ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 868

“เอาเปรียบผม? จุ๊จุ๊ เอาเปรียบแบบนี้ผมไม่อยากเอาหรอกนะ ตอนนี้แขนของผมยังชาอยู่เลย ไม่อย่างงั้นให้ผมเอาเปรียบคืนได้ไหมล่ะ?” เขาถามอย่างแปลกใจ

เสียงไอเล็กน้อย สีหน้าของดีด้าเปลี่ยนเป็นสีแดง และไม่สนใจของ ก่อนที่จะไปหยิบกระเป๋าสัมภาระด้วยตัวเอง และเดินออกจากเครื่องบิน

หลังจากที่ลงเครื่องบินแล้ว ดีด้าและแม่ของเธอนั้นได้ยินงุนงงราวกับรูปปั้นอยู่ตรงนั้น ก่อนจะมองไปไม่ไกล ก็เห็นน้ำฝนนั่งอยู่บนรถเข็น และยิ้มอย่างร่าเริง

“นี่……นี่มันอะไรกัน” แม่ของดีด้าพูดกับราวกับเกิดภาพหลอนขึ้น

เลอแปงเข้ามาโอบกอดที่ไหล่ของเธอ “ขอโทษนะครับคุณป้า ผมเพียงอยากจะเซอร์ไพรส์คุณป้าเฉยๆ คือผมให้น้ำฝนนั่งเครื่องบินมาอีกเครื่องหนึ่งนะ”

หลังจากนั้น เขาก็ก้าวขายาวๆของเขาไปข้างหน้า ก่อนที่ใสรถเข็นมา ใบหน้าที่มีรอยยิ้มเล็กน้อย ราวกับว่ามีแสงแดดคลุมไปทั่ว

ในตอนนี้เอง หัวใจของดีด้าเต้นแรงมาก ราวกับว่าเขานั้นได้นำพาแสงแดดมาหาเธอ อดไม่ได้ที่จะใจเต้นแรงจนได้ยินเสียงของหัวใจ ก่อนที่จะจ้องมองไปที่เขาด้วยความงุนงง..

เมื่อเข้ามาใกล้ เธอถึงรู้ว่าความคิดของเธอนั้นได้เตลิดไปไกลแล้ว ก่อนที่จะหลับตา และรีบดึงสติกลับคืนมา

แม่ของดีด้าก็ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรดี โดยที่ตัวเธอนั้นก็ตื่นเต้นเป็นอย่างมากมองไปที่เลอแปง “ฉันไม่รู้ว่าจะขอบคุณคุณยังไงดีเลยจริง!”

“ไม่ต้องขอบคุณผมหรอกครับ เพราะว่าเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วผมถึงทำแบบนี้ไงครับ”เลอแปงเอ่ยด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้ม

“ไม่ว่ายังไงก็ต้องขอบคุณคุณนะ ขอบคุณที่ดีกับพวกเรามาโดยตลอด”

เลอแปงแกล้งพูดทำเป็นโกรธๆ “คุณป้าอย่าทำเหมือนเจอคนอื่นสิครับ ไม่งั้นผมจะโกรธนะ”