ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 870

“คุณไม่เชื่อหรอ？”

“คุณสามารถไปถามผู้หญิงทุกคนในเมือง s ได้เลย ลองดูพวกเธอว่าจะเชื่อหรือไม่เชื่อ！”

เลอแปงอดไม่ได้ที่จะลูบหน้าตนเอง “ก็ไม่เมื่อโลกนี้มันถูกสร้างให้เป็นโลกแห่งการโกหก ตอนนี้ผมพูดความจริงไปก็ไม่มีใครเชื่อ มันช่างน่าสงสารเสียจริงๆ！”

ในเวลานี้เองดีด้าตกใจมากเพราะเธอถูกเขาทำให้ลืมเรื่องสำคัญไปเลย เธอกัดฟัน ก่อนอดไม่ได้ที่จะเตะไปที่หัวเข่าของเขา

โดยที่เขานั้นไม่ได้ระวังและเตรียมตัว เลอแปงนั้นโดนเตะลงไปเต็มๆที่ข้อเข้า โดยเฉพาะขานั้นยังใส่รองเท้าส้นสูงส้นเข็ม โดนไปหนึ่งที เจ็บมาก จนไม่สามารถที่จะอธิบายได้

“สมน้ำหน้า! สมควรแล้วล่ะ! ใครอยากให้คุณทำตัวไร้ยางอายก่อนละ!” เธอเอ่ยยิ้มๆ ก่อยที่ความโกรธภายในใจของเธอจะสลายหายไป และไม่ได้อัดอั้น ถูกกดดันหรือโกรธแค้นอีกต่อไป

“……”เลอแปงลูบหัวของตัวเองเบาๆ “หญิงหม้ายกับชายโสด เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นก็ปกตินะ อีกทั้งคุณยังเป็นแฟนสาวของผม….”

“อะไร！คุณเป็นอะไร，คุณไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องปลอมหรอ，สมน้ำหน้า！”

“ถ้าอย่างงั้นก็สามารถที่จะยืนยันได้ว่าคุณนั้นสวยมีเสน่ห์จนสามารถที่จะดึงดูดผมนะ หากเป็นหญิงหม้ายชายโสดมาอยู่ในห้องด้วยกัน ผมจะมองตาคุณแค่ไม่กี่รอบหรอก คุณไม่รู้จักการให้ความเคารพกันและกันหรอ เอาตามตรงนะ พวกเราเป็นผู้ใหญ่แล้ว สถานการณ์แบบนี้มันปกติมาก แล้วทำไมจะต้องมาทำเป็นแกล้งจริงจังด้วยล่ะ?”

เธอพ่นลมหายใจแรงๆ พวกนี้มันเป็นอะไรที่คดเคี้ยวเกินไปจริง เธอหมดคำจะพูดแล้ว！

“งั้นฉันเตือนคุณก่อนนะ ถ้าหากจะทำอะไรอย่างนี้อีกล่ะก็ คอยดูกันว่าฉันจะตบหน้าคุณหรือเปล่า！”

เลอแปงส่ายหัว ก่อนที่จะนั่งลง และดึงมาผ้าห่มมาห่ม เตรียมพร้อมที่จะเข้านอน

ดีด้าเดินมา ดึงผ้าห่มออกมา “คุณไม่ใช่หรอที่บอกแม่ฉันว่าจะให้ฉันนอน อีกทั้งยังบอกจะไม่ให้ฉันนอนที่พื้นไง”

“ทำไมคุณถึงต้องจริงจังขนาดนี้ด้วยล่ะ? คุณเป็นแฟนผมสิ่งนี้ทำไมถึงคุณถึงไม่จริงบ้างล่ะ?”

“บางเรื่องมันต้องจริงจัง บางเรื่องก็ไม่ต้องจริงจัง！คุณไม่เข้าใจสิ่งพวกนี้หรอ?”

เลอแปงไม่ได้พูดอะไร ก่อนที่จะปิดตาลง และวางแผนที่จะไม่สนใจเธอ งีบหลับ แสดงให้เห็นว่าเขานั้นไม่ได้หลีกเธอแต่อย่างใด

วันที่สองตอนเช้า

ดีด้าตื่นแต่เช้า เธอนั้นเป็นคนเคร่งในชีวิต เธอยืดตัว ก่อนที่จะหันไปมองและเห็นเขานอนที่โซฟา เธองุนงง และมองที่ตัวเธอเอง เธอนั้นกลับมานอนบนเตียง！

งั้นก็สามารถอธิบายได้ว่า แน่นอนว่าเลอแปงเป็นคนอุ้มเธอไปนอนบนเตียง

ภายนอกของเขาออกจะดูไม่เรียบร้อย ใบหน้าที่เด็ก และเป็นคนสบายๆ ไม่ซีเรียส แต่ว่าเรื่องที่เขาทำวันนี้กลับเป็นอีกเรื่องหนึ่งเลย มองดูแล้วภายในของเขานั้นไม่เลวเลยนะ

เธอล้างหน้าแปรงฟัน หลังจากนั้นไปที่ห้องข้างๆ น้ำฝนนั้นตื่นเต้นดีใจมองไปข้างล่าง เขาไม่เคยท่องเที่ยวมาก่อน ดังนั้นในตอนนี้เขาจึงรู้สึกตื่นเต้นและสงสัยไปกับสิ่งต่างๆรอบตัว

หลังจากนั้น ดีด้าก็รู้สึกว่าเธอนั้นเอาเปรียบเขา

น้ำฝนนั้นยังชอบที่จะตัวติดกับเขาอีก ตั้งแต่ตัวเองเริ่มทำงาน การงานนั้นได้ใช้ชีวิตของเธอไปแล้วครึ่งหนึ่ง

ในทุกวันเมื่อเลิกงานกลับมาเธอก็อาบน้ำและนอนบนเตียงไม่อยากขยับไปไหน ไม่ต้องพูดถึงเรื่องการไปเล่นกับน้ำฝน ยิ่งคิดก็ทำให้เธอรู้สึกอยากจะขอโทษเขา