คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 14

ในขณะเดียวกัน หลี่โม่ก็มาถึงโรงพยาบาลแล้ว

แม่ยายได้เตือนสติเขาหลายครั้งตั้งแต่เช้าตรู่

ทันทีที่เดินเข้าไป หลี่โม่ก็ชนเข้ากับหลิวซินหมินซึ่งกำลังรีบวิ่งมา เขายิ้มอย่างชื่นชมและพูดว่า “ยินดีต้อนรับคุณหลี่สำหรับการมาตรวจงานที่โรงพยาบาลของเรา”

หลี่โม่แสดงสีหน้าตกใจ เขาโบกมือแล้วพูดว่า “ผู้อำนวยการหลิว คุณไม่ต้องทำถึงขนาดนี้หรอก ทำงานของคุณเถอะ ผมแค่มาเยี่ยมลูกสาว”

หลิวซินหมินยิ้มอาย ๆ และพูดว่า “ได้ครับ ผมจะไม่รบกวนคุณหลี่ อย่าได้กังวลเรื่องอาการของลูกสาวคุณเลยนะครับ ทางเราจัดการประชุมผู้เชี่ยวชาญข้ามคืนและตอนนี้เรามีแผนแล้ว”

หลี่โม่พยักหน้า หลิวซินหมินจึงหันหลังเดินออกไป

หลังจากนั้นเขาเดินไปที่ห้องของซีซี ทันทีที่เขาก้าวเข้าประตู เขากลับถูกต่อว่าด้วยคำพูดที่รุนแรง

“หลี่โม่ ทำไมแกถึงเพิ่งมาเอาตอนนี้ แกไม่รู้เหรอว่าในโรงพยาบาลทั้งสกปรกและเหนื่อยมากน่ะฮะ？”

เมื่อแม่ยายหวังฟางเห็นหลี่โม่กำลังเข้ามา เธอรีบพุ่งเข้าไปหาเขาอย่างเดือดดาลและชี้หน้าหลี่โม่พร้อมกับด่าชุดใหญ่!

น่าโมโหชะมัด!

ตนดูแลแล้วตลอดช่วงเช้า ไอ้เด็กเวรนี่สมควรตาย เสียเวลาจริง ๆ !

หากไม่ใช่เพราะนายท่านกู้ชอบซีซี หวังฟางคงไม่จำเป็นที่จะต้องสนใจไอ้เด็กเวรนี่หรอก

ลูกสาวของไอ้คนไร้ประโยชน์อย่างหลี่โม่เป็นเพียงเรื่องที่ทำให้ตระกูลกู้ต้องอับอาย!

อย่างไรก็ตามหวังฟางปกติไม่กล้าที่จะพูดอะไร เพราะนายท่านกู้มองว่าซีซีคือสมบัติล้ำค่า เธอจึงไม่มีอะไรที่จะพูด

หลี่โม่ถ่อมตัวแล้วพูดว่า “คุณแม่ กลับไปก่อนเถอะครับ ผมจะดูแลซีซีเอง”

หวังฟางสะบัดมือและโยนของในมือตนเองให้กับหลี่โม่ เธอกัดฟันอย่างไม่พอใจแล้วพูดว่า “ฉันจะบอกแกให้นะ ถึงแม้คุณกู้จะอนุญาตให้แกดูแลซีซี แต่แกต้องจำไว้นะว่าซีซีเป็นคนในตระกูลกู้ ถ้าแกกล้าพูดว่าซีซีเป็นลูกสาวของแกที่โรงพยาบาลนี้ ฉันจะฆ่าแก!”

หลังจากพูดจบหวังฟางจ้องไปที่หลี่โม่และตะโกนว่า “ยืนอยู่ทำไม ทำไมยังไม่มาจัดการอีก?”

หลี่โม่รีบหยิบกะละมัง เขาไปกดน้ำอุ่นใส่กะละมังมาเช็ดใบหน้าและมือของซีซีที่นอนอยู่บนเตียง

ซีซีน่ารักมาก เธอก็ยิ้มอย่างมีความสุขตลอดเวลาเมื่อเห็นหลี่โม่เช็ดมือของเธอ เด็กน้อยก็เผยลักยิ้มสองข้างที่มุมปาก ช่างน่ารักมาก

ดวงตาหลี่โม่เต็มไปด้วยความรักและหลงใหล เขาแหย่จมูกเล็ก ๆ ของเด็กน้อยทำให้เธอทำหน้าหน้าตาบูดบึ้ง

ซีซีหัวเราะและตะโกนออกมาว่า "คุณพ่อ... "

เพียะ!

จู่ ๆ หวังฟางที่กำลังเล่นโทรศัพท์มือถือและพูดคุยกับเพื่อน ๆ ว่ากระเป๋าใบไหนสวยก็ลุกขึ้นมาทันที จากนั้นเดินเข้าไปอย่างโกรธเคือง เธอตบหน้าหลี่โม่แล้วด่าว่า “แกทำอะไร ใครอนุญาตให้แกปล่อยให้เธอเรียกแกว่าพ่อ?”

หลี่โม่รู้สึกงุนงงเล็กน้อยจากการถูกตบอย่างกะทันหัน มือที่ประคองกะละมังบีบกำปั้นไว้แน่น

เขาเหลือบมองที่ซีซีซึ่งนั่งอยู่บนเตียงผู้ป่วย ดวงตาที่เหมือนดั่งอัญมณีสีดำขนาดใหญ่สองดวงของเด็กคนนั้นเต็มไปด้วยน้ำตา

เธอตระหนักได้ว่าเธอพูดบางอย่างผิด จึงรีบดึงชายเสื้อของหวังฝางแล้วพูดว่า “คุณยาย มันไม่ใช่ความผิดของคุณพ่อ แต่เป็นความผิดของซีซีเอง…”

“แกยังเรียกมันว่าพ่ออยู่อีกเหรอ?”

หวังฟางหันไปจ้องมองซีซีด้วยใบหน้าบูดบึ้ง

ซีซีตัวสั่นด้วยความตกใจ เธอเบะปาก อีกไม่ช้าจะร้องไห้แล้ว ในที่สุดน้ำตาในดวงตาของเธอก็ไหลลงมา

หลี่โม่เห็นแบบนี้ก็รีบขอโทษอย่างรวดเร็ว “คุณแม่ ผมไม่ดีเอง ครั้งหน้าจะไม่กล้าทำอีกแล้ว”

หวังฟางจ้องไปที่หลี่โม่แล้วตำหนิว่า “แกรู้ตัวก็ดี เอาน้ำไปเทได้แล้ว!”

หลี่โม่พยักหน้าก่อนจะมองไปที่ซีซี เขายิ้มให้เธอแล้วหันหลังเดินจากไป

หวังฟางโกรธจัด จ้องไปที่ซีซีแล้วพูดว่า “กู้ซีซี แกต้องรู้ว่าเขาไม่ใช่พ่อของแก ถ้าแกยังเรียกเขาว่าพ่ออีกครั้ง ฉันจะไล่แกกับไอ้คนไร้ประโยชน์นั่นออกจากตระกูลกู้! อย่าคิดว่าเพราะคุณกู้ชอบแกแล้วฉันจะเป็นแบบนั้นด้วยนะ แกเข้าใจหรือยัง?”

แม้ว่ากู้ซีซียังเด็กแต่เธอฉลาด เธอเข้าใจคำพูดของหวังฟาง เธอร้องไห้ฮือ ๆ แล้วพูดว่า “คุณยาย หนูทำไม่ได้ อย่าขับไล่คุณพ่อ… คุณลุงเลยนะคะ”

หวังฟางกลอกตามองบนแล้วหันตัวกลับไปนั่งบนโซฟา เธอพูดคุยกับเพื่อนสาวถึงเรื่องกระเป๋าคอลเลกชันใหม่ที่เพิ่งออกมาต่อไป

ฝั่งของกู้หยุนหลาน

หลังจากเลิกงานในตอนเช้า เธออยู่ในสำนักงานตลอดเวลา มองดูกล่องเปล่าในมือ ภายในใจรู้สึกถึงความอัปยศ!

เฮ้อ

กู้หยุนหลานถอนหายใจยาว ๆ เธอดูเหมือนจะตัดสินใจแล้ว เพื่อซีซีและตระกูลกู้แล้ว มีเพียงวิธีนี้เท่านั้น

แม้ว่าหลี่โม่จะสัญญากับตนเองแล้วเมื่อวานนี้ว่าสัญญาของหรงคังต้องเป็นของตนเองอย่างแน่นอน

แต่กู้หยุนหลานรู้ว่าเป็นเพียงคำพูดของหลี่โม่ที่ต้องการจะปลอบใจเธอเท่านั้น

เธอรู้ว่าสามีของเธอเป็นคนอย่างไร

ครึ่งชั่วโมงต่อมา กู้หยุนหลานเปลี่ยนไปใส่ชุดชั้นในที่น่าอับอายตัวนั้น จากนั้นจึงเดินออกจากบริษัทหยุนเซิงเภสัชกรรม รถของกู้ชิงหลินจอดอยู่ที่ประตู

เธอขึ้นรถไปอย่างไม่คิดอะไรมาก

แต่ทว่าเพื่อความปลอดภัยของตนเองเธอจึงส่งข้อความสั้น ๆ ไปบอกหลี่โม่