ในเวลานี้เอง จ้าวไห่อดไม่ได้ที่จะโน้มตัวเข้าไปกระซิบบางอย่างที่ข้างหูของซูหย่า ทำให้แก้มของซูหย่าแดงระเรื่อ และขาของเธอบิดเข้าหากันอย่างประหม่า
จากนั้น จ้าวไห่ก็จงพูดอย่างเย็นชาว่า "สี่แสนใช่ไหม? ลงบิลฉันได้เลย เดี๋ยวฉันจัดการทีหลัง"
พนักงานเสิร์ฟมองไปที่จ้าวไห่ เขาดูเหมือนเจ้านายใหญ่ เธอจึงพยักหน้าเห็นด้วย
แต่ทันใดนั้น!
ชายในชุดสูทก็เดินเข้ามาที่นั่น เขาคือผู้จัดการโรงแรม เขาถามอย่างเย็นชาว่า "เสี่ยวจ้าว เกิดอะไรขึ้น? ทำไมแถวนี้คนเยอะจัง"
ก่อนหน้านี้ ผู้จัดการโรงแรมฟางโจวก็ได้ยินเสียงวุ่นวายจากทางด้านนี้ ตอนนี้เมื่อเขาเห็นเหตุการณ์ เขาก้เดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น
พนักงานเสิร์ฟเห็นว่า ผู้จัดการโรงแรมกำลังเดินเข้ามา เธอจึงรีบก้มลงและพูดว่า "ผู้จัดการฟาง ลูกค้าผู้หญิงท่านนี้บังเอิญชนไวน์ลาฟิตที่แขกของเราสั่งแตกไปสี่ขวดค่ะ ดิฉันกำลังจัดการอยู่"
ฟางโจวพยักหน้าเมื่อได้ยินคำพูดนั้น และไม่ได้พูดอะไร จากนั้น เขาก็พูดคำสุภาพสองสามคำกับจ้าวไห่
แต่ เมื่อเขาก้มลงมองขวดไวน์ที่แตกบนพื้น เขาก็ตกใจทันที!
“เมื่อกี้เธอให้พวกเขาจ่ายเท่าไหร่? สี่แสนเหรอ?” ฟางโจวถามอย่างเร่งรีบ
พนักงานเสิร์ฟพยักหน้า และพูดว่า "ใช่ค่ะผู้จัดการฟาง ไวน์ลาฟิตขวดละแสน สี่ขวด ก็สี่แสนค่ะ"
เพียะ!
ฟางโจวตบเธออย่างแรง แล้วด่าว่า "เธอโง่แถมยังตาบอดหรือไง นี่มันขวดหนึ่งแสนเหรอ? แหกตาดู นี่มันลาฟิตปีไหน?!"
การตบครั้งนี้มันกะทันหันเกินไป พนักงานเสิร์ฟที่โดนตบก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา และเธอก็ยืนนิ่งอยู่นาน
ฟางโจวจ้องมองอย่างโกรธจัด จากนั้น เขาก็หันกลับมายิ้ม และพูดกับจ้าวไห่ว่า “ขอประทานโทษด้วยครับคุณลูกค้า พนักงานเสิร์ฟคนนี้ยังใหม่อยู่ เธอคงไม่รู้จักสินค้าเท่าไหร่นัก นี่คือไวน์ลาไฟต์ของปี ค.ศ. 1787 เป็นสินค้าใหม่ของร้านเรา ซึ่งในเมืองนี้มีเพียงสี่ขวดเท่านั้น และหนึ่งขวดราคาหนึ่งแสนสองหมื่นกว่าปอนด์ ซึ่งจะเท่ากับ 5.5 ล้านบาท! ดังนั้นสี่ขวดนี้ รวมกันคือ 22 ล้านบาทครับ”
เงียบกริบ!
ทุกคนเงียบสนิท!
“อะไรนะ?! 22 ล้านบาท?! แกจะหลอกใครวะ?!”
จ้าวไห่เดือดดาลทันที!
นี่มันไวน์แดงซะที่ไหน?
มันคือเงิน!
ซูหย่าก็ตกตะลึงเหมือนกัน เธอผงะกระโดดถอยหลังออกไปทันที เธอมองฟางโจว และด่าว่า "ให้ตายสิ! คิดไม่ถึงเลยว่าโรงแรมแกรนด์ภัตตาคารกวนเหรินถังจะไร้ยางอายขนาดนี้ ถึงกับพยายามจะโกงลูกค้า!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...