คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 148

“ให้ตายสิ ฉันได้ยินไม่ผิดใช่ไหม แสนล้านเหรอ?”

“ป้าคนนี้ดูเหมือนจะป่วยนิด ๆ นะ เธอมีอาการประสาทหลอนหรือเปล่านะ”

“ดูเหมือนจะมีอาการทางประสาทนะ ทุกคนแยกย้ายกันได้แล้ว หนูจ๊ะ ส่งแม่ของหนูไปโรงพยาบาลโดยเร็วที่สุดจะดีกว่านะ ไม่น่าจะมีอะไรร้ายแรง รักษาแต่เนิ่น ๆ คงจะหายดี”

ผู้คนรอบ ๆ ต่างออกความเห็น เพราะปกติแล้วพวกเขาจะไม่เชื่อเรื่องตลกที่ผู้หญิงบ้าพูดถึงเงินแสนล้าน

ทุกคนคิดว่าหวังฟางเป็นโรคทางประสาท

แม้แต่พนักงานธนาคารก็ส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้ จนต้องหันไปทำงานต่อ

หวังฝางร้อนรนและตะโกนบอกฝูงชนตรงหน้า “มันมีเงินแสนล้านจริง ๆ นะ ฉันไม่ได้โกหก บัตรใบนี้ยังอยู่ในมือของฉันอยู่เลย”

หวังฟางที่ปกติดี ถูกทุกคนมองว่าเป็นโรคประสาทไปเสียแล้ว ดังนั้นเธอจึงต้องรีบปฏิเสธ

เมื่อเธอลุกขึ้น ก็จ้องมองไปทีละคน เธอบอกว่าเธอในบัตรนี้มีเงินอยู่แสนล้าน

กู้หยุนหลานปวดหัวมาก พอฟังหวังฟางพูด เธอก็พยายามเกลี้ยกล่อม “แม่คะ อย่าพูดเรื่องไร้สาระเลย กลับบ้านกันเถอะ มีเงินแสนล้านที่ไหนล่ะ แม่เข้าใจผิดแล้ว”

หวังฟางปฏิเสธ สะบัดมือออกจากกู้หยุนหลาน แล้ววิ่งเหยาะ ๆ ไปที่หลี่โม่ และมองไปที่เขาอย่างกระตือรือร้น เธอพูดว่า “หลี่โม่ พูดมาตามตรงเถอะ ในบัตรใบนี้มีเงินแสนล้านใช่ไหม?”

หลี่โม่ต้องรู้อย่างแน่นอน แต่เขาจะไม่ยอมบอก

เขายิ้มด้วยท่าทางเก้ ๆ กัง ๆ และพูดว่า “แม่ครับ เงินแสนล้านอะไรกัน พวกเรากลับบ้านกันก่อนเถอะครับ”

“กลับอะไรกัน? ฉันไม่กลับ! บัตรใบนี้มีเงินอยู่แสนล้าน แกให้บัตรใบนี้กับฉันเอง เงินในนั้นก็ต้องเป็นของฉัน! แสนล้านเชียวนะ!” หวังฟางตะโกนอย่างบ้าคลั่ง แล้วรีบเร่งไปที่เคาน์เตอร์และพูดกับหญิงสาวที่อยู่ตรงเคาน์เตอร์ธนาคาร “รีบตรวจสอบให้ฉันที และบอกพวกเขาว่าในบัตรนี้น่ะ มีเงินแสนล้านจริง ๆ !”

พนักงานที่เคาน์เตอร์ธนาคารมองเธออย่างช่วยไม่ได้ เธอมองหลี่โม่ แล้วพูดอย่างนิ่งเฉย “คุณคะ ช่วยพาเธอกลับทีเถอะค่ะ เราต้องให้บริการคนอื่น ๆ ต่อค่ะ”

ป้าประสาทคนนี้ต้องออกไป

หลี่โม่ดึงหวังฟาง แล้วพูดว่า “ถ้างั้น คุณแม่นั่งพักก่อนเถอะครับ เดี๋ยวผมลองตรวจสอบให้อีกที ตกลงไหม?”

หวังฟางพยักหน้า ตอนนี้เธอตื่นตระหนกมากทีเดียว

กู้หยุนหลานมาถึงในตอนนี้และนั่งลง เธออยู่ข้าง ๆ หวังฟางที่กำลังอ่อนเพลีย

หลี่โม่ขมวดคิ้ว พร้อมหยิบบัตรออกมายื่นที่เคาน์เตอร์แล้วพูดว่า “เรียกผู้จัดการของคุณออกมาหน่อยสิ