ทุกคนตกใจ และจ้องมองไปยังชายหนุ่มที่จู่ ๆ ก็โผล่มา
เขาดูเป็นผู้ชายธรรมดามาก แต่ทำไมเขาถึงพูดแบบนี้?
หรือว่า เขาอยากจะพระเอกที่มาช่วยสาวงาม?
นี่มันสี่แสนนะ!
หลายคนต่างดูถูกเหยียดหยามเขา!
หนุ่มคนนี้แต่งตัวธรรมดา แต่ทำเป็นพูดเสียงดัง
“ฮึฮึ เป็นแค่เด็กยากจน แต่อยู่ที่นี่ก็แกล้งทำเป็นคนรวย”
“คงเป็นเพราะเห็นความสวยของเธอ ก็เลยพูดไม่คิดล่ะมั้ง”
"เขาน่ะเหรอ? แต่งตัวอย่างกับคนขายของแผงลอย ดูเหมือนพวกขยะ"
หลายคนเหยียดหยาม และเยาะเย้ยหลี่โม่โดยไม่สนใจความรู้สึกของเขาเลย
ซูหย่าเงยหน้าขึ้น ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาที่นองหน้า เธอเห็นหลี่โม่ก็รู้สึกอายทันที ในสายตาของเธอ หลี่โม่เป็นเพียงคนกระจอกขี้โม้ไร้ประโยชน์ เธอจะไม่โมโหได้อย่างไรที่เขามาเห็นเธอในสถานการณ์ที่น่าอับอายแบบนี้?
และเธอก็คิดว่าหลี่โม่คงจะมาเยาะเย้ยเธอ!
“หลี่โม่ นายมาทำอะไร? ไปซะ ฉันไม่ต้องการความช่วยเหลือจากนาย!” ซูหย่าด่าด้วยความอับอาย
ในขณะนี้เอง ซ่งเหวินเหวินก็วิ่งเข้ามาท่ามกลางฝูงชน
“พี่หย่าหยา เกิดอะไรขึ้น?”
“เหวินเหวิน…” เมื่อเห็นซ่งเหวินเหวินกำลังเดินมา ซูหย่าก็ร้องไห้ออกมา เธอกอดหล่อนไว้ และร้องไห้อย่างหนัก
“พี่หย่าหยา ไม่เป็นไรนะ บอกฉันหน่อย นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” ซ่งเหวินเหวินปลอบโยน และลูบหลังซูหย่าเบา ๆ
เธอสังเกตเห็นขวดไวน์ที่แตกบนพื้น และไวน์แดงที่หกอยู่หลายขวด รวมทั้งข้อกล่าวหาจากผู้คนที่เห็นเหตุการณ์ เธอก็เข้าใจในทันที
ซูหย่ากำลังมีปัญหา!
“เหวินเหวิน ฉันทำลาฟิตแตกสี่ขวด พนักงานต้องการให้ฉันจ่ายค่าเสียหายสี่แสน!” ซูหย่าร้องไห้อย่างเศร้าโศก
“สี่แสน?” ซ่งเหวินเหวินตกใจ
สถานการณ์ครอบครัวของเธอไม่ได้ดีมากนัก และในเวลาแบบนี้เธอเองก็ไม่สามารถเอาเงินสี่แสนบาทออกมาใช้จ่ายได้ในคราวเดียว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...