คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 146

เขาออมเงินห้าแสนบาทไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

เมื่อหวังฟางมองที่บัตรนั้น ใจของเธอก็กระวนกระวายเช่นกัน

ในบัตรธนาคารของหลีโม่ใบนี้ มีอยู่ห้าแสนบาทจริง ๆ หรือ?

เมื่อคิดว่าหลี่โม่ทำแบบนี้ เพื่อให้เกียรติเธอ ฉะนั้นก็ไม่มีเหตุผลใดที่จะไม่ยอมรับบัตรใบนี้

เธอหยิบบัตรขึ้นมาและพูดอย่างเสแสร้งว่า “เงินจำนวนนี้ควรเป็นเงินเราอยู่แล้ว เพื่อให้เกียรติแม่ยายและพ่อตาของแก หยุนหลาน แกไม่สังเกตเลยเหรอ หลี่โม่ซื้อ หรือมอบอะไรให้แม่กับพ่อบ้างในช่วงสี่ปีที่ผ่านมา? ถ้าใบนี้มีห้าแสนจริง ๆ ก็ไม่พอใช้หนี้พ่อกับแม่ตลอดสี่ปีที่ผ่านมาหรอก!”

พอหยิบบัตรขึ้นมา หวังฟางก็รู้สึกว่าอย่างไรมันก็ต้องเป็นของเธออยู่แล้ว

เมื่อถึงจุดนี้ หวังฟางคิดว่าด่าไปก็เท่านั้น เธอจึงเลือกที่จะเพิกเฉยต่อหลี่โม่ บรรยากาศภายในห้องเริ่มตึงเครียด

หลี่โม่เหลือบมองแล้วพูดว่า “ผมไปทำอาหารกลางวันก่อนนะครับ”

หวังฟางจ้องมองเขา โดยไม่พูดอะไร คิดอะไรอยู่พักหนึ่ง เธอหยิบกระเป๋าของเธอขึ้นมาและลองตรวจสอบดูว่าบัตรที่หลี่โม่มอบให้นั้นมีมูลค่าห้าแสนบาทจริง ๆ หรือไม่

ถ้าโกหกล่ะก็ กลับมาจะไล่ตะเพิดให้รู้แล้วรู้รอด!

นี่ทำให้หลี่โม่ที่ทำอาหารมื้อเที่ยงอยู่รับรู้แล้ว แต่เขาทำได้แค่ยิ้ม

แม่ยายตอนนี้ หน้าเลือดทีเดียว!

ที่ธนาคาร

หวังฟางหยิบบัตรธนาคารออกมา เสียบเข้าไปในเครื่องกดเงินสด ตอนนี้เอง เธอเพิ่งนึกได้ว่า เธอไม่รู้รหัสผ่าน

เธอโทรหากู้หยุนหลานด้วยความวุ่นวาย และถามว่า “หยุนหลาน แกรู้ไหมว่ารหัสผ่านบัตรธนาคารของหลี่โม่คืออะไร?”

เธอไม่ได้รู้สึกละอายเลย มันสมเหตุสมผลแล้วนี่

กู้หยุนหลานกำลังคุยอะไรบางอย่างกับหลี่โม่ เธอถามหลี่โม่ที่อยู่ข้าง ๆ และเขาตอบว่า “วันเกิดของผมเอง”

ตู๊ดดด!