คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 287

“โอ้โห คิดจะสั่งสอนพวกเราอย่างนั้นหรือ นายคิดว่านายเป็นใคร นายก็เป็นแค่ขยะและราชาแห่งการเกาะผู้หญิงกินของตระกูลกู้ก็เท่านั้น ตลกชะมัดเลย”

“นายก็แค่โชคดีที่ได้ขึ้นเตียงของประธานกู้ ไม่อย่างนั้น นายเองก็ไม่ได้ดีไปกว่าพวกเราสักเท่าไหร่หรอก ยังจะกล้าอวดเบ่งต่อหน้าพวกเราอีก”

“เจ้าคนไร้ค่านี่ก็เพียงแค่อาศัยบารมีของคนอื่นมาอวดเบ่งเท่านั้น คอยเลียแข้งเลียขาเจ้านาย เพื่อให้ได้กระดูกมากขึ้น”

คนงานเหล่านี้ต่างมองที่หลี่โม่ด้วยท่าทีเยาะเย้ย เรื่องความไร้ประโยชน์ของหลี่โม่ ถือเป็นเรื่องซุบซิบนินทาของพนักงานในโรงงานเป็นประจำอยู่แล้ว

กู้หยุนหลานกระทืบเท้าด้วยความโกรธ “ใครกล้าพูดเรื่องไร้สาระอีก ถ้าถูกไล่ออกอย่ามาโทษฉันก็แล้วกัน!”

“แหม ผมกลัวจังเลยครับ ตราบใดที่โรงงานยังกลับมาเริ่มงานต่อไม่ได้ เกรงว่าตำแหน่งของประธานกู้ก็จะไม่มั่นคงอีกต่อไป ยังขู่ว่าจะไล่พวกเราออกอีก น่าขำจริง ๆ ผมว่าสุดท้ายแล้วคนที่ตกงานน่าจะเป็นประธานกู้มากกว่า”

คนของกู้เผิงเฟยเหล่านี้ เป็นเพราะได้ยินข่าวลือบางอย่างมา ตอนนี้จึงกล้าพูดอย่างไม่เกรงใจ

หลี่โม่หรี่ตาลง แต่กลับมีไฟลุกโชนอยู่ในใจของเขา เขาไม่ได้โกรธเพราะโดนดูถูกเหยียบย่ำ แต่เป็นไฟที่ลุกโชนเพราะต้องการปกป้องกู้หยุนหลาน

หลี่โม่ปล่อยหมัดออกไปอย่างรวดเร็ว ตรงเข้าใส่หัวหน้าคนงาน

เมื่อเห็นหลี่โม่ลงมือ หัวหน้าคนงานก็ชักประแจจากด้านหลังของเขาออกมา แล้วทุบลงบนหมัดของหลี่โม่ “ยังจะกล้าลงไม้ลงมืออีกหรือ วันนี้จะขอสั่งสอนคนไร้ค่าอย่างแกสักหน่อย...หึ!”

มือของหลี่โม่คว้าข้อมือของหัวหน้าคนงานได้พอดี เขาล็อกมืออีกฝ่าย และกระชากแขนของหัวหน้าคนงานจนไหล่หลุด

ภายใต้ความเจ็บปวด หัวหน้าคนงานไม่สามารถถือประแจไว้ในมือได้อีกต่อไป ประแจขนาดใหญ่ตกลงที่พื้นพร้อมกับเสียงดังสนั่น

“บัดซบ แกเอาจริงหรือนี่ ไปจัดการมันให้ตายเดี๋ยวนี้!”

คนงานที่เหลือทยอยหยิบอาวุธของตัวเองขึ้นมา เป็นพวกค้อนต่าง ๆ นานา จากนั้นทั้งหมดก็พุ่งเข้าโจมตีหลี่โม่พร้อมกัน

“ระวัง!”

กู้หยุนหลานกรีดร้อง แล้วรีบตะโกนขึ้นว่า “พวกนายหยุดเดี๋ยวนี้นะ ไม่อย่างนั้นฉันจะแจ้งความแล้ว!”