คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 124

จบแล้ว จบแห่แล้ว!

เกรงว่าพี่หยุนหลานจะอยู่ในบริษัทต่อไปไม่ได้อีกแล้ว แม้แต่หลี่โม่เองก็จบแห่แน่!

แต่ว่า

วินาทีถัดมา เสียงหัวเราะเยาะเย้ยที่มุมปากของหลี่โม่ก็ดังขึ้น เขาก้าวไปข้างหน้าช้า ๆ เดินถึงด้านหน้าหวังเมิ่งเหยา แล้วจับผมหยักศกยาวของเธอ และดึงเธอขึ้นจากพื้น

ตามมาด้วย

เพี๊ยะ!

เสียงตบหน้ารุนแรงได้กระทบบนใบหน้าของหวังเมิ่งเหยา

ใบหน้าเย่อหยิ่งของหวังเมิ่งเหยาหันไปอีกด้าน แก้มของเธอปวดแสบปวดร้อนเหมือนโดนไฟ!

ในเวลานี้หวังเมิ่งเหยาเบิกตากว้าง และจ้องไปยังชายที่อยู่ข้างหน้าเธออย่างไม่เชื่อ หลังจากการตอบสนองกลับมา เธอก็โวยวายอย่างบ้าคลั่งว่า “หลี่โม่ ไอ้สารเลว แกกล้าดียังไงมาตีฉัน แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?! "

“เหอะ ๆ ฉันหลี่โม่ไม่จำเป็นต้องรู้จักตัวตนของอีกฝ่ายเวลาตีคน”

เพี๊ยะ!

หลี่โม่เข้าไปตบหน้าอีกครั้งอย่างแรง

เพี๊ยะ!

เพี๊ยะ เพี๊ยะ!

เขาตบหวังเมิ่งเหยาล้มลงไปกองกับพื้นทุกครั้งที่ตบ จากนั้นดึงขึ้นมา และตบอีกครั้ง!

หวังเมิ่งเหยาถูกตบจนมึน แล้วยังต้องการโต้กลับ ดังนั้นจึงถูกหลี่โม่ใช้เท้าเตะออกไปอีกครั้ง แล้วเตะเธออย่างดุเดือด จนเธอกลิ้งลงกับพื้น!

ตอนนี้ใบหน้าของหวังเมิ่งเหยาบวมเหมือนหัวหมู ปากเต็มไปด้วยเลือด นอนอยู่บนพื้น ปิดหน้าปิดตาแล้วจ้องมองหลี่โม่อย่างบ้าคลั่ง และโวยวายว่า “หลี่โม่ แกตายแน่! เมียของแกก็ตายเช่นกัน! แกกล้าทุบตีฉัน ฉันจะหาคนมาฆ่าพวกแก และถอดถอนภรรยาของแกออก!”

อย่างไรก็ตาม สายตาที่เยือกเย็นของหลี่โม่จ้องมองไปที่หวังเมิ่งเหยาซึ่งเห่าอย่างไม่รู้จบ และพูดว่า ”ฉันไม่สนใจว่าคุณเป็นใคร และฉันไม่สนว่าคุณเป็นใครหรือคุณมีเบื้องหลังอะไร แต่คุณจำไว้ว่าคนที่ตบคุณวันนี้ชื่อหลี่โม่เป็นสามีของกู้หยุนหลาน ถ้าคุณยังกล้าก่อกวนเธออีก ฉันจะไม่ลังเลที่จะฆ่าคุณ!”

คำพูดหนึ่งประโยค สายตาคู่หนึ่ง ราวกับฟ้าร้องกระทบลงหัวใจของหวังเมิ่งเหยาอย่างแรง

ในใจของเธอทั้งไม่พอใจ และโกรธ!

เศษสวะคนหนึ่ง ผู้ชายธรรมดาที่ไม่มีอะไร กล้าตีเธอต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้