คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 173

ในคฤหาสน์ ชูจงเทียนกำลังคุยกับคนสนิทสองสามคน

ครั้งสุดท้ายที่กำจัดโหวหยวนหย่ง โอกาสอันยิ่งใหญ่เช่นนี้ทำให้ชูจงเทียนไม่สามารถจัดการมันทั้งหมดในคราวเดียวได้ เขาจึงต้องปรึกษาหารือกับพี่น้อง

เพราะท้ายที่สุด มันเป็นเรื่องของสถานที่หลายสิบแห่ง ที่มีความสนใจและเครือข่ายสำคัญอยู่เบื้องหลังมากมาย เขาจึงต้องรวบรวมมันไว้ด้วยกัน

ขณะนี้ เมื่อเห็นฉินรั่วรั่ววิ่งเข้ามาอย่างกังวลใจ ชูจงเทียนก็เลิกคิ้วและถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? ตื่นตระหนกมาเชียว!”

“พระเจ้า คุณหลี่ถูกจับค่ะ” ฉินรั่วรั่วพูดด้วยความกังวล “ฉันเพิ่งกลับมาจากข้างนอกและได้ยินจากพี่น้องของฉันว่า คุณหลี่ถูกจับที่ภัตตาคารเซียงเสว่ไห่”

ชูจงเทียนยืนขึ้นด้วยความโกรธ เขาถามต่อว่า “เธอว่าไงนะ คุณหลี่จะถูกจับได้ยังไงกัน เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไง?”

“ฉันได้ยินมาว่า คุณหลี่จะข่มขืนผู้หญิง แล้วถูกจับในที่เกิดเหตุ แต่ตามที่พวกพี่น้องเล่ามา หล่อนเป็นผู้หญิงที่มีลักษณะตัวเล็ก ๆ ของหม่าคุน ฉันได้ตรวจสอบแล้ว พวกเขาเป็นพวกเล่นสกปรก มันน่าจะวางแผนใส่ร้ายคุณหลี่ครับ” ฉินรั่วรั่วกล่าวอย่างกังวลใจมากเช่นกัน

“หม่าคุนเหรอ?” ชูจงเทียนดูสับสนและพูดพึมพำ “ฉันไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนี้มาก่อน แต่ถึงกลับกล้าแตะต้องคุณหลี่ ก็เท่ากับรนหาที่ตาย!”

ใบหน้าของชูจงเทียนแค้น สายตาของเขาดุดันทันที จากนั้นเขาก็ตะโกนว่า “พาคนไปจับพวกมันมาให้หมด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หม่าคุน ไปถามมันให้ชัดเจนว่า ใครเป็นคนสั่งให้มันทำ! อ๋อ ให้โทรหาเซี่ยงหย่งกั๋วให้ปล่อยคุณหลี่ทันที!”

ชูจงเทียนเข้าใจทันทีว่า ถ้าคุณหลี่ถูกจับ ทั้งเมืองฮั่นได้ถล่มแน่!

คนพวกนี้กล้าดีนัก แถมยังมาสบประมาทคุณหลี่อีก!

“รับทราบค่ะ!” ฉินรั่วรั่วออกไปข้างนอก

ชูจงเทียนจึงรีบลุกขึ้น จากนั้นก็ขับรถออกจากคฤหน์ไปที่แห่งหนึ่ง

ทางด้านของหลี่โม่ หลังจากที่เขาถูกจับ กู้หยุนหลานก็อยู่กับฉวีเทียนไห่ เพื่อช่วยกันหาทางแก้ปัญหา

“ฉวีเทียนไห่ ครั้งนี้คุณต้องช่วยหลี่โม่นะ เขาไม่มีทางทำอย่างนั้นแน่นอน คนพวกนั้นต้องจงใจใส่ร้ายเขา ฉันกลัวว่าจะเกิดเรื่องอะไรกับหลี่โม่”

กู้หยุนหลานร้องไห้ เธอกังวลมากต่อสถานการณ์ที่อาจจะเกิดขึ้นกับหลี่โม่

ฉวีเทียนไห่พลางปลอบโยนกู้หยุนหลานไปด้วย พูดไปด้วย “หยุนหลาน คุณไม่ต้องเป็นห่วงนะ ผมจะช่วยหลี่โม่ให้ถึงที่สุด ไม่ต้องกังวล ผมจะโทรหาพ่อของผม เขาน่าจะรู้จักคนเยอะอยู่”

กู้หยุนหลานพยักหน้า ตาเธอแดงก่ำ หยาดน้ำตาของเธอร่วงหล่นออกมาทีละหยด ๆ

ตอนนี้ เธอสามารถฝากความหวังไว้กับฉวีเทียนไห่เท่านั้น

ฉวีเทียนไห่ยังแกล้งโทรไปคุยกับพ่อของเขา และเมื่อเขาพูดจบ ใบหน้าของฉวีเทียนไห่ก็ทำเป็นหน้าเศร้าพร้อมขมวดคิ้ว