลือเกิน ไม่รู้จะเริ่มพูดอย่างไร

สายตาของดีด้ามองไปมองมาระหว่างสามคนนี้ รอให้ใครสักคนอธิบายและตอบคำถามแทนเธอ

แต่ทั้งสามคนไม่มีใครอ้าปากพูดเลย นั่งนิ่งเงียบตั้งแต่ต้นจนบรรยากาศเต็มไปด้วยความเงียบงัน

เวลาผ่านไปสักครู่ เซ้นต์ยื่นมือไปจับมือของดีด้า เพื่อจะพาหล่อนออกไปข้างนอก

แต่ดีด้าปฏิเสธ ทำไมหล่อนต้องเป็นฝ่ายออกไป!

เซ้นต์ขมวดคิ้วและจับมือแน่นขึ้น พูดว่า: “พวกเราออกไปคุยกันข้างนอก”

“ทำไมต้องออกไปคุยข้างนอกด้วย คุยที่นี่ไม่ได้เหรอ? วันนี้พวกเราจะคุยกันตรงนี้!” ดีด้ายืนอยู่ที่นั่นไม่ไปไหน ยืนรอนิ่งอยู่ที่เดิม

เซ้นต์ขยิบปาก และใช้แรงผลักเธอออกจากห้อง ทั้งสองคนยื้อฉุดกระชากจนข้าวต้มในชามเก็บความร้อนกระเด็นตกลงพื้นแตกเป็นชิ้นเล็กๆ

สุดท้ายดีด้าก็ถูกเขาบังคับให้พาออกไปข้างนอก พาไปจนถึงชั้นล่าง เขาถึงปล่อยมือเธอ

“เอาละ ในเมื่อคุณจะอยู่ชั้นล่างพูด ตอนนี้ก็ช่วยอธิบายคำที่ฟังขึ้นให้ฉันฟังอย่างชัดเจน！”

“ได้ แต่ก่อนที่ผมจะตอบ คุณต้องตอบผมมาก่อน ครั้งที่แล้วที่ผมให้คุณเลือก คำตอบของคุณคืออะไร?”

ดีด้ามองไปที่เขา: “จะให้ฉันทิ้งน้ำฝนนั่นเหรอ? ไม่มีทาง เขาเป็นพี่ชายของฉันนะ!”

“งั้นระหว่างเราก็ไม่มีอะไรต้องพูดอีกต่อไป คุณเลือกได้แค่เขาหรือผม ในเมื่อคุณเลือกเขา ความสัมพันธ์ระหว่างเราก็จบลงตรงนี้” สีหน้าของเซ้นต์จริงจังมาก ไม่เหมือนพูดเล่น

“คุณไม่ได้เป็นคนแบบนี้! เมื่อก่อนคุณดีกับน้ำฝนมาก ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้” ดีด้าไม่เชื่อ

“ก็เพราะเมื่อก่อนทำดีกับเขาอย่างนั้นไง อีกทั้งยังทำดีกับเขามาเนิ่นนาน ตอนนี้เลยรู้สึกมากพอแล้ว! เขาไม่ใช่ญาติของเซ้นต์ ผมไม่มีหน้าที่หรือความรับผิดชอบดูแลเขาไปตลอดหรอกนะ ผมรับผิดชอบภาระที่หนักหน่วงอย่างนี้ไม่ไหว พอแค่นี้เถอะ”

ดีด้าจึงสงบลงในที่สุด แล้วมองดูเขาอย่างเยือกเย็น: “ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร?”

เซ้นต์ไม่พูดอะไร นิ่งเงียบ

“ตัวสำรอง? หรือแฟนใหม่” ในเมื่อเขาไม่ยอมตอบ ดีด้าก็เลยตอบแทนเขา

แต่เขายังยืนอยู่อย่างนั้นไม่พูดอะไร