“ยังพูดถึงลูกชายของคุณอีก คุณเพิ่งพูดว่าไล่เจียงหยางออกจากบ้านแล้วไม่ให้เหรอ เมื่อกี้พูดยังไง ตอนนี้ก็ทำอย่างนั้น อย่าพูดอย่างทำอย่าง ไม่อย่างนั้น… อะแฮ่ม ผมคิดว่านายน้อยแห่งแดนมังกรผู้นี้โหดเหี้ยมใช้ได้เลยนะ”
ประธานจางยิ้มอย่างเย็นชา
เจียงเฉิงพยักหน้าอย่างรวดเร็ว เหลือบมองไปที่เจียงหยางซึ่งนอนสลบอยู่บนพื้น จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วส่งข้อความหาครอบครัวของเขาเพื่อขอให้จัดการกับการไล่เจียงหยาง
ไม่เพียงแต่จะไล่เจียงหยางออกจากตระกูลเจียงเท่านั้น แต่จะส่งเจียงหยางไปยังสถานที่ห่างไกลอีกด้วย จะให้เจียงหยางมาขวางตานายน้อยไม่ได้
ในบิลเลียนท์ฮอลล์ ประธานหวงวิ่งเหยาะ ๆ ไปหาหลี่โม่ และช่วยหลี่โม่ลากเก้าอี้ที่นั่งหลักอย่างหน้าระรื่น
“นายน้อย เชิญนั่งครับ”
ใบหน้าประธานหวงเต็มไปด้วยรอยยิ้ม และมีอัธยาศัยดี
"อืม ขอบคุณครับ"
หลี่โม่นั่งลงพร้อมกล่าว
ในใจประธานหวงเต็มไปด้วยความสุขเปี่ยมล้น “นายน้อยเชิญพักผ่อนสักครู่ เหล่าจาง พวกคุณดูแลนายน้อยดี ๆ”
ประธานหวงขยิบตาให้ประธานจาง จากนั้นเขาก็จัดเสื้อผ้าเรียบร้อย แล้วเดินออกจากห้องโถง
เหล่าคนดัง และเศรษฐีที่อยู่นอกห้องโถงต่างลังเลเล็กน้อยในขณะนี้ มองไปที่บิลเลียนท์ฮอลล์ อยากจะเข้าไปเหลือเกิน แต่เมื่อมองไปที่เจียงหยางที่ทรุดตัวลงกับพื้น ก็รู้สึกว่าบิลเลียนท์ฮอลล์กลายเป็นสถานที่น่าหวาดหวั่นยิ่ง
“เราจะทำอย่างไรดี เข้าไปหรือไม่เข้าไปดี นายน้อยคนเมื่อกี้เก่งกาจเกินไปแล้ว เขาสามารถตัดสินชีวิตคนได้ในพริบตา เจียงหยางนั่นตาบอดจริง ๆ ถึงกับกล้าไปยั่วยุนายน้อยคนนั้น”
“เขาแค่อยากรังแกคนที่อ่อนแอกว่าไม่ใช่เหรอ อยากอวดอำนาจนักไม่ใช่หรือไง แต่นั่นก็เพราะนารีเป็นเหตุ ถ้าไม่ใช่เพราะอยากจะทำเท่ต่อหน้ากู้ชิงหลิน เจียงหยางก็จะไม่ลงเอยแบบนี้หรอก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...