เห็นได้ชัดว่าหวังฮั่นเชาเป็นคนของเฉียวเย่ แต่ทำไมคนที่ออกมาสุดท้ายอย่างหวังฮั่นเชาถึงเต็มไปด้วยบาดแผล
หรือว่าหลี่โม่มีความลับที่ซ่อนไม่ให้เธอรู้?
หลี่โม่คิดอยู่ครู่หนึ่ง และยิ้มเบา ๆ ว่า “ผมก็ไม่รู้ หลังจากเข้าไป เฉียวเย่ก็มีข้อขัดแย้งกับหวังฮั่นเชาดูเหมือนว่ามีบางอย่างไม่ได้รับการจัดการอย่างเหมาะสม ผมแค่ยืนดูไปเรื่อย ๆ ผมก็ไม่แน่ใจว่าสาเหตูคืออะไร ทำไมล่ะ คุณคงไม่คิดหรอกนะว่าเฉียวเย่ผู้นั้นรู้จักผมแล้วช่วยผมออกแรง”
เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่โม่ ความสงสัยของกู้หยุนหลานก็หายไป
“ก็ได้ แต่เรื่องนี้ต้องลำบากแน่ ๆ หวังเมิ่งเหยาเป็นนักลงทุนในบริษัทของเรา กู้ซิ่งเหว่ยต้องพูดจาไร้สาระต่อหน้าคุณปู่แน่” กู้หยุนหลานดูเคร่งขรึม
หลี่โม่ครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ไม่เป็นไร ก็แค่เปลี่ยนนักลงทุนรายอื่น นอกจากนี้เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้เป็นความผิดของหวังเมิ่งเหยา ไม่ต้องกังลเกินไป"
“ทำไมถึงไม่กังวลล่ะ ล่วงเกินนักลงทุน แล้วฉันก็เพิ่งเข้ารับตำแหน่งรองประธาน ถ้าคุณปู่จะลงโทษ เขาอาจจะถอดตำแหน่งรองประธานของฉัน จากนั้นกู้ซิ่งเหว่ยก็สามารถกลับมาเป็นคนร้ายได้อีกครั้ง” กู้หยุนหลานดูเป็นกังวลมาก
หลี่โม่ยักไหล่ และพูดอย่างไม่แยแสว่า “ไม่ต้องกังวล ยังมีผมอยู่ สามีคุณเป็นกองหนุนที่แข็งแกร่งของคุณ”
กู้หยุนหลานมองบนใส่หลี่โม่
หลังจากออกจากคลินิก หลี่โม่พากู้หยุนหลานไปที่โรงพยาบาล เขาไปที่ห้องอนามัย และกดหมายเลข เสียงที่เคารพมาจากโทรศัพท์ทันที "คุณชายหลี่ คุณต้องการอะไรเหรอครับ?"
ชูจงเทียนกำลังคุยเรื่องธุรกิจกับเพื่อนของเขาอยู่ในขณะนี้ และเมื่อเขาได้รับโทรศัพท์จากหลี่โม่ เขาก็รับสายทันทีด้วยรอยยิ้มที่เคารพนับถือบนใบหน้าของเขา
สิ่งนี้ทำให้เพื่อนหลายคนตกใจเช่นกัน!
ทำไมราชาแห่งกรุงโซลอย่างชูจงเทียนจึงให้ความเคารพต่อคนคนหนึ่งขนาดนี้?
การระบุตัวตนของบุคคลที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ไม่ใช่เรื่องง่าย
“ตรวจสอบตระกูลหวังที่ลงทุนในบริษัทยาหยุนเซิง เตือนพวกเขาว่าถ้าหากยังกล้าสร้างปัญหาให้กับกู้หยุนหลาน ตรกูลหวังก็จะไม่มีที่ยืนในกรุงโซลอีก” หลี่โม่กล่าวอย่างใจเย็น
“คุณชายหลี่ ไม่ต้องเป็นห่วง ผมจะจัดการให้ครับ” ชูจงเทียนตอบกล่าว
เมื่อชูจงเทียนวางสาย เดิมทีเขาต้องการให้คนที่อยู่ใต้มือจัดการ แต่พอคิดไปคิดมา เขาก็โทรหาผู้เฒ่าของตระกูลหวังด้วยตัวเองดีกว่า
หวังฉางเหอตอนนี้กำลังเดินไปมาในบ้านพักของเขาด้วยความโกรธอย่างมาก
ก่อนหน้านี้ ลูกสาวบ้านตัวเองร้องไห้โวยวาย และลูกชายตัวเองก็ถูกทุบตีอย่างกับหัวหมู
ประเด็นคือ คนร้ายคือเฉียวเย่แห่งกรุงโซลจริง ๆ !
สิ่งนี้ทำให้หวังฉางเหอผู้ซึ่งปกป้องข้อบกพร่องของเขาอยู่เสมอเป็นปัญหา
“พ่อคะ พ่อต้องช่วยลูกนะคะ หลี่โม่นั้นเป็นเพียงลูกเขยที่ไร้ประโยชน์ของตระกูลกู้ แล้วเขากล้าที่จะตบหนู! ไหนจะกู้หยุนหลานสาวเลวนั่นก็กล้าตบหน้าหนูต่อหน้าผู้คนมากมาย เธอไม่ได้เห็นหนูอยู่ในสายตาเลย!”
หวังเมิ่งเหยาตะโกนอย่างโกรธเคือง "ถอนหุ้น พ่อ หนูอยากให้พ่อถอนหุ้น หนูอยากจะสั่งสอนคนช้ำต่ำอย่างกู้หยุนหลาน"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...