คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 230

กู้ซิ่งเหว่ยอดไม่ได้ที่จะพูดออกมาเบา ๆ “ดูสิ นี่คือความแตกต่างสินะ คนบางคนเก็บได้ของล้ำค่ามาจะมีประโยชน์อะไร ในช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานเช่นนี้ ก็ยังคงขี้ขลาดตาขาว ไม่กล้าส่งเสียงแม้แต่น้อย”

“ช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานทำให้มองเห็นใจคน คนบางคนนี่นะ พอถึงช่วงเวลาสำคัญก็ตัดช่องน้อยแต่พอตัว ผู้ชายเช่นนั้นพึ่งพาไม่ได้เลยสักนิด เลือกผู้ชายมาเป็นสามีจะต้องหัดมองให้ทะลุปรุโปร่ง” กู้ชิงหลินพูดด้วยท่าทีคลุมเครือ

เมื่อมีคำพูดของฮั๋วเจี้ยนเฟิงเป็นประกัน คนเหล่านี้ก็เริ่มลำพองขึ้นมาอีกครั้ง คิดว่าฮั๋วเจี้ยนเฟิงจะสามารถจัดการเรื่องทั้งหมดได้ภายในเวลาไม่กี่นาที

หวังฟางมองไปที่ฮั๋วเจี้ยนเฟิงอย่างมีความสุข รู้สึกว่ายังคงเป็นฮั๋วเจี้ยนเฟิงที่สามารถทำให้ตนเองมีหน้ามีตาได้ เมื่อเทียบกับหลี่โม่ที่มัวแต่นั่งเงียบไม่พูดจาตรงหน้าแล้ว ถือว่าดีกว่าร้อยเท่าพันเท่า อย่างไรเสียจะต้องเปลี่ยนลูกเขยให้ได้!

ฮั๋วเจี้ยนเฟิงรู้สึกลำพองใจอย่างมาก ยิ่งคนตระกูลกู้ดูถูกหลี่โม่ ฮั๋วเจี้ยนเฟิงก็ยิ่งรู้สึกสบายใจ

ลุกขึ้นยืนจัดเสื้อผ้าเล็กน้อย จากนั้นฮั๋วเจี้ยนเฟิงก็เดินไปที่ประตูห้อง ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม “คุณลุงหวง ผมคือเจี้ยนเฟิง คุณพ่อของผมคือฮั๋วเทียนเฉิง เมื่อก่อนผมเคยติดตามคุณพ่อไปเยี่ยมคุณลุง”

“หืม?”

หวงเหวินจิ่นครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วยิ้มออกมาอย่างไม่เต็มใจนัก และพูดว่า “เป็นนายนี่เอง รู้อย่างนี้แล้ว นายยังไม่รีบยกห้องVIP นี้ให้อีก”

ฮั๋วเจี้ยนเฟิงชะงักไปครู่หนึ่ง ไม่คิดว่าแม้แต่อ้างชื่อพ่อของตัวเองออกไปแล้ว หวงเหวินจิ่นคนนี้ยังไม่ยอมไว้หน้ากันขนาดนี้

กู้ชิงหลิน กู้ซิ่งเหว่ยและคนอื่น ๆ เวลานี้มีต่างบันดาลโทสะขึ้นมาเล็กน้อย

เมื่อครู่ถูกหยกมังกรของหลี่โม่ตบหน้าไปแล้ว ไฟโทสะในใจของพวกเขายังคงครุกรุ่นอยู่ และยังไม่ได้ระบายออกไป อีกทั้ง เมื่อครู่มีคำพูดของฮั๋วเจี้ยนเฟิงเป็นประกัน แต่ตอนนี้กลับเจอเศรษฐีใหม่ที่น่าสงสัยคนนี้หักหน้าเสียอีก จึงปล่อยไฟโทสะใส่หวงเหวินจิ่นที่ยืนอยู่หน้าประตูทันที

“คนแซ่หวง คุณพอได้หรือยัง พี่เจี้ยนเฟิงพูดกับคุณอย่างนอบน้อม นั่นเพราะเห็นแก่หน้าคุณ คุณอย่าเห็นว่าคนอื่นไว้หน้าแล้ว จะหักหน้ากันแบบนี้สิ”