คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 195

กู้ชิงหลินไม่คิดว่า จะได้เห็นหลี่โม่ที่ร่างกายปกติ และไม่ได้รับบาดเจ็บ

หรือว่า เมื่อสักครู่เขาไม่ถูกจัดการหรือ?

ช่างน่าแปลกใจจริง ๆ

หลี่โม่ขมวดคิ้ว ไม่สนใจกู้ชิงหลิน เขาหันหลังแล้วเดินตรงไปด้านหน้า

สิ่งนี้ทำให้กู้ชิงหลินรู้สึกโมโห ในตระกูลกู้ เธอเปรียบเสมือนไข่ในหิน แล้วก็เป็นสาวงามที่มีชื่อเสียงของเมืองฮั่นด้วย

ไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็ตามเมื่อเห็นเธอ สายตาทั้งคู่ก็จะจับจ้องมาที่ตัวเธอ แล้วก็ต้องตกอยู่ในภวังค์ไม่ใช่หรือ?

พูดตรง ๆ ก็คือ ขอแค่กู้ชิงหลินต้องการ ก็จะมีลูกชายของเศรษฐีมากมาย เดินตามหลังของเธอ แสดงความรักและหลงใหลในตัวเธอ!

แต่ว่า หลี่โม่ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเขยตระกูลกู้ที่ไร้ประโยชน์คนนี้ ตอนนี้กล้าที่จะเพิกเฉยต่อเธอ!

เพียะ!

กู้ชิงหลินรีบเดินตรงเข้าไป ใช้มือดึงเสื้อของหลี่โม่ จากนั้นใช้ฝ่ามือฟาดไปที่ใบหน้าของหลี่โม่เต็มแรง

เพราะอารมณ์โกรธ เธอจึงชี้ไปที่ใบหน้าของหลี่โม่อย่างเย่อหยิ่งและไร้มารยาท แล้วตะโกนด่าว่า “หลี่โม่ นายคิดว่าตัวเองเป็นใคร นายมันเป็นแค่สุนัขรับใช้ของตระกูลกู้ เป็นแค่เศษขยะ กล้าเพิกเฉยต่อฉันงั้นเหรอ? รู้ไว้เถอะ แค่ฉันพูดประโยคเดียว นายจะกลายเป็นศัตรูของผู้ชายทุกคนในเมืองฮั่น!”

กู้ชิงหลินยิ่งพูดก็ยิ่งทำให้ตนเองโมโหมากยิ่งขึ้น!

เธอมองไปที่หลี่โม่ ด้วยแววตาที่โกรธเคือง!

เป็นแค่ขยะไร้ค่า ยังกล้าหยิ่งผยองอีก?

หลี่โม่ถูกกู้ชิงหลินตบอย่างกะทันหัน ทำให้เขารู้สึกมึนงง จากนั้นเขาก็เตือนกู้ชิงหลินด้วยใบหน้าที่เย็นชาว่า “กู้ชิงหลิน ฉันไม่ได้ยั่วโมโหเธอ ตบในครั้งนี้ฝากเอาไว้ก่อน ฉันขอเตือนเธอนะ อย่ายั่วโมโหฉันอีก!”

พูดจบ หลี่โม่หันหลังจะเดินจากไป

ตอนนี้ กู้ชิงหลินรู้สึกเสียหน้า!

“เจ้าหลี่โม่ ตอนนี้นายกล้าว่าฉันแล้วอย่างนั้นเหรอ?”

กู้ชิงหลิงตะโกนเสียงดังทันที

เพื่อนสนิทที่อยู่ข้าง ๆ ของกู้ชิงหลิน ชี้ไปที่หลี่โม่ แล้วพูดจีบปากจีบคอว่า

“ไอ้บ้านี่! นายเป็นแค่คนไร้ประโยชน์ ยังกล้าพูดแบบนี้กับพี่ชิงหลินอีก?”

“พี่ชิงหลิน หมอนี่ชักจะเสียสติไปแล้ว! ก็แค่คนไร้ประโยชน์ของตระกูลกู้ที่พี่พูดถึงไม่ใช่หรือ?”

“ยังไม่รีบก้มหัวขอโทษพี่ชิงหลินอีกไม่อย่างนั้น! นายจะได้เห็นดีแน่!”

คิ้วของหลี่โมขมวดลึกขึ้นไปเรื่อย ๆ โดยเฉพาะเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้หญิงที่แต่งตัวสวยงามกลุ่มนี้ ซึ่งมีรูปร่างหน้าตาสะสวย แต่กลับมีจิตใจที่มืดมน เขาไม่เคยสนใจผู้หญิงประเภทนี้เลย

“เทพธิดาชิงหลิน บังเอิญจัง คุณก็อยู่ที่นี่ด้วย”