เพื่อนสนิทหลายคนของกู้ชิงหลินมองหลี่โม่อย่างดูถูกเหยียดหยาม
“จ้าวหลง? โอ้โห! ถ้าอย่างนั้นหลี่โม่ขี้แพ้นี่ก็ซวยแล้ว! ชื่อเสียงของสองพี่น้องนี่ร้ายกาจมากนะ!”
กู้ชิงหลินก็ขมวดคิ้ว แล้วแอบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาถ่ายรูปหลี่โม่ทันที
ในขณะนี้หลี่โม่สะบัดมือด้วยใบหน้าที่เย็นชา
นายน้อยแดนมังกรจะไร้ความสามารถได้อย่างไร
ถึงแม้ว่าจะมีคนเหล่านี้อีกหลายร้อยคน ก็ไม่สามารถเข้าใกล้หลี่โม่ได้ในระยะหนึ่งเมตร!
เดิมทีหลี่โม่ไม่ต้องการเปิดเผยทักษะของเขา แต่ตอนนี้เขาอยากระบายความโกรธ!
กระจอกอย่างนี้ยังจะกล้ามาตัดขาเขาอีกเหรอ?
หลี่โม่ไม่พูดมาก จากนั้นก็รีบวิ่งพุ่งเข้าไปหาจ้าวหู่ ยกเท้าใหญ่ขึ้น และกระทืบหน้าท้องส่วนล่างของจ้าวหู่อย่างดุเดือด จากนั้นยกกำปั้นขึ้นเสยคางของจ้าวหู่!
ผลัวะ!
ฟันบินกระเด็นออกมา และจ้าวหู่ก็พ่นเลือดออกมา
“ไอ้เด็กเวรนี่! แกกล้าอัดฉัน แกมันรนหาที่ตายแล้ว!”
ในขณะนี้ จ้าวหู่มองหลี่โม่ด้วยความหวาดหวั่นและพูดอย่างโกรธเคืองว่า “พี่ชายของฉันคือจ้าวหลง เป็นผู้จัดการการ์ดของคลับมูนเบย์! แล้วก็เป็นผู้จัดการการ์ดมากกว่าสิบแห่งในถนนสายนี้!"
ผลัวะ!
หลี่โม่ตรงขึ้นไปเตะอีกครั้ง เตะเอวและท้องของเขาอย่างดุเดือด จ้าวหู่กรีดร้อง ก้มลงหดตัวเหมือนกุ้ง ใบหน้าแดงคล้ำ
ลูกเตะนี้ ทำให้ไตครึ่งหนึ่งของจ้าวหู่เกือบจะระเบิด!
“ฉันไม่สนว่าพี่ชายแกใหญ่มาจากไหน ฉันจะถามแกอีกครั้งว่า ใครเป็นคนสั่งพวกแกมา?”
หลี่โม่ถามด้วยใบหน้ามืดมน จับผมของจ้าวหู่แล้วถาม
ปากของจ้าวหู่ชา แล้วหัวเราะพร้อมกับเลือดที่เต็มปากและพูดว่า “หึหึ ไปถามแม่แกสิ! แกจบแน่! เดี๋ยวพี่ชายฉันจะมาถึงที่นี่แล้ว!"
เพียะ!
หลี่โม่ตบเขาอย่างรุนแรง จนเขาได้ยินเสียงวิ้ง ๆ ในหัว
“ใครเป็นคนสั่ง!?”
หลี่โม่ถามอีกครั้งด้วยแววตาอาฆาต
จ้าวหู่ยังปากแข็ง เขายังคงเงยหน้าขึ้นและยิ้มอย่างสังเวชว่า "แกตายแน่! ฉันรู้ว่าแกมีภรรยาแล้ว ฉันจะหาคนไปปล้ำภรรยาของแก!"
ผลัวะ!
ใบหน้าของหลี่โม่นิ่งลง และเขาก็ชกลงที่หน้าจ้าวหู่
"หยุด!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...