เมื่อมองไปที่สายตาของกู้ชิงหลิน mujเอาแต่มองไปที่มหาเศรษฐีลึกลับซึ่งนั่งอยู่ที่นั่งหลัก หลายคนที่เชิญกู้ชิงหลินต่างก็รู้ตัวและถอยกลับ
กู้ชิงหลินกำลังสังเกตหลี่โม่ที่สวมหน้ากาก และเมื่อเธอเห็นคนดังหลายคนที่ไปเชิญเขาต่างก็กินแห้วกลับมา กู้ชิงหลินก็รู้สึกกดดันมาก
“หรือว่าเขาไม่สนใจผู้หญิง? ฉันแทบจะไม่อยากเชื่อ”
เมื่อเห็นว่างานเลี้ยงอาหารค่ำใกล้จะสิ้นสุดแล้ว กู้ชิงหลินก็ลุกขึ้นและเดินไปหาหลี่โม่ เธอตัดสินใจลองดูสักตั้ง คงน่าเสียดายที่พลาดโอกาสนี้ไป
เข้าไปยืนอยู่ข้าง ๆ หลี่โม่ที่สวมหน้ากาก กู้ชิงหลินส่ายร่างกายที่มีเสน่ห์นี้เบา ๆ หวงฝูชิ่งและคนอื่น ๆ ต่างก็รู้สึกเลือดร้อนพลุ่งพล่านเล็กน้อย
“นายน้อย ฉันอยากชวนคุณไปเต้นรำด้วยกัน”
กู้ชิงหลินพูดอย่างนุ่มนวล น้ำเสียงหวานคูณสาม
หลี่โม่ไม่เคยเห็นกู้ชิงหลินเป็นแบบนี้มาก่อน และยิ่งไม่เคยได้ยินเสียงที่นุ่มนวลของกู้ชิงหลิน ในอดีตกู้ชิงหลินดูเหมือนผู้หญิงที่ชั่วร้ายต่อหน้าหลี่โม่
เขามองไปที่กู้ชิงหลินด้วยสายตาที่ขี้เล่น หลี่โม่ก็พูดอย่างสนุกสนานว่า “เธอคิดว่า เธอคู่ควรไหม...”
กู้ชิงหลินตกตะลึงชั่วครู่ รู้สึกอับอายขายหน้าในใจ!
ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีใครบอกว่าตัวเองไม่คู่ควร ความสวยธรรมชาติของตัวเองนั้น มีส่วนไหนที่ไม่คู่ควรกัน?
แม้แต่ราชาแห่งสวรรค์ก็คู่ควร!
“ฉันคิดว่าฉันคู่ควร!”
กู้ชิงหลินพูดอย่างเด็ดขาด พูดจบเธอก็เม้มริมฝีปากแน่น และมองตรงไปที่อีกฝ่ายหนึ่ง
ในดวงตาของกู้ชิงหลินปรากฏหน้ากากสีขาวโพลน หน้ากากสีขาวค่อย ๆ เบลอและมองเห็นเพียงดวงตาที่อยู่ใต้หน้ากากเท่านั้น กู้ชิงหลินรู้สึกได้ว่าแววตาของอีกฝ่ายกำลังยิ้มและหัวเราะเยาะเย้ย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...