ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 865

เลอแปงที่อยู่ในลิฟต์นั้น มองจ้องไปที่เธอ “นอนไม่พอหรอ?”

ในทันใดนั้น ดีด้าก็มองมาที่เขาด้วยความขุ่นเคือง“พูด! คุณไปข่มขู่หรือเกลี้ยกล่อมแม่ฉันหรอ?”

“คุณพูดอะไรพวกนั้นผมไม่เคยทำหรอกนะ แต่ผมก็สามารถเดาได้นะว่าทำไมคุณถึงอยู่ในสภาพนี้ โดนเร่งจนไม่สามารถจะอยู่อย่างสงบสุขได้ล่ะสิ ไม่อย่างงั้นคุณก็ลองคิดๆมาคบกับผมไหม? คุณลองคิดดูนะหากมาคบกับผมแน่นอนว่ามันจะต้องดีแน่นอน ”

“คุณจะได้หลุดพ้นจากแม่ของคุณด้วยนะ อีกทั้งยังมีชายหล่อรูปงามมาบริการให้คุณอีก ถ้าหากลองคบไปสักพักแล้วคุณรู้สึกไม่โอเค ก็สามารถที่จะจบความสัมพันธ์ตอนไหนก็ได้ อีกทั้งในช่วงเวลานั้นคุณยังมีอำนาจในความเป็นแฟนอีกนะ อย่างการกลับไปที่สถานะตำแหน่งเดิงของคุณ พวกนี้ผมก็สามารถจะช่วยคุณได้นะ คุณคิดว่าอย่างไรล่ะ?”

เมื่อพูดดังนั้น แน่นอนว่าเธอใจเต้น ก่อนที่ดีด้าจะกะพริบตา ยิ้มและมองไปที่เลอแปงราวกับเป็นสุนัขจิ้งจอก……

ด้านหลังเหมือนกับมีหางงอกออกมาอย่างงั้น ที่สะบัดไปสะบัดมา……

แต่ว่าดีด้าไม่คิดเลยว่า เธอจะมีอะไรที่ทำให้คนนั้นหลงใหลได้ขนาดนี้！

“ฉันคิดว่าสิ่งที่คุณพูดมามันก็ไม่เลวเลยนะ……”

“ใช่มั้ย?” เลอแปงเอ่ยยิ้มๆ “ผมก็รู้สึกว่ามันไม่เลวเลยนะ ถ้าอย่างงั้นคำตอบของคุณล่ะ?”

“เงื่อนไขดีขนาดนี้ แน่นอนว่าฉันไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ แต่ว่าประโยคแรกที่คุณพูดมา ฉันคิดว่ามันก็โอเคนะ ทั้งสองคนจะสามารถแยกกันตอนไหนก็ได้!”

เลอแปงพูดพลางยักไหล่“ เมื่อถึงเวลาที่คุณอยากจะไปจริงๆ ผมคิดว่า คุณคงทิ้งผมไม่ลงหรอก”

“ไม่จำเป็นต้องพูดเยอะขนาดนั้นก็ได้ อีกทั้งคุณคงจะหลงตัวเองและเย่อหยิ่ง！ทำไมเมื่อถึงเวลาฉันถึงจะทิ้งคุณไม่ลงล่ะ? ”

“งั้นมารอดูกัน……” เขาเอ่ยขึ้น

เนื่องจาก ทั้งสองในตอนนี้ได้พูดสัญญากันไว้ และเมื่อไหร่ที่จะเลิกกันนั้น ก็เป็นเรื่องที่ไม่สามารถที่จะรู้ได้

เมื่อการกลับบ้านตอนกลางคืน ดีด้าและเลอแปงกลับบ้านมาพร้อมกัน

ตอนนี้ใบหน้าแม่ของดีด้านั้นเต็มไปด้วยความสุขที่ไม่สามารถที่จะพูดและอธิบายออกมาได้ ดีด้าของเธอนั้นในที่สุดก็รู้สักที！

“วันนี้อยากกินอะไรล่ะ? พอดีฉันจะไปที่ตลาดพอดีเลย หากอยากจะกินอะไร ฉันจะซื้อมาให้หมดเลยนะ”

ดีด้าส่ายหัว เธอไม่อยากที่จะกินอะไร

แต่ทว่าเลอแปงกลับเอ่ยขึ้น “พวกเราตอนนี้ก็ไม่มีอะไรทำพอดี งั้นออกไปด้วยกันเถอะ”

แม่ของดีด้ายิ้มจนตาหยี๋ และไม่ได้อยากจะขออะไร

หลังจากนั้น ทั้งสามคนก็ไปตามทางที่ไปสู่ตลาด ที่พักและตลาดนั้นห่างกันไม่ไกลนัก ถนนทุกสายก็ต่างรู้จักจนหมด

ตอนนี้มองไปที่เลอแปงที่อยู่ข้างๆดีด้า ผู้คนต่างก็ถามว่าเขาผู้นี้คือใคร เพราะเขามีรูปร่างที่หล่อมาก

“คือแฟนของดีด้าบ้านฉันเองน่ะสิ” เธอพูดยิ้ม พร้อมกับแนะนำ

เลอแปงนั้นมิ้มปาก ก่อนที่จะเอ่ยทักทายอย่างนอบน้อม เว้นระยะห่างให้พอเหมาะ ไม่ใกล้จนสนิทมาก กำลังดี

ผู้คนทั้งกลุ่มต่างก็จ้องมองพิจารณามาที่เขา ถึงแม้จะเป็นผู้สูงอายุก็ตาม แต่ว่าเมื่อมองมาที่ชายที่มีรูปร่างหน้าตาหล่อเหลา ก็อดไม่ได้ที่จะใจเต้น

แม่ของดีด้านั้นซื้อของไม่น้อยเลยทีเดียว เช่น กระดูกหมู ไก่ ปลา อีกทั้งยังมีผักสีเขียวต่างๆ……

โดยที่มีเลอแปงคอยเดินตามคิดๆ เมื่อพบของที่อยากจะซื้อ เขาก็จะชี้นิ้วมือไปทันที แม้ดีด้านั้นจะคอยพูดคุยต่อราคา เขาไม่เพียงแต่จะไม่รำคาญ แต่ทว่ากลับอมยิ้มชอบใจ และมองด้วยความสนใจเป็นอย่างมาก

อย่างไรก็ตามนิสัยของดีด้านั้นแตกต่างกับแม่ของเธอเป็นอย่างมาก ซื้อของไม่ชอบเดินไปเดินมา อีกทั้งไม่ชอบที่จะต่อราคาอีกด้วย เพราะรู้สึกว่ามันลำบาก

หากเธอต้องการจะซื้อของ แต่ไปที่ร้านไหนสักร้าน หลังจากนั้นเธอก็จะสามารถซื้อของมาได้อย่างครบถ้วน