ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 86

เห็นแบบนั้น เขาก็ขมวดคิ้วแน่นออกัสยื่นแขนไป วางบนเอวของเธอ

ร่างกายขยับสั่นเล็กน้อย ไม่ทันที่เธอจะตอบสนอง สองมือที่แข็งแรงนั้นก็ยกร่างเธอขึ้นแล้วพลิกกลับ หญิงสาวได้นอนอยู่บนหน้าอกของเขา

มองไปที่เธอ มือใหญ่ๆของออกัสไปจับคางของเธอ เสียงทุ้มต่ำพูดออกมาว่า “คุณนอนกับผม หรือนอนกับกำแพง หื้ม？”

“ฉันแค่นอนไปทางกำแพงก็เท่านั้น คุณให้ฉันลงไปได้ไหม แบบนี้ฉันร้อน…… ”

ที่จริงแล้วไม่ได้ร้อนหรอก แต่เพราะว่าร่างกายของทั้งสองคนไม่มีช่องว่างระหว่างกันเลย แนบสนิทอยู่ด้วยกัน แน่นๆ

ถึงขนาดที่เธอยังรู้สึกได้ถึงเสียงหัวใจเต้นของเขาด้วย แข็งแรง มีพลังขนาดนั้น จึงทำให้ หัวใจของเธอก็เต้นแรงขึ้นด้วยเช่นกัน

ริมฝีปากของเขายิ้มขึ้น ชั่วร้ายเล็กน้อย เขาจ้องไปที่เธอ ตั้งใจที่จะพ่นลมร้อนจากริมฝีปากบางๆไปที่ใบหน้าของเธอ เสียงหนักแน่น อบอุ่น และชวนหลงใหล

“ร้อน？หน้าอกของผมทำให้คุณหญิงเชอร์รีนร้อนตรงไหน？หรือว่าจะเป็นเต้าที่หน้าอก ก็ถูกนะกครับ ทั้งร่างกายมีแค่ตรงนั้นที่นุ่มที่สุดเลยอาจจะทำให้ร้อนง่าย……”

ได้ยินแบบนั้น เชอร์รีนก็หน้าแดงหูแดง ด่าไปเบาๆ “หน้าไม่อาย！”

“หรอครับ ถ้าเป็นแบบนี้หล่ะ……”

พูดพลาง มือใหญ่ๆของออกัสก็ล้วงเข้าไปข้างล่างในเสื้อนอนของเธอ

“เอามือออกไปเดี๋ยวนี้นะ！อนาจาร！”หน้าของเชอร์รีนแดงขึ้นเรื่อยๆ ใช้แรงตีแขนของเขา

หน้าผากกว้างกดลงไปบนหน้าผากของเธอ ทั้งสองคนตามองกัน จมูกก็ชนติดกัน ระยะห่างระหว่างริมฝีปากก็มีแค่ฝ่ามือเดียวกั้นอยู่เท่านั้น

เพียงแค่ขยับนิดเดียว ริมฝีปากทั้งสองก็จะประจบกัน เชอร์รีนตกใจจนไม่กล้าขยับ

ชายหนุ่มยิ้ม แต่ก็ไม่ได้จูบเธอ ริมฝีปากร้อนๆก็แค่ผ่านริมฝีปากเธอไปเท่านั้น

ร้อนรุ่ม ชา หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ เงยคางขึ้นมา หลบการกระทำของเขา

ยิ้มเล็กน้อย เขากัดริมฝีปากล่างของเธออย่างกะทันหัน

＊

บ้านสิริไพบูรณ์

สุนันท์กวาดสายตาไปทั่วโต๊ะอาหาร จากนั้นก็ขมวดคิ้ว มองไปที่เลอแปง “พี่นายล่ะ？”

“ไม่ได้กลับบ้าน” เห็นได้ชัดว่าสีหน้าของเลอแปง ไม่ได้สู้ดีนัก เขาหรี่ตาลง แล้วขยี้ผมอย่างหงุดหงิด

“ไปไหน ไม่ได้กลับบ้าน？”

หยาดฝนนั่งเงียบๆซดซุป แต่หูก็ยังตั้งใจฟังที่ทั้งสองคนพูดกัน