คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 172

ฟังคำวิพากษ์วิจารณ์ของพวกเขา หลี่โม่ก็ขมวดคิ้ว จากนั้นใบหน้าของเขาก็เคร่งขรึมขึ้น

หม่าคุนรู้สึกอึดอัดมากกับท่าทีไม่รู้เรื่องรู้ราวของหลี่โม่ เขาเตะหลี่โม่แล้วชี้หน้า พูดอย่างดุเดือด “ไอ้สารเลว แกหาผู้หญิงไม่ได้รึไง? ถึงได้กล้ามายุ่งกับผู้หญิงของหม่าคุน สงสัยรนหาที่ตายสินะ!”

ตาของหลี่โม่เฉียบแหลม เขาจ้องไปที่ผู้หญิงที่ยังคงสะอื้นและร้องไห้อยู่ข้าง ๆ หม่าคุน และพูดอย่างเย็นชา “เธอบอกพวกเขาไปสิว่า เธอบุกเข้ามาเอง!”

ผู้หญิงคนนั้นร้องไห้สะอื้น เธอชี้ไปที่หลี่โม่ แล้วโต้กลับ “พี่คุนคะ เขาโกหก เมื่อกี้ตอนอยู่ข้างนอก เขาจ้องมองมาที่ขาของฉัน แล้วพูดว่า... ขาสวยมาก ตอนที่ฉันอยู่ในห้องน้ำ เขาจะกระโดดมาจากด้านหลัง มากอดและดึงฉันเข้าไป ฉัน… ฉันเกือบจะ…”

“ให้ตายเถอะ! นี่แกยังบอกว่าแกไม่ได้ทำอีกเหรอ?” หม่าคุนโกรธจัด เขาตบหัวของหลี่โม่และโวยวายยกใหญ่ “ไอ้เวร วันนี้แกเสร็จแน่”

ในเวลานี้ ฉวีเทียนไห่รีบพากู้หยุนหลานเข้ามา

เมื่อเห็นแบบนี้ ฉวีเทียนไห่ก็รู้สึกประหลาดใจ และถามว่า “หลี่โม่ เกิดอะไรขึ้น เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”

กู้หยุนหลานรู้สึกใจสลายเช่นกัน เธอได้ยินทุกการเคลื่อนไหว และตอนนี้ เธอก็เห็นฉากในห้องรวมทั้งทุกการสนทนาของผู้คนรอบตัวเธอ ดวงตาของเธอแดงก่ำทันที

“หลี่โม่ คุณทำอะไรน่ะ?” กู้หยุนหลานรีบวิ่งไปดึงแขนของหลี่โม่

หลี่โม่พูดอย่างกังวลใจ “คุณ… คุณเชื่อผมนะ ผมถูกใส่ความ ผมไม่รู้จักผู้หญิงคนนี้ด้วยซ้ำ พวกเขาร่วมมือกันจัดการผม”

จากนั้นหม่าคุนก็หัวเราะและด่าออกมาทันที “ให้ตายสิ! แกมีเมียอยู่แล้วนี่ แต่ยังต้องการมายุ่งกับผู้หญิงของฉันอีกเหรอ!”

“ไง คนสวย สามีโรคจิตของเธอนี่วิปริตไปแล้ว เขาลากแฟนฉันเข้ามาในห้องนี้แล้วพยายามจะขืนใจแฟนฉันด้วย!”

เมื่อกู้หยุนหลานได้ยินแบบนี้ เธอก็ตื่นตระหนก และหันไปขอโทษทันที “ขอโทษนะคะ ขอโทษจริง ๆ แต่สามีของฉันไม่ทำแบบนั้นแน่ นี่คงเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันนะคะ”

กู้หยุนหลานไม่เชื่อว่าหลี่โม่จะทำแบบนั้น

หม่าคุนดึงผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ ออกมา แล้วพูดอย่างดุดันใส่กู้หยุนหลานว่า “เธอกำลังจะบอกว่า ฉันโกหกเหรอ?ไม่เห็นรอยลิปสติกบนหน้าสามีเธอเหรอ แฟนฉันอยากไปยุ่งกับสามีเธอเองหรือไง?”

กู้หยุนหลานถอยกลับด้วยความกลัว หม่าคุนหยาบคายเกินไป

แต่อย่างไร เธอก็ยังคงขอโทษและพูดว่า “ฉันเชื่อว่าสามีของฉันจะไม่ทำแบบนี้ ต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดแน่ ๆ”

“เข้าใจผิดกับผีน่ะสิ!”

หม่าคุนโมโหขึ้นมาทันที เขาออกแรงตบหน้าเธอไปหนึ่งที่

แต่ทว่า หลี่โม่บีบมือของเขาขึ้นไปในอากาศ “ทำฉันได้ แต่อย่าทำภรรยาของฉัน!”

ตาของหม่าคุนแข็ง เขาเป็นคนโหดเหี้ยมที่มีชื่อเสียง และยังมีลูกน้องเก่ง ๆ หลายคน แต่เขาไม่คิดว่าจะถูกคนธรรมดาแบบนี้มาหยุดเขาไว้

ไอ้หมอนี่มันท้าทายนัก

“หึหึ ได้ เล่นแบบนี้ใช่ไหม! คอยดูแกขอร้องฉันทีหลังเถอะ!" หม่าคุนโกรธจัด

ในเวลาเดียวกัน ชายในเครื่องแบบสองสามคนก็เดินเข้ามา

“ใครแจ้งตำรวจ?” ชายซึ่งเป็นผู้นำกลุ่ม และมีสีหน้าเคร่งเครียดถามขึ้น