หลี่โม่เกาหัวและยิ้ม คาดเดาไม่ออกเลยว่าสายตาเช่นนั้นหมายถึงอะไร หรือเพราะเธอรังเกียจที่เขาพูดมากเกินไป หรือรู้สึกว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นไม่ถูกต้อง
ทั้งสองเดินอย่างเงียบ ๆ ภายในโรงงานมีชายร่างผอมสูงวัยประมาณสามสิบกว่า สวมใส่ชุดสูท และกำลังเดินนำคนกลุ่มหนึ่งเข้ามา
“คนที่เป็นหัวหน้าคือกู้เผิงเฟย เดี๋ยวคุณไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น เพราะคุณไม่ได้ทำงานในบริษัทของครอบครัวอยู่แล้ว”
หลี่โม่พยักหน้า เพื่อไม่ให้กู้หยุนหลานลำบากใจ ความคับข้องใจของหลี่โม่นั้นไม่ใช่เรื่องสำคัญเลย
“อ้าว หยุนหลานมาแล้วหรือ จู่ ๆ ที่นี่ก็เกิดปัญหาขึ้น ผมส่งคนไปซ่อมแซมแล้ว คุณไม่ต้องกังวลเลย ทำไมจะต้องมาให้เหนื่อยเช่นนี้ด้วย”
กู้เผิงเฟยกล่าวอย่างเคร่งขรึม ด้วยท่าทีที่ต้องการปฏิเสธผู้อื่นไม่ให้เข้ามายุ่งเกี่ยว
“ไม่จำเป็นจะต้องมาดู ช่วงนี้มีออร์เดอร์เข้ามาเป็นจำนวนมาก หากวัตถุดิบผลิตไม่ทัน ก็เป็นไปได้อย่างมากว่าจะส่งของทันตามเวลาที่กำหนด และผลที่ตามมาคงร้ายแรงมาก”
กู้หยุนหลานมองไปที่กู้เผิงเฟยด้วยใบหน้าที่เย็นชา และแสดงท่าทีว่ากำลังทำตามหน้าที่
เมื่อทั้งสองพบกัน ก็เกิดความกระทบกระทั่งกันขึ้นทันที
หลี่โม่ขมวดคิ้ว คิดถึงเรื่องต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ รู้สึกทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันไม่ง่ายอย่างที่เห็น
กู้เผิงเฟยยิ้มและพูดเสียงดัง “พวกเราแบ่งหน้าที่กันดูแล ไม่ก้าวก่ายซึ่งกันและกัน ตอนนี้มีปัญหาเกิดขึ้นกับอุปกรณ์ ถือว่าเป็นเหตุสุดวิสัย ผมจึงบอกได้เพียงว่า กำลังให้คนมาซ่อมอย่างเร่งด่วนแล้ว”
“ฉันจะไปดูก่อน ถ้าคนของคุณไม่สามารถซ่อมได้ ฉันจะติดต่อให้คนอื่นเข้ามาซ่อมแซม อย่างไรเสียต้องรีบซ่อมแซมให้แล้วเสร็จโดยเร็วที่สุด”
กู้หยุนหลานไม่มีทีท่าจะยอมแพ้เลย
สีหน้าของกู้เผิงเฟยเปลี่ยนไปเล็กน้อย และคิดในใจว่าจะกลับไปเริ่มงานใหม่เร็วขนาดนั้นได้อย่างไง การหยุดงานในครั้งนี้ ก็เพื่อเล่นงานคุณโดยเฉพาะ จึงจำเป็นต้องถ่วงเวลาให้นานที่สุด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...