คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 229

น้ำเสียงที่ไม่เป็นมิตรดังขึ้นมา ดึงดูดความสนใจของทุกคนให้หันไปมอง

ฮั๋วเจี้ยนเฟิงกำลังสั่งอาหารอย่างสบายใจ รู้สึกว่าเพิ่งจะกู้หน้ากลับมาได้เล็กน้อย จู่ ๆ ก็ถูกเสียงที่ฟังดูไม่เป็นมิตร ดังขึ้นมาทำลายบรรยากาศ

“นี่คือห้องส่วนตัวที่ฉันจองไว้ นายมีสิทธิ์อะไรจะมาเอาไป พวกเราไม่เปลี่ยน”

ฮั๋วเจี้ยนเฟิงที่กำลังมองรายการอาหาร ไม่แม้แต่จะเงยขึ้นมา และพูดตอบน้ำเสียงแข็งกร้าว

ถึงแม้ว่าฮั๋วเจี้ยนเฟิงยังไม่ได้อยู่ในระดับที่เพียงพอจะหยิ่งผยองในเมืองฮั่นได้ แต่ฮั๋วเจี้ยนเฟิงคิดว่า หากอาศัยเส้นสายของตนเอง ก็ไม่ต้องเกรงกลัวใคร

อย่างไรก็ตาม นอกจากคนใหญ่คนโตที่สูงส่งเหล่านั้นแล้ว คนที่ประสบความสำเร็จทั่ว ๆ ไป ในสายตาของฮั๋วเจี้ยนเฟิงแล้ว ล้วนเป็นเพียงแค่ลิ่วล้อเท่านั้น

ด้านนอกประตู ชายวัยกลางคนที่แต่งกายด้วยชุดสูทรองเท้าหนัง ผมถูกหวีจนเป็นระเบียบอย่างพิถีพิถัน สวมแว่นกรอบทอง มีใบหน้าเอิบอิ่ม รอยยิ้มดูราวกับพระสังกัจจายน์ค่อย ๆ หุบลง

ใบหน้าอวบอิ่มของชายวัยกลางคนเงยขึ้นสูง มองฮั๋วเจี้ยนเฟิงอย่างเหยียดหยาม และเอ่ยขึ้น “ผลที่จะตามมาของการไม่หลีกทางให้ นายไม่มีทางรับไหวแน่นอน”

ฮั๋วเจี้ยนเฟิงยังคงไม่เงยหน้า

ในเวลานี้ สิ่งที่ฮั๋วเจี้ยนเฟิงต้องการก็คือ การวางมาดที่แม้จะมีภูเขาไท่ซานมาถล่มลงตรงหน้า ก็จะไม่มีทางเปลี่ยนสีหน้าเด็ดขาด อย่างน้อยที่สุดจะยอมสูญเสียความน่าเกรงขามไปไม่ได้

กู้ซิ่งเหว่ยมองท่าทางของฮั๋วเจี้ยนเฟิง ในใจแอบสนับสนุนฮั๋วเจี้ยนเฟิง จากนั้นจึงเอ่ยขึ้นมาเบา ๆ ว่า “คนคนนี้เป็นใครกัน จู่ ๆ ก็มาเล่นลูกไม้สกปรกในเวลานี้ ไม่รู้จักดูตาม้าตาเรือเลยหรือยังไง”

“ใบหน้าดูไม่ค่อยคุ้นเคย คาดว่าคงเป็นคนบ้านนอกที่ไหนโผล่มา คนใหญ่คนโตจริง ๆ ไม่มีทางพูดจาแบบนี้หรอก ข่มขู่คนเช่นนี้ ล้วนเป็นประเภทพวกเศรษฐีใหม่ทั้งนั้น”

“พวกเศรษฐีใหม่เหล่านั้นล้วนเป็นคนป่าเถื่อน ได้ยินมาว่า เพื่อแย่งห้องVIP มักจะใช้วิธีลงไม้ลงมือแบบนี้บ่อย ๆ ”