แต่คิดอย่างไรก็คิดไม่ออก หากนายน้อยต้องการฝากงานให้คนอื่น เพียงต่อสายโทรศัพท์หาเขาโดยตรงก็พอแล้ว
ทำไมถึงไม่มาหาเขาเป็นการส่วนตัว?
แต่ทำไมไปที่ฝ่ายบุคคล?
ความคิดมากมายหลั่งไหลเข้ามาในสมองของเจียงเฉิง แต่เจียงเฉิงกลับเดาเหตุผลการมาของหลี่โม่ในครั้งนี้ไม่ออกจริง ๆ
“ผมเข้าใจแล้ว ครั้งนี้คุณทำได้ดีมาก หลังจากผมตรวจสอบแล้ว จะย้ายคุณไปทำงานส่วนกลางพร้อมทั้งเลื่อนตำแหน่งและขึ้นเงินเดือนให้”
เจียงเฉิงพูด
“ขอบคุณมากค่ะท่านประธาน!”
พนักงานแผนกต้อนรับสาววางสายโทรศัพท์ด้วยความตื่นเต้นอย่างมาก อยากจะวิ่งไปหอมแก้มของหลี่โม่ซักฟอดใหญ่ คำสัญญาที่เจียงเฉิงให้นั้น ทำให้สาวพนักงานต้อนรับดีใจจนเนื้อเต้น
เจียงเฉิงถือโทรศัพท์ลังเลอยู่พักหนึ่ง จากนั้นจึงค่อย ๆ วางหูโทรศัพท์ลงบนเครื่อง และจัดระเบียบเสื้อผ้าของตนเองให้เรียบร้อย
“ต้องไปพบนายน้อยให้ได้ ดูจากสถานการณ์แล้ว นายน้อยคงไม่ต้องการให้เปิดเผยฐานะของเขา”
เจียงเฉิงเตรียมความพร้อม จัดระเบียบความคิดเล็กน้อย เพื่อเลี่ยงไม่ให้พูดอะไรผิดพลาดออกไป มิฉะนั้น ไม่เพียงแต่ไม่อาจประจบประแจงได้ แต่อาจทำให้ถูกเหยียบจนจมดินได้อีกด้วย
……
ฮั่วเจี้ยนเฟิงพาพวกของหลี่โม่ทั้งสามคนเข้าไปในห้องทำงานของไป่จื่อห่าว ทั้งสองสบตากันและเผยรอยยิ้มออกมา
ไป่จื่อห่าวคือเพื่อนสนิทของฮั่วเจี้ยนเฟิง แค่ทั้งสองสบตากัน ก็สามารถสื่อสารกันได้เข้าใจ
“เจี้ยนเฟิงมาแล้วหรือ รีบนั่งเร็วเข้า อยู่ในห้องทำงานของฉันแล้วไม่ต้องเกรงใจ นายต้องการฝากงานให้กับใครหรือ?”
ไป่จื่อห่าวสวมเสื้อสูทรองเท้าหนัง สวมแว่นตากรอบทอง นับว่าเป็นผู้ชายเจ้าสำอางคนหนึ่ง
เขาพูดเข้าประเด็นทันที สายตามองสำรวจไปที่กู้หยุนหลาน จากนั้นจึงหันไปมองหลี่โม่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...