“คุณระวังตัวด้วย ถ้าพวกเขาคิดจะลงไม้ลงมือ พวกเราก็รีบวิ่งกันเถอะ”
กู้หยุนหลานเตือน
“ถ้าพวกเขาลงไม้ลงมือจริง ๆ คุณรีบวิ่งไปก่อนนะ ผมจะระวังหลังให้เอง”
หลี่โม่หันมาหัวเราะ
กู้หยุนหลานรู้สึกอบอุ่นใจ ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกว่าในที่สุดหลี่โม่ก็ไม่ได้ไร้ประโยชน์ขนาดนั้น อย่างน้อยช่วงเวลาสำคัญเขายังเป็นลูกผู้ชายพอ
พี่หู่เหลือบมองหลี่โม่ และพูดข่มขู่ “น้องชาย ฉันจะให้เวลาแกสิบวินาทีเพื่อให้แกรีบไสหัวออกไปจากที่นี่ ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าพวกเราไม่เกรงใจนะ”
“พวกนายเป็นใคร ทำไมถึงมาขวางประตูที่นี่”
กู้หยุนหลานที่ยืนอยู่ด้านหลังหลี่โม่ได้ถามขึ้น
“ผมเป็นพี่ใหญ่ของถิ่นนี้ โรงงานของคุณไม่ได้จ่ายคุ้มครองให้ผม แน่นอนว่าผมต้องพาบรรดาลูกน้องของผมมาเรียกเก็บเงินอยู่แล้ว แต่ถ้าคุณยอมมานอนกับพวกเรา ก็พอที่จะละเว้นค่าคุ้มครองทั้งหมดได้ พวกเราว่าใช่ไหม? ”
พี่หู่หัวเราะ
“พี่หู่พูดถูก ขอแค่คนสวยไปกับเรา ค่าคุ้มครองทั้งหมดเป็นอันละเว้น”
“อย่าว่าแต่ละเว้นค่าคุ้มครองเลย เรายังสามารถให้คนสวยกินดีอยู่ดี และใช้ชีวิตที่สุขสบายเหนือคนอื่นได้”
พวกของพี่หู่ต่างเลือดร้อน ตอนนี้พวกเขาคิดที่จะดึงกู้หยุนหลานออกไปเพื่อเสวยสุข
“เจ้าพวกสารเลว!”
กู้หยุนหลานก่นด่าด้วยความโกรธ “อย่ามาพูดจาคำหยาบคายที่นี่นะ ถ้าพวกแกยังไม่ออกไปอีก ฉันจะโทรไปเรียกผู้เกี่ยวข้องมาเดี๋ยวนี้”
“โอ้ ผมกลัวจริง ๆ คนสวย คุณคิดว่าพวกเขาจะจับพี่หู่ได้อย่างนั้นหรือ? ในเมื่อผมกล้าเข้ามา นั่นก็หมายความว่าผมไม่กลัว”
พูดจบ พี่หู่ก็จ้องไปที่หลี่โม่ และรู้สึกว่าหลี่โม่นั้นช่างขวางหูขวางตา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...