คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 106

หลี่โม่หัวเราะให้กับตนเอง เนื่องจากสถานการณ์ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว

จากนั้น เขาก็ก้าวเท้าเข้าไปยังห้องโถง

“สวัสดีค่ะคุณผู้ชาย ตอนนี้ห้องแสดงดนตรีปิดให้บริการชั่วคราวนะคะ”

หน้าประตูทางเข้า มีพนักงานต้องรับหญิงสาวสวยวัยเยาว์อยู่คนหนึ่ง เธอสวมชุดเครื่องแบบสีทองอ่อน และที่คอยังสวมด้วยผ้าพันคอเย็บปักสีเงิน

หลี่โม่ตกใจ และก็มองผู้หญิงตรงหน้า แล้วยิ้มอ่อน ๆ พลางกล่าว “ผมมาหาคนครับ”

“ขอโทษนะคะ มาหาท่านไหนคะ เดี๋ยวดิฉันจะช่วยสอบถามให้ค่ะ”

พนักงานต้อนรับมีมารยาทดีมาก เธอไม่ได้มองที่การแต่งตัวอันแสนจะธรรมดาของหลี่โม่เลย

“ผมมาหา…”

ขณะที่หลี่โม่กำลังจะพูด ที่ประตูทางเข้าของห้องโถงก็มีผู้หญิงรูปร่างสง่างามคนหนึ่งเดินมาพอดี จึงตัดบทที่เขากำลังจะพูดไป

ในชุดเครื่องแบบสีทองอ่อนแบบเดียวกัน เพียงแต่ผ้าพันคอจะเป็นสีแดงปักลายดอกกล้วยไม้

ดูดีเลยทีเดียว รูปร่างก็ได้สัดส่วน จะมีก็แต่ช่องว่างระหว่างคิ้วที่พกความเย่อหยิ่งมาด้วย

เสียงของรองเท้าส้นสูงคู่นั้นที่กระทบลงบนพื้นหินแกรนิตดัง “ต่อกต่อกต่อก” เพียงเท่านี้ก็สามารถฟังออกเลยว่า นี่กำลังนำมาซึ่งความโกรธ

“สูหาน เธอทำอะไรอยู่น่ะ ไม่ได้ประกาศไปแล้วเหรอว่าห้องแสดงดนตรีปิดให้บริการชั่วคราว ไม่อนุญาตให้ใครเข้ามาทั้งนั้นไม่ใช่เหรอ?!”

ท่าทางของผู้หญิงคนนั้นดูหยิ่งทะนงตนและก็มีนัยน์ตาที่เยือกเย็น เธอขมวดคิ้วและกวาดตามองหลี่โม่ตรงหน้า จากนั้นก็ชี้พลางตะโกนไปที่พนักงานต้องรับคนนั้นอย่างวางอำนาจ

“พี่เสี่ยวหยา คุณผู้ชายท่านนี้บอกว่ามาหาคน” สีหน้าของสูหานฉายแววตื่นตระหนก ขณะที่เธออธิบายไปใบหน้าก็แสดงออกว่าตื่นกลัว

ซุนเสี่ยวหยาเป็นหัวหน้าพนักงานต้อนรับหญิงกลุ่มนี้ของห้องแสดงดนตรีเวียนนา เธอมีนิสัยเย่อหยิ่ง ในวันธรรมดาเธอจะเข้มงวดกับทุกคนมาก เอาแต่ออกคำสั่งให้ทำอย่างนั้นอย่างนี้ หากมีอะไรที่ไม่ได้ดั่งใจนิดเดียว ก็จะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

เมื่อได้ยินที่สูหานกล่าวมา ซุนเสี่ยวหยาก็ใช้สายตาเย็นชามองหลี่โม่อย่างประเมินทันที เธอขมวดคิ้ว พลางถามด้วยความสงสัยว่า “คุณหาใครคะ?”