คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 205

แก้มของกู้ชิงหลินพลันแดงขึ้น เธอจ้องไปที่เจียงหยางและตะโกนว่า “เจียงหยาง นี่คุณกล้าตบฉันเหรอ?”

ตอนนี้เจียงหยางแทบจะบ้าไปแล้ว และดุว่า “ฉันจะตบเธอ! เพราะเธอเป็นคนปลุกปั่น”

พูดไป ดวงตาของกู้ชิงหลินก็หลั่งน้ำตาออกมา นั่นเรียกว่าเป็นคนงดงามอ่อนหวาน

หลี่โม่เฝ้าดูการแสดงของกู้ชิงหลินอย่างเงียบ ๆ และในใจเขาปรากฏคำนี้ขึ้นมา สวยแต่รูป จูบไม่หอม

ทักษะฝีมือของกู้ชิงหลินนั้นเหมาะกับประโยคนั้นจริง ๆ แม้ว่าเธอจะสวยราวกับดอกไม้ แต่หัวใจของเธอเหมือนพิษ

เมื่อเห็นหลี่โม่ที่สวมหน้ากากไม่ได้แสดงอาการอะไร ในใจกู้ชิงหลินรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย ในใจคิดว่า ตนได้แสดงพลังอันยิ่งใหญ่ไป และทักษะการแสดงของเธอก็สามารถชนะรางวัลออสการ์ได้ แต่ทำไมถึงยังไม่สามารถทำให้มหาเศรษฐีคนนี้ใจเต้นได้เสียที

หากนี้เปลี่ยนเป็นคนรวยคนอื่น เกรงว่า 90% จะรีบพุ่งเข้าไปปลอบกู้ชิงหลินแล้ว จากนั้นกู้ชิงหลินก็จะเสแสร้งแกล้งทำ ก็สามารถทำให้คนรวยครึ่งหนึ่งพาเธอขึ้นเตียงได้แล้ว

น่าเสียดายที่ไม่เป็นไปตามแผนที่กู้ชิงหลินคิดไว้ ในใจกู้ชิงหลินเต็มไปด้วยความผิดหวัง และแม้แต่กู้ชิงหลินก็สงสัยว่า เธอยังสวยไม่พออย่างนั้นเหรอ?

อย่างไรก็ตาม กู้ชิงหลินจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด ได้ยืนอยู่ข้างมหาเศรษฐีลึกลับคนนี้ที่ทำให้นักธุรกิจยักษ์ใหญ่ในท้องถิ่นถึงกับต้องประจบสอพลอ เป็นเป้าหมายสูงสุดของกู้ชิงหลิน!

หากคุณต้องการใช้ชีวิตเป็นคนใหญ่คนโตในอนาคต จะพลาดโอกาสครั้งนี้ไม่ได้

เธอกัดริมฝีปากล่างเบา ๆ น้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตากู้สวย กู้ชิงหลินพูดอย่างเศร้า ๆ ว่า “นายน้อย คุณไม่เชื่อที่ฉันพูดเหรอ? ถ้าหากว่าคุณไม่เชื่อฉัน ฉัน… ฉันก็ ก็ยอมตาย!"

กลุ่มเซเลปร่ำรวยไม่กี่คนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ต่างดูใจสั่น ในใจพวกเขารู้สึกอยากจะปกป้องขึ้นมา แล้วเก็บเรื่องโศกนาฏกรรมของเจียงหยางไว้ท้ายสุด ต่างพากันพูดเอาใจกู้ชิงหลิน

“ชิงหลิน คุณอย่าทำอะไรแบบนั้นสิ ผมเป็นพยานความบริสุทธิ์ของชิงหลินได้ เจียงหยางเอาแต่รังควานชิงหลินมาโดยตลอด เรื่องปะทะกับนายน้อยเมื่อกี้นั้น เป็นความคิดของเจียงหยางเอง”

“ผมก็เป็นพยานด้วย เจียงหยางบอกเราด้วยว่า เขาสามารถพาชิงหลินขึ้นเตียงได้ภายในหนึ่งเดือน ช่วงนี้เขาถึงได้หน้าด้านเอาแต่รังควานข่มเหงชิงหลิน”

“ชิงหลินที่สวยละมุนดั่งหยกมาลีแบบนี้ นายน้อย คุณต้องเชื่อเธอนะครับ อย่าทำให้ชิงหลินต้องรู้สึกแย่เลย”

เมื่อได้ยินบรรดาเซเลปเศรษฐีที่อยู่ข้าง ๆ ยื่นมือช่วยเหมือนพระเจ้า กู้ชิงหลินก็แอบยิ้มอย่างมีเลศนัย แล้วมองไปที่หลี่โม่ด้วยใบหน้าเศร้า ๆ ของเธอ

“หึหึ”

ภายใต้หน้ากาก หลี่โม่หัวเราะขึ้นอย่างเฉยเมย แล้วเดินตรงไปยังบิลเลียนท์ฮอลล์

ทุกคนต่างถอยออกไปทีละคน หลีกทางให้เข้าไปยังบิลเลียนท์ฮอลล์ แล้วมองดูหลี่โม่ที่สวมหน้ากากและคนอื่น ๆ เดินเข้าไปในนั้น

กู้ชิงหลินมองไปที่เงาของชายหนุ่มหล่อเหลาที่สวมหน้ากากอย่างโง่เขลา และคิดไม่ออกว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร

แค่หึหึก็จบแล้วเหรอ?

หรือว่าคุณหนูอย่างเธอ เห็นแล้วยังไม่รัก? ไม่สามารถกระตุ้นความรู้สึกอยากปกป้องจากผู้ชายคนนี้ได้เลยเหรอ?

แม้ว่ากู้ชิงหลินคิดจนหัวระเบิด แต่เธอก็คิดความหมายของเสียงหัวเราะหึหึนั้นไม่ออก

ลูบคลำเครื่องเงินอย่างแรง และทำให้เกิดเสียงดังเอี๊ยด

กู้ชิงหลินกัดฟันกรอด พลันกระทืบเท้าของเธออย่างแรง และพูดด้วยเสียงต่ำว่า “คอยดูเถอะ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าแมวไม่กินคาว!”

ประธานหวงและคนอื่น ๆ งงงวยพอ ๆ กัน ไม่รู้ว่าหลี่โม่วางแผน หรือตั้งใจจะทำอะไร

ความหมายของเสียงหัวเราะนี้ช่างแสนจะกว้างไกล คิดอย่างไรก็คิดไม่ออก

“เหล่าจาง ผมควรจัดการลูกชายยังไงดี? นายน้อยหมายถึงอะไรกันแน่?”

เจียงเฉิงคว้าประธานจางที่อยู่คนท้ายสุดไว้ และขอความช่วยเหลือจากประธานจางให้ช่วยคิด