อย่างไรเสียก็ได้ค้นพบประกายในตัวหลี่โม่แล้ว ถึงแม้จะเป็นเพียงประกายเล็กน้อย แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้กู้หยุนหลานรู้สึกประหลาดใจได้
ท้ายที่สุดแล้วหลี่โม่ไม่ได้เป็นคนไร้ประโยชน์อีกต่อไป อีกทั้งเขากล้าที่จะต่อสู้กับคนอื่นเพื่อปกป้องเธอ เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ก็รู้สึกชื่นใจ
หลี่โม่และกู้หยุนหลานเดินไปที่บริเวณโรงงาน ในห้องรักษาความปลอดภัยที่อยู่ไม่ไกลนัก เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง
“ทำไมเจ้าคนไร้ค่านี่ถึงได้ร้ายกาจขนาดนี้ เอาชนะพวกกระจอกอย่างพี่หู่ได้ไม่ก็ไม่แปลก แต่นี่ถึงขั้นเอาชนะคนที่แขงแกร่งอย่างเหล่าหวางได้”
“ถ้าเป็นแค่คนไร้ค่าจริง ๆ กู้หยุนหลานจะเห็นเขาอยู่ในสายตาหรือ? คงเป็นเพราะปกติเขาไม่ค่อยเปิดเผยตัวตนออกมาแน่นอน รีบโทรแจ้งหัวหน้างานเดี๋ยวนี้”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยโทรหากู้เผิงเฟย และแจ้งให้เขาทราบสถานการณ์ตอนนี้ ทันใดนั้นกู้เผิงเฟยก็รู้สึกเกิดจนใบหน้าบูดบึ้ง
“เจ้าพวกไร้ประโยชน์ เก่งแต่ปากทั้งนั้น ไหนบอกว่าเป็นหมัดเหล็กขาเหล็กที่ไร้คู่ต่อสู้ไม่มีวันแพ้ไง เวลามีปัญหาต้องหายังต้องให้ฉันไปจัดการอยู่ดี!”
กู้เผิงเฟยวางสายโทรศัพท์ และยืนอยู่ตรงประตูใหญ่หน้าห้องเครื่องด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม ราวกับว่าเขากลายเป็นเทพที่คอยเฝ้าประตูห้องเครื่องไปเสียแล้ว
หัวหน้าห้องเครื่องของโรงงานวัตถุดิบกล่าวด้วยความกังวล “หัวหน้างานครับ พวกเราทำเช่นนี้ดูจะไม่เหมาะเท่าไหร่นะครับ หากประธานกู้เอาเรื่องขึ้นมาจริง ๆ”
“เอาเรื่องบ้าอะไร ถ้าพวกนายช่วยฉันจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย รับรองว่าทุกคนจะได้เลื่อนตำแหน่งและขึ้นสู่จุดสูงสุดในชีวิตของตัวเองแน่นอน!”
พอเห็นกู้เผิงเฟยท่าทีขึงขังของกู้เผิงเฟย หัวหน้าห้องเครื่องก็ก้มหน้าลงและไม่พูดอะไรอีก
กู้หยุนหลานและหลี่โม่รีบเดินไปที่ประตูห้องเครื่อง และมองกู้เผิงเฟยที่ยืนขวางประตูห้องอยู่ หลี่โม่พูดอย่างเย็นชา “สุนัขที่ดีจะไม่ยืนขวางทาง”
“แกด่าใคร เศษคนไร้ค่าไม่มีสิทธิ์มาพูดเช่นนี้ที่นี่ ประธานกู้ คุณควรดูแลคนไร้ประโยชน์ของคุณให้ดี ๆ หากปล่อยให้พูดจามั่วซั่วแบบนี้จะถูกต่อยปากเอาได้”
กู้เผิงเฟยกล่าวอย่างไร้ปราณี
“กู้เผิงเฟย ฉันไม่รู้ว่าทำไมคุณต้องขวางฉัน แต่ฉันอยากจะบอกคุณว่า การกระทำของคุณตอนนี้มันไม่ถูกต้อง และฉันต้องเข้าไปในห้องเครื่องเพื่อทำการตรวจสอบเดี๋ยวนี้!”
กู้หยุนหลานกล่าวอย่างไม่พอใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...