หวงต้าเผิงเหลือบมองไปที่กู้ชิงหลิน ในใจคิดว่าเขาควรพูดความจริงในเวลานี้ อย่างไรก็ตามกู้ชิงหลินก็ไม่เคยเห็นหัวตนซึ่งเป็นสมาชิกของตระก^ลหวงอยู่ในสายตา
“คุณกู้ชิงหลินเป็นที่รู้สักกันดีใยแวดวงสังคม เท่าที่ผมทราบ เธอเคยออกเดตกับเศรษฐีเจ็ดแปดคน ผมไม่รู้อะไรมากไปกว่านี้ เธอและเพื่อนสนิทของเธอพึ่งพาความงามเพื่อให้เศรษฐีเลี้ยงดูตัวเอง”
คำพูดของหวงต้าเผิงราวกับสายฟ้าที่ระเบิดในใจของกู้ชิงหลิน ในตอนนี้กู้ชิงหลินรู้สึกเหมือนกับโดนจับแก้ผ้าไปประจานต่อหน้าผู้คน
‘แนะนำคนอื่นแบบนี้ได้ด้วยเหรอ?’
‘แกกำลังแนะนำชีวิตของฉันเหรอ?’
‘แกควรบอกว่าฉันโดดเด่น และมีเสน่ห์แค่ไหนสิ!’
กู้ชิงหลินตัวสั่นด้วยความโกรธ และน้ำตาแห่งความอับอายก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเธอ โตมาขนาดนี้แล้วนี่เป็นครั้งแรกที่เธอต้องเผชิญกับจุดจบ
“หวงต้าเผิง! นายเกลียดฉัน! เพราะฉันเคยปฏิเสธนาย นายก็เลยแก้แค้นฉัน นายกำลังใส่ร้ายฉัน!”
กู้ชิงหลินนิ้วชี้ไปที่หวงต้าเผิง พยายามปกป้องชื่อเสียงของตัวเอง
“ชู่ว!”
หวงต้าเผิงพูดอย่างดูถูกว่า “เธอแทบจะไม่ต่างอะไรกับจักรยานสาธารณะด้วยซ้ำ นี่เธอคิดว่าตัวเองเป็นนางฟ้านางธิดาจริง ๆ เหรอ? อย่างเธอยังคิดอยากจะสานสัมพันธ์กับนายน้อยอีกเหรอ? กระต่ายหมายจันทร์จริง ๆ ”
กู้ชิงหลินกระทืบเท้าด้วยความโกรธ มองไปยังหลี่โม่ที่สวมหน้ากากด้วยดวงตาที่ไม่ได้รับความเป็นธรรม เธอพูดพร้อมปาดน้ำตาว่า “นายน้อยคะ ที่คุณได้ยินจากเขา เขากำลังดูถูกชื่อเสียงของฉัน ฉันไม่ได้เป็นผู้หญิงแบบที่เขาพูดนะคะ”
“หึหึ”
หลี่โม่หัวเราะเยาะเย้ยขึ้นมา หลี่โม่รู้จักกู้ชิงหลินดีกว่าใคร ๆ คำพูดนี้ของหวงต้าเผิง ถือว่าไม่ได้พูดอะไรผิด
“ผู้หญิงโสโครก ปลอมเปลือก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...