คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 101

“เปลี่ยนอะไร มันจะเปลี่ยนแปลงอะไรไปได้ล่ะ มันก็แค่คนไร้ประโยชน์ ทำไม แกยังคิดว่ามันจะเป็นลูกเศรษฐีเหรอไง? อย่าฝันไปเลยลูกแม่ นี่มันโลกความเป็นจริง หลี่โม่สามารถให้อะไรแกได้บ้าง? ให้อะไรแม่กับพ่อได้บ้างไหม?” หวังฟางพูดอย่างโกรธเคือง

กู้หยุนหลานรู้สึกว่าเธอไม่อยากคุยกับแม่ของเธอแล้ว ดังนั้นเธอจึงนอนลงบนเตียง แล้วพูดว่า "ยังไงหนูก็จะไม่หย่ากับเขาอยู่ดี ถ้าแม่ชอบฉวีเทียนไห่ แม่ก็แต่งงานกับเขาเองสิ"

ฮะ...

เมื่อได้ยินแบบนี้ หวังฟางก็หงุดหงิด เธอตีก้นกู้หยุนหลานสองที และด่าว่า "นี่แกตั้งใจทำให้ฉันโมโหใช่ไหม? ถ้าฉันยังสาว ฉันคงจะแต่งงานกับฉวีเทียนไห่ไปนานแล้ว!"

หลังจากนั้น อารมณ์ของหวังฟางก็ค่อย ๆ อ่อนลง และเธอก็แนะนำด้วยความห่วงใย “หยุนหลาน ไม่ใช่ว่าแม่จะกดดัน หรือบังคับแกนะ แต่แกควรจะคิดถึงอนาคตของตัวแกเอง แกอยากจะใช้ทั้งชีวิตไปกับคนอย่างหลี่โม่เหรอ? ถ้าแกจะไม่นึกถึงตัวเอง แกก็นึกถึงซีซีสิ ถ้าซีซีโตขึ้นมาเห็นว่าพ่อของตัวเองไร้ค่า แล้วเพื่อน ๆ ของหลานล่ะ จะมองหลานยังไง?”

กู้หยุนหลานดึงผ้าห่มมาคลุมทั้งตัวทั้งหัว

หวังฟางจ้องอย่างโกรธเคือง และพูดว่า “ลองคิดเอาเองแล้วกัน ฉันจะไม่กดดัน หรือบังคับแกแล้ว ถ้าวันนึงแกได้สติ แกจะเข้าใจเองว่า ฉันหวังดีกับแกแค่ไหน”

หลังจากพูดแบบนั้น หวังฟางก็หันจะเดินออกไป แต่สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นกล่องอันสวยงามบนโต๊ะเครื่องแป้ง

สร้อยคอนี้สง่างดงามมาก!

“โอ้พระเจ้า ลูกสาวแม่ นี่… นี่สร้อยเพชรแท้หรือเปล่า?”

หวังฟางโน้มตัวลงไปดูใกล้ ๆ จ้องมองกล่องอันวิจิตรงดงาม และเพชรที่ส่องประกายระยิบระยับ!

กู้หยุนหลานรีบลุกขึ้น เธอเห็นว่าหวังฟางกำลังจะเปิดกล่อง เธอก็รีบคว้ากล่องกลับมา แล้วพูดว่า "นี่ไม่ใช่ของหนู นาน่าฝากไว้ ห้ามแตะเลยนะแม่"

หวังฟางมองเธออย่างไม่ได้คิดอะไร และพูดว่า “นี่แกยังจะโกหกแม่อยู่อีกเหรอ? แกคิดว่าแม่ไม่รู้จักเหรอไง? นี่คือสร้อยเพชรร้อยบุหงาอัปสร ขายไปชิ้นแรกในเมืองฮั่น ข่าวที่มีพนักงานมาส่งของให้แกน่ะ ดังไปทั่ว อุ๊ย ไม่รู้ว่าลูกเศรษฐีคนไหนมาตกหลุมรักลูกสาวของฉันกันนะ เริ่ดจริง ๆ !"

หวังฟางตื่นเต้น ดูเหมือนว่าลูกสาวของเธอจะไม่ได้โง่ และหล่อนรู้ว่าหล่อนควรจะวางตัวอย่างไร

กู้หยุนหลานรีบอธิบายว่า "แม่คิดมากเกินไปแล้ว เดี๋ยวหนูจะเอาสร้อยนี้ไปคืน"